90s ελληνικά τραγούδια που σε κάθε πάρτι δικαιώνονται
Πήγαμε ένα ταξίδι πίσω στη δεκαετία του 1990 και μαζέψαμε όλες εκείνες τις τραγουδάρες που μέχρι σήμερα δεν αφήνουν γοφό ακούνητο.
Θα μπορούσες να πεις ότι αρκετές φορές μας πιάνει μια νοσταλγία για τις εποχές που ζήσαμε κάποιοι σαν παιδιά. Όχι ότι είμαστε βέβαια τίποτα γέροι, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, αλλά μια ρετρολαγνεία την έχουμε. Ειδικά με την δεκαετία του 1990, την οποία και αγαπάμε δεόντως και μεγαλοφώνως. Ένας από τους βασικότερους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι κι η ελληνική μουσική της εποχής, που ακόμη και σήμερα, βάζει «φωτιά» σε κάθε πάρτι, δίνοντας στους γλουτούς μας την άσκηση που χρειάζονται.
Μαζέψαμε λοιπόν κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά κι όσο εμείς δυναμώνουμε τα ηχεία, εσύ δώσε τον ρυθμό!
VIPS- Χωρίς Εσένα
Mε όνομα πιο 90s πεθαίνεις ο Κώστας Χρύσης κι ο Νάσος Φιλοξενίδης φτιάξανε τους VIPS κυκλοφορώντας τον δίσκο Διασημότητα, που έμελλε να μείνει διαχρονικός για το έπος που ακούει στο όνομα Χωρίς Εσένα. Φήμες λένε πως αν το χορέψεις μια φορά μπροστά στον καθρέφτη, μετά το χορεύεις μέχρι και στον ύπνο σου. Kudos για τα ασορτί γιλεκάκια του videoclip που ακόμη στοιχειώνουν τη ντουλάπα μας.
Πωλίνα- Κυκλοφόρησε
Κάτσε λίγο να μιλήσουμε για τον Γιάννη Καραλή που ακόμη και σήμερα 30 χρόνια μετά κοιτάζει αφ’ υψηλού το σύνολο της ελληνικής δισκογραφίας. Εδώ δίνει στην Πωλίνα να παίξει μεγάλη μπάλα με ένα κολληματικό ρεφρέν και έναν Χρήστο Δάντη να κάνει backing vocals, ανεβάζοντας το καλτ status του τραγουδιού. Κοντράρει στα ίσια το βαθιά πολιτικό άσμα της Φοβερό (επίσης σε στίχους και μουσική του Γιάννη Καραλή) γιατί ακόμη και σήμερα, όπως λέει ο ποιητής, «ψηφίζουμε και κάνουμε μια τρύπα στο νερό».
Μαντώ- Ρούχο Δανεικό
Υπάρχουν φωνές, υπάρχει κι η Μαντώ να τις επισκιάζει. Στο Ρούχο Δανεικό δεν διστάζει να κοιτάξει τον Bon Jovi στα μάτια κι ο Γιάννης ο Μποτζόβης να κατεβάσει κατεβάζει τα δικά του από ντροπή. AOR (Album Oriented Rock) διαμαντάκι που έχει δώσει μπόλικα ξεγοφιάσματα σε 40ρηδες που θέλησαν να το ζήσουν και πάλι αληθινά όπως τότε.
Μιχάλης Ρακιντζής- Εγώ κι ο Πουφ
Ένα τραγούδι που βάζει γερή υποψηφιότητα για τον εθνικό ύμνο των 90s. Αν έχεις πάει στην Ύδρα και δεν έχεις ψάξει στα στενά της να βρεις τον Πουφ, αραγμένο σε ένα παγκάκι, δεν είχες ποτέ σου εφηβική ψυχούλα. Αν δεν έχεις κάνει air-saxophone ρωτώντας αν έχει δει κάποιος την αγάπη σου, δεν είσαι καθόλου φίλος μας.
Στέφανος Κορκολής- Το σημάδι του Σκορπιού
Στα 90s τότε που η ελληνική τηλεόραση είχε CSI πριν τα CSI (Τμήμα Ηθών, Ανατομία ενός Εγκλήματος, Δρόμοι της Πόλης) ξεπετάχτηκε κι ένας badass αστυνόμος Αντώνης Καφετζόπουλος με το παρατσούκλι ο Σκορπιός. Μάντεψε λοιπόν ποια τραγουδάρα έπαιζε στους τίτλους αρχής της σειράς; Ο Κορκολής σκάει μύτη σαν τον καβατζότεκνο τον Coverdale, όσο εμείς ματώναμε δάχτυλα στις πλαστικές κιθάρες που παίρναμε από τα παιχνιδάδικα. Τίμιο βίντεοκλίπ επίσης, όσο σατανιασμένο πρέπει.
Ανδρέας Μικρούτσικος- Χαμένο Νησί
Κάθε φορά που ακούμε ένα τραγούδι του Αντρίκου από τα 90s είναι σαν να μπαίνει η άνοιξη. Θα αποφύγουμε την αναφορά στη συνεργασία του με τη Σοφία Βόσσου, καθότι αποτελεί ένα κεφάλαιο μόνη της. Με λευκό κουστούμι και τίμια χαίτη στο Χαμένο Νησί, ταξιδεύουμε μαζί του στην εποχή που τα κορμιά ακόμη τιμούσαν την κληρονομιά του Flashdance, δίνοντας του να καταλάβει τι πάει να πει χορός.
Χρήστος Δάντης- Δαχτυλικά Αποτυπώματα
Με τον Χρήστο Δάντη προβληματιστήκαμε ιδιαίτερα. Από τη μια η ροκ καρδιά μας, χτυπούσε στο ρυθμό του Κάποιος Σ’ Αγαπάει από την άλλη χρειαζόμασταν αποδείξεις και ονόματα για αυτό καταλήξαμε στα Δαχτυλικά Αποτυπώματα μιας και δεν θέλαμε να πούμε πως η αγάπη μας για τον Χρηστάρα πήγε στον βρόντο.
Κώστας Μπίγαλης- Μικρή μου Μέλισσα
Αν ψάχνεις ένα τραγούδι σήμα κατατεθέν του Μπίγαλη, τότε θα πέσεις αναγκαστικά πάνω στη Μικρή του Μέλισσα και πολύ καλά θα κάνεις. Ίσως από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της δεκαετίας, δικαιώνεται σε κάθε πάρτι που έχει διοργανωθεί από τότε, με μπόλικο κόσμο πάνω σε τραπέζια να αποθεώνεται.
Θάνος Καλλίρης, Λάμπης Λιβιεράτος- Ο παλιός είναι αλλιώς
Συνάντηση γιγάντων στο μικρόφωνο παρέα, Καλλίρης και Λιβιεράτος είπαν ένα τραγούδι που πάντα θα επισκίαζε όλα τα υπόλοιπα που τραγούδησαν ποτέ. Δεν υπάρχουν άλλωστε και πολλές περιπτώσεις ανάλογες στην ελληνική δισκογραφία, που φτάσανε να γίνουν μέχρι και σλόγκαν της καθομιλουμένης, γιατί όπως έγραψε κι η Ναταλία Γερμανού μπορεί ο νέος να είναι ωραίος, αλλά στο τέλος πάντα ο παλιός είναι αλλιώς.
Ευρυδίκη- Το μόνο που θυμάμαι
Ο Γιώργος Θεοφάνους πριν το γυρίσει στο λαϊκό τραγούδι, είχε κάποιες ροκ επιρροές κι η Ευρυδίκη ήταν η κατάλληλη για να τις πάρει και να φτιάξουν μαζί μια επική τραγουδάρα, που το ρεφρέν της τερματίζει τις άμοιρες φωνητικές μας χορδές. Στο τέλος βέβαια, λες ότι αξίζει τον κόπο και σηκώνοντας ένα κουτί halls στον αέρα, πατάς το play για να ξαναπαίξει και πάλι από την αρχή.
Μαζέψαμε λοιπόν κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά κι όσο εμείς δυναμώνουμε τα ηχεία, εσύ δώσε τον ρυθμό!
VIPS- Χωρίς Εσένα
Mε όνομα πιο 90s πεθαίνεις ο Κώστας Χρύσης κι ο Νάσος Φιλοξενίδης φτιάξανε τους VIPS κυκλοφορώντας τον δίσκο Διασημότητα, που έμελλε να μείνει διαχρονικός για το έπος που ακούει στο όνομα Χωρίς Εσένα. Φήμες λένε πως αν το χορέψεις μια φορά μπροστά στον καθρέφτη, μετά το χορεύεις μέχρι και στον ύπνο σου. Kudos για τα ασορτί γιλεκάκια του videoclip που ακόμη στοιχειώνουν τη ντουλάπα μας.
Πωλίνα- Κυκλοφόρησε
Κάτσε λίγο να μιλήσουμε για τον Γιάννη Καραλή που ακόμη και σήμερα 30 χρόνια μετά κοιτάζει αφ’ υψηλού το σύνολο της ελληνικής δισκογραφίας. Εδώ δίνει στην Πωλίνα να παίξει μεγάλη μπάλα με ένα κολληματικό ρεφρέν και έναν Χρήστο Δάντη να κάνει backing vocals, ανεβάζοντας το καλτ status του τραγουδιού. Κοντράρει στα ίσια το βαθιά πολιτικό άσμα της Φοβερό (επίσης σε στίχους και μουσική του Γιάννη Καραλή) γιατί ακόμη και σήμερα, όπως λέει ο ποιητής, «ψηφίζουμε και κάνουμε μια τρύπα στο νερό».
Μαντώ- Ρούχο Δανεικό
Υπάρχουν φωνές, υπάρχει κι η Μαντώ να τις επισκιάζει. Στο Ρούχο Δανεικό δεν διστάζει να κοιτάξει τον Bon Jovi στα μάτια κι ο Γιάννης ο Μποτζόβης να κατεβάσει κατεβάζει τα δικά του από ντροπή. AOR (Album Oriented Rock) διαμαντάκι που έχει δώσει μπόλικα ξεγοφιάσματα σε 40ρηδες που θέλησαν να το ζήσουν και πάλι αληθινά όπως τότε.
Μιχάλης Ρακιντζής- Εγώ κι ο Πουφ
Ένα τραγούδι που βάζει γερή υποψηφιότητα για τον εθνικό ύμνο των 90s. Αν έχεις πάει στην Ύδρα και δεν έχεις ψάξει στα στενά της να βρεις τον Πουφ, αραγμένο σε ένα παγκάκι, δεν είχες ποτέ σου εφηβική ψυχούλα. Αν δεν έχεις κάνει air-saxophone ρωτώντας αν έχει δει κάποιος την αγάπη σου, δεν είσαι καθόλου φίλος μας.
Στέφανος Κορκολής- Το σημάδι του Σκορπιού
Στα 90s τότε που η ελληνική τηλεόραση είχε CSI πριν τα CSI (Τμήμα Ηθών, Ανατομία ενός Εγκλήματος, Δρόμοι της Πόλης) ξεπετάχτηκε κι ένας badass αστυνόμος Αντώνης Καφετζόπουλος με το παρατσούκλι ο Σκορπιός. Μάντεψε λοιπόν ποια τραγουδάρα έπαιζε στους τίτλους αρχής της σειράς; Ο Κορκολής σκάει μύτη σαν τον καβατζότεκνο τον Coverdale, όσο εμείς ματώναμε δάχτυλα στις πλαστικές κιθάρες που παίρναμε από τα παιχνιδάδικα. Τίμιο βίντεοκλίπ επίσης, όσο σατανιασμένο πρέπει.
Ανδρέας Μικρούτσικος- Χαμένο Νησί
Κάθε φορά που ακούμε ένα τραγούδι του Αντρίκου από τα 90s είναι σαν να μπαίνει η άνοιξη. Θα αποφύγουμε την αναφορά στη συνεργασία του με τη Σοφία Βόσσου, καθότι αποτελεί ένα κεφάλαιο μόνη της. Με λευκό κουστούμι και τίμια χαίτη στο Χαμένο Νησί, ταξιδεύουμε μαζί του στην εποχή που τα κορμιά ακόμη τιμούσαν την κληρονομιά του Flashdance, δίνοντας του να καταλάβει τι πάει να πει χορός.
Χρήστος Δάντης- Δαχτυλικά Αποτυπώματα
Με τον Χρήστο Δάντη προβληματιστήκαμε ιδιαίτερα. Από τη μια η ροκ καρδιά μας, χτυπούσε στο ρυθμό του Κάποιος Σ’ Αγαπάει από την άλλη χρειαζόμασταν αποδείξεις και ονόματα για αυτό καταλήξαμε στα Δαχτυλικά Αποτυπώματα μιας και δεν θέλαμε να πούμε πως η αγάπη μας για τον Χρηστάρα πήγε στον βρόντο.
Κώστας Μπίγαλης- Μικρή μου Μέλισσα
Αν ψάχνεις ένα τραγούδι σήμα κατατεθέν του Μπίγαλη, τότε θα πέσεις αναγκαστικά πάνω στη Μικρή του Μέλισσα και πολύ καλά θα κάνεις. Ίσως από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της δεκαετίας, δικαιώνεται σε κάθε πάρτι που έχει διοργανωθεί από τότε, με μπόλικο κόσμο πάνω σε τραπέζια να αποθεώνεται.
Θάνος Καλλίρης, Λάμπης Λιβιεράτος- Ο παλιός είναι αλλιώς
Συνάντηση γιγάντων στο μικρόφωνο παρέα, Καλλίρης και Λιβιεράτος είπαν ένα τραγούδι που πάντα θα επισκίαζε όλα τα υπόλοιπα που τραγούδησαν ποτέ. Δεν υπάρχουν άλλωστε και πολλές περιπτώσεις ανάλογες στην ελληνική δισκογραφία, που φτάσανε να γίνουν μέχρι και σλόγκαν της καθομιλουμένης, γιατί όπως έγραψε κι η Ναταλία Γερμανού μπορεί ο νέος να είναι ωραίος, αλλά στο τέλος πάντα ο παλιός είναι αλλιώς.
Ευρυδίκη- Το μόνο που θυμάμαι
Ο Γιώργος Θεοφάνους πριν το γυρίσει στο λαϊκό τραγούδι, είχε κάποιες ροκ επιρροές κι η Ευρυδίκη ήταν η κατάλληλη για να τις πάρει και να φτιάξουν μαζί μια επική τραγουδάρα, που το ρεφρέν της τερματίζει τις άμοιρες φωνητικές μας χορδές. Στο τέλος βέβαια, λες ότι αξίζει τον κόπο και σηκώνοντας ένα κουτί halls στον αέρα, πατάς το play για να ξαναπαίξει και πάλι από την αρχή.
