10 βραβευμένες ελληνικές ταινίες για να δείτε

Πάνε 18 ολόκληρα χρόνια από τότε που κάποια ελληνική ταινία διεκδίκησε τον Χρυσό Φοίνικα. Ήταν το 1998 όταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος απέσπασε το μεγάλο βραβείο του σπουδαιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ με το «Μια Αιωνιότητα και Μια Ημέρα». Αυτόν τον Μάιο, ο Γιώργος Λάνθιμος θα προσπαθήσει να γίνει ο δεύτερος έλληνας σκηνοθέτης που θα κονταροχτυπηθεί για τον Φοίνικα, με την πολυαναμενόμενη ταινία του «Lobster». Μέχρι να δούμε αν θα τα καταφέρει, θυμόμαστε άλλες δέκα ταινίες εγχώριων σκηνοθετών που κατάφεραν να «ταξιδέψουν» το ελληνικό σινεμά εκτός συνόρων, αποσπώντας σημαντικά βραβεία και δεκάδες υποψηφιότητες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μέχρι τα Όσκαρ.

Κυνόδοντας (2009)
Βραβευμένος στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα», ο Κυνόδοντας έγινε η αφορμή να ανθίσει το εγχώριο «περίεργο σινεμά» με μπροστάρη τον Λάνθιμο, ο οποίος στη συνέχεια έφτασε ως τα Όσκαρ, στην πεντάδα των Καλύτερων Ξενόγλωσσων Ταινιών και παράλληλα απέσπασε άλλα 16 βραβεία από το Δουβλίνο ως το Μόντρεαλ και από το Λονδίνο ως το Μονπελιέ.

Η υπόθεση: Σε μια απομονωμένη μονοκατοικία έξω από την Αθήνα ζει μια πενταμελής οικογένεια. Τα τρία παιδιά δεν έχουν βγει ποτέ από το σπίτι και μεγαλώνουν χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο μόνος άνθρωπος που τους επισκέπτεται είναι η Χριστίνα, υπάλληλος στο εργοστάσιο του πατέρα, με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του μεγάλου γιου. Τα παιδιά μπορούν να φύγουν από το σπίτι, όπως τους λένε οι γονείς τους, μόνο όταν πέσει ο κυνόδοντάς τους.

Μια Αιωνιότητα και Μια Ημέρα (1998)
Είναι ο μοναδικός Χρυσός Φοίνικας του ελληνικού σινεμά (ως τώρα), και δεν έμεινε εκεί: Η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου κέρδισε το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής των Καννών, επτά βραβεία στη Θεσσαλονίκη, την τρίτη θέση στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ του Σάο Πάολο και υποψηφιότητες στο Camerimage και τα Βραβεία των Κριτικών της Αργεντινής.

Υπόθεση: Ένας συγγραφέας, που πρόκειται να μπει την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο κι ενδεχομένως να πεθάνει, έχει μια μικρο-περιπέτεια με ένα Αλβανάκι, θυμάται μια ευτυχισμένη οικογενειακή στιγμή πριν από 30 χρόνια και βιώνει ένα παράξενο ταξίδι, όπου το παρελθόν, το παρόν και το φανταστικό γίνονται ένα. 

Ο Θίασος (1975) 
Και πάλι Αγγελόπουλος, που μπορεί να μην κατάφερε να πάρει τελικά τον Φοίνικα, αλλά παρέδωσε με τον Θίασο μία από τις σπουδαιότερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Απέσπασε το Interfilm Award στην Μπερλινάλε, το βραβείο Sutherland του Βρετανικού Κινηματογραφικού Ινστιτούτου, το βραβείο FIPRESCI στις Κάννες, το Kinema Junpo Award για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, έξι βραβεία στη Θεσσαλονίκη και άλλες υποψηφιότητες σε διεθνή φεστιβάλ.

Υπόθεση: Μέσα από την ιστορία ενός θεατρικού "μπουλουκιού" που παίζει την "Γκόλφω" στην ελληνική επαρχία, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος κάνει μία τοιχογραφία της ιστορίας της Ελλάδας, από το 1939 μέχρι το 1952. 

Ζ (1969) 
Ο Κώστας Γαβράς βασίζεται στο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού, δημιουργεί ένα από τα πιο δυνατά πολιτικά θρίλερ του 20ου αιώνα και αποσπά βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Καλύτερου Μοντάζ στα Όσκαρ, Ξενόγλωσσης Ταινίας στις Χρυσές Σφαίρες, Μουσικής στα BAFTA, ανδρικής ερμηνείας για τον Jean Louis Trintignant στις Κάννες, Καλύτερης Ταινίας στα Βραβεία Edgar Allan Poe και στα Βραβεία των Κριτικών της Νέας Υόρκης και των ΗΠΑ.

Η υπόθεση: Ένας γιατρός, βουλευτής της Αριστεράς, δολοφονείται μετά την ομιλία του για τον πυρηνικό αφοπλισμό και την παγκόσμια ειρήνη. Ο εισαγγελέας που αναλαμβάνει την υπόθεση ξεσκεπάζει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς, αγγίζοντας το βαθύ κρατικό μηχανισμό. 

Στέλλα (1955) 
Ο Μιχάλης Κακογιάννης φλέρταρε πολλές φορές με τα Όσκαρ και τον Χρυσό Φοίνικα και χάρισε αρκετές διακρίσεις στο «αρχαιοελληνικό» σινεμά με ταινίες όπως η «Ηλέκτρα» και η «Ιφιγένεια», αλλά με τη «Στέλλα», που υποδύθηκε η Μελίνα Μερκούρη, κατάφερε να λάβει τη Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας και υποψηφιότητα για τον Χρυσό Φοίνικα.

Υπόθεση: Μια λαική τραγουδίστρια αν και ερωτευμένη με έναν ποδοσφαιριστή, αρνείται να τον παντρευτεί για να διατηρήσει την ατομικοτητά της. 

Ο Δράκος (1956) 
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος αποδεικνύει και την δραματική, πέραν της κωμικής υποκριτικής του φλέβας, και ο Νίκος Κούνδουρος αποσπά ειδική εύφημη μνεία στο Φεστιβάλ Βενετίας του ’56, οπότε και ήταν υποψήφιος για τον Χρυσό Λέοντα. Ο «Δράκος» βραβεύθηκε και ως μία από τις κορυφαίες ταινίες της δεκαετίας του ’50 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Υπόθεση: Ένα ασήμαντο ανθρωπάκι ταυτίζεται με έναν επώνυμο καταζητούμενο και γίνεται αρχηγός μιας μικροσυμμορίας, μέσω μιας αφήγησης με επιρροές από το φιλμ νουάρ και το νεορεαλισμό. 

Κρυστάλλινες Νύχτες (1992) 
Η ταινία που σκηνοθέτησε η Τόνια Μαρκετάκη, συνυπογράφοντας το σενάριο με την Μαλβίνα Κάραλη, προτάθηκε για τον Χρυσό Hugo στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σικάγο, και για το βραβείο Καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ της Καταλονίας. Στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, βραβεύθηκε για την ερμηνεία της Τάνιας Τρύπη και για τα κοστούμια του Γιώργου Πάτσα.

Η υπόθεση: Μια Γερμανίδα που πιστεύει στη μετεμψύχωση, ερωτεύεται έναν Εβραίο. Όταν αυτός προσπαθεί να ξεφύγει από την κυριαρχία της αυτοκτονεί, για να επανέλθει στη ζωή μέσα στο σώμα ενός νεαρού κοριτσιού. 

Ρεμπέτικο (1982) 
Ο Κώστας Φέρρης υπογράφει μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες των ‘80s και βραβεύεται με την Αργυρή Άρκτο στο Βερολίνο, ενώ σαρώνει και τα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Φυσικά, ξεχωρίζει η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.

Η υπόθεση: Με αφορμή το οδοιπορικό μιας τραγουδίστριας του ρεμπέτικου από το 1917, που γεννιέται στη Σμύρνη, ως το 1955 που πεθαίνει στην Αθήνα, επιχειρείται μια διαφορετική ματιά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία και τις επιπτώσεις της στον περιθωριακό κόσμο των ρεμπετών και των καταγωγίων. 

Miss Violence (2013) 
Στο Αμβούργο βραβεύθηκε ως «Νέο Ταλέντο». Στο Μοντρεάλ απέσπασε το βραβείο «Πρωτοπορίας». Στη Στοκχόλμη έλαβε το τρόπαιο καλύτερου σεναρίου. Και τελικά στην Βενετία κατάφερε να αποσπάσει τον πολυπόθητο Αργυρό Λέοντα Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Ο Αλέξανδρος Αβρανάς, με την σοκαριστική, «περίεργη» ιστορία του, έβαλε άλλο ένα λιθαράκι σε αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάστηκε «weird wave».

Υπόθεση: Την ημέρα των γενεθλίων της η 11χρονη Αγγελική αυτοκτονεί πηδώντας από το μπαλκόνι. Η αστυνομία και η κοινωνική πρόνοια προσπαθούν να βρουν την αιτία, η οποία κρύβεται πίσω από τα επικίνδυνα μυστικά της οικογένειάς της. 

Attenberg (2010) 
Με εννιά βραβεία και άλλες έντεκα υποψηφιότητες σε Αμερική, Angers, Μπουένος Άιρες, Camerimage, LUX Awards, Λας Πάλμας, Σόφια, Σίδνεϋ, Πολωνία, Τορόντο, Βενετία, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έκανε θραύση στα φεστιβάλ όλου του πλανήτη με την δεύτερη κιόλας μεγάλου μήκους ταινία της.

Υπόθεση: Η Μαρίνα μεγαλώνει με τον πατέρα της, ο οποίος είναι σοβαρά άρρωστος, σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Περνά τις ώρες της παρακολουθώντας στην τηλεόραση ντοκιμαντέρ για τη ζωή των θηλαστικών και κάνοντας παρέα με τη φίλη της Μπέλλα, ώσπου γνωρίζει έναν μηχανικό που έχει έρθει στην πόλη για δουλειές.