Όταν ο Μπράιαν Σίνγκερ άφηνε το τρίτο μέρος της σειράς των ”X-Men” για να αναλάβει την αναβίωση του ”ανθρώπου από ατσάλι” στη μεγάλη οθόνη, όλοι ήξεραν ότι ο Σούπερμαν είχε κερδίσει μια μάχη από τους μεταλλαγμένους συναγωνιστές του.
Το ”X-Men 3” ήταν κατώτερο των προηγουμένων κι οι οπαδοί των διασκευασμένων για το σινεμά κόμικς περίμεναν λίγη γεύση από τη μαεστρία του Σίνγκερ στο πολυδιαφημισμένο ”Superman Returns”.
Ο Σούπερμαν λοιπόν επέστρεψε, από μια πενταετή επιστροφή στα πάτρια εδάφη του πλανήτη Κρύπτον, για να μπει πάλι στην παλιά του δουλειά στη Daily Planet και να βρει τη Λόις με δεσμό και παιδί (ολοφάνερο τίνος).
Παράλληλα, ο κακός Λεξ Λούθορ έχει καταπιαστεί με ακίνητα και προσπαθεί να φτιάξει μια νέα ήπειρο βυθίζοντας μέρος των υπολοίπων ώστε να την πουλήσει μάλλον για οικόπεδα. Για τη δουλειά, θα χρησιμοποιήσει αρκετό κρυπτονίτη κάτι που δε θα σταματήσει τον παλιόφιλό του απ’ το να επέμβει...
Ο σκηνοθέτης των δύο ”X-Men”, αποφάσισε να κάνει μια ταινία που εκτός από την αντικατάσταση του τρίτου σίκουελ, θα αποτίσει και φόρο τιμής στην πρώτη. Από τη μουσική του Τζον Γουίλιαμς μέχρι την εμφάνιση ελέω τεχνολογίας του Μάρλον Μπράντο ως Τζορ-Ελ η ταινία έχει αρκετές αναφορές.
Δε θα μπορούσε φυσικά ν’ αποφύγει και τις επαναλήψεις με τα φλας μπακ στα παιδικά χρόνια του υπερήρωα. Τελικά, ο χρόνος μοιράζεται ανάμεσα στη δράση κόντρα στο ”κακό” και ειδικότερα τον στριφνό Λεξ Λούθορ και το αδιαφιλονίκητο λαβ-στόρι μεταξύ Λόις και Σούπερμαν ΑΚΑ Κλαρκ Κεντ.
Αυτό που δε μπόρεσε ούτε ο Σίνγκερ να πετύχει είναι η διάρκεια, καθώς δυόμισι ώρες είναι πολλές για ένα σενάριο που ξέρεις ακριβώς από πού προκύπτει και που θα καταλήξει. Οι ηθοποιοί είναι αναμενόμενα χλιαροί πλην του Κέβιν Σπέισι που δίνει με κέφι τον στερεοτυπικό Λούθορ αλλά δεν είναι με τίποτε Τζην Χάκμαν.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω κι ένας οπαδός των κόμικς που θα διάλεγε τον Σούπερμαν από μια τεράστια γκάμα σκληρών, αμφιλεγόμενων, σύγχρονων και πιο πολύπλοκων υπερηρώων. Τέλος πάντων, με έναν τόσο μονοδιάστατο ήρωα ο σκηνοθέτης έκανε τα προβλεπόμενα δίνοντας το μπλοκμπάστερ του καλοκαιριού.
Οι υπόλοιπες
Το ”Something like Happiness” είναι μια όμορφη και βραβευμένη ταινία του Τσέχου Μπόνταν Σλάμα, το ”Il Caimano” η πολύκροτη πολιτική σάτιρα του Νάνι Μορέτι για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το κουβανέζικο ”Havana Blues” καταπιάνεται αρκετά καλά με τη ζωή και τις ανησυχίες δυο νεαρών μουσικών και φίλων στην Αβάνα.
Βγαίνει η καινούργια ταινία τρόμου των αδερφών Πανγκ, ”Re-Cycle” και η νέα διασκευή του Κένεθ Μπράνα σε έργο του Σέξπιρ, το ”As you like it”.
Ο ”Επιστάτης Σάνσο” είναι ακόμα ένα αριστούργημα του Κένζι Μιζογκούτσι σε επανέκδοση και το ”Ten minutes older: The Cello” η δεύτερη δόση ταινιών μικρού μήκους με θέμα το πέρασμα του χρόνου μετά το ”The Trumpet”.
Λουκάς Τσουκνίδας
