5+1 ταινίες για να ξύνεις το κεφάλι σου
Επειδή καλό το mainstream, αλλά μερικές φορές θες να στύψεις τον εγκέφαλό σου λιγάκι. Έχουμε μερικές ταινίες για εσένα.
Καλές οι ρομαντικές κομεντί, καλά τα δράματα, καλά τα μπαμ μπουμ και οι εκρήξεις. Μερικές μέρες, χρειάζεσαι να δεις Μάικλ Μπέι. Άλλες μέρες, όμως, χρειάζεσαι να βάλεις τον εγκέφαλό σου να σκεφτεί. Και όχι να σκεφτεί μίζερα πράγματα, όπως τι συμβαίνει με τον κόσμο και γιατί ρατσισμός. Θέλει να σκεφτεί διασκεδαστικά πράγματα, όπως «Τι είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος» και «Τι θα έκανες αν νοίκιαζες μία ταινία για να δεις και ο πρωταγωνιστής είναι ο σωσίας σου και ποια είναι η αλήθεια για την πραγματικότητα;»
Και σου έχουμε τις κατάλληλες ταινίες.
Lost Highway
Προφανώς και αρχίζουμε με Λιντς, επειδή οποιαδήποτε ταινία του Λιντς θα μπορούσε να μπει σε αυτή την λίστα. (Εντάξει, δεν ορκιζόμαστε ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία.) Και μπορεί να ρωτήσεις, «Γιατί όχι το Mullholland Drive;». Επειδή α) ποιος δεν το έχει δει;, και β) αυτή η ταινία είναι κατά την ταπεινή μας άποψη η καλύτερη, η πιο Λιντς ταινία του Λιντς. Συνδυάζει τον μακάβριο, σουρεάλ τόνο του με αρκετές δόσεις ονειρικής λογικής αλλά και αρκετές τιμιότατες, ειλικρινέστατες ανατριχιαστικές σκηνές—κάτι που, συγγνώμη Ντέιβιντ, στα πολύ αβάν-γκαρντ πρότζεκτ σου, δεν το πετυχαίνεις πάντα με άνεση.
The Endless
Θρίλερ αγωνίας; Λαβκραφτιανή ιστορία; Χουχουλιάρικη ιστορία ενηλικίωσης και αγάπης για δύο αδέρφια; Ή μήπως ένα παζλ που δεν μπορείς να λύσεις, λούπες στον χρόνο και μερικές από τις πιο εξτραβαγκάντ ιδέες που μπορείς να δεις σε μία σούπερ low budget ταινία; To Endless τα έχει όλα, θα σε διασκεδάσει μέχρι την τελευταία στιγμή, θα σε κάνει να το σκέφτεσαι για αρκετές μέρες και σίγουρα θα σε εμπνεύσει να πάρεις τηλέφωνο τον αδερφό σου ή τον κολλητό σου και να του πεις να πάτε για road trip. Δες το τρέιλερ, δεν σου λέμε τίποτα άλλο.
Nocturnal Animals
Μερικές φορές, μια ταινία παίρνει την τολμηρή απόφαση να μιλήσει, να αφηγηθεί μέσα από το στυλ της. Η πλοκή είναι εκεί, για την ακρίβεια είναι φανερή από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν σε νοιάζει και τόσο, επειδή όλα είναι τόσο πανέμορφα και υπνωτικά—και, λογικό, όταν σκηνοθέτης είναι ο Τομ Φορντ, ένας από τους κορυφαίους σχεδιαστές μόδας. Βάλε μέσα και Τζέικ Τζίλενχααλ/Έιμι Άνταμς να λένε «Ξέρεις κάτι; Ας μην προταθώ για Όσκαρ φέτος, φέτος θα είμαι καλλιτέχνης», και έχεις μια από τις πιο ιδιαίτερες ιστορίες αγάπης (;) της δεκαετίας.
12 Monkeys
Επειδή ο Τέρι Γκίλιαμ, όσο κι αν τον λατρεύουμε, ποτέ δεν θα καταφέρει (γνώμη μας) να ξεπεράσει αυτό το παρανοϊκό αριστούργημα. Δυστοπικά σκηνικά, αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή κάτι θα πάει στραβά, ο Μπραντ Πιτ στον καλύτερό του ρόλο και ο Μπρους Γουίλις πριν συνταξιοδοτηθεί στο κεφάλι του. (Να τα λέμε όλα, από το 2000 και μετά, ο Μπρους Γουίλις βαριέται λίγο, αλλά δεν θέλει να χάσει και το μεροκάματο.) Και αν το δεις και ξαναθυμηθείς πόσο ωραίο είναι, δοκίμασε να πιάσεις και την σειρά που βασίστηκε στην ταινία. Είναι πολύ καλή.
Enemy
Ο Ντενί Βιλνέβ ίσως γίνει ο πιο σημαντικός σκηνοθέτης της εποχής μας. Το όραμά του για τον κόσμο του Blade Runner ήταν συγκλονιστικό, αφού πρώτα σέρβιρε mainstream σπαζοκεφαλιά με τα Prisoners και Arrival. Τώρα αναμένουμε να βάλει το μαγικό του χέρι και στον (πολύ πονεμένο κινηματογραφικά—και λογοτεχνικά, ποιον κοροϊδεύουμε) κόσμο του Dune. Πριν από όλα αυτά, όμως, ο Βιλνέβ έκανε αυτό το αριστούργημα. Θα σου πούμε επίσης να δεις το τρέιλερ και να προχωρήσεις στα τυφλά με αυτή την ταινία. Γενικά, αν βλέπεις Τζέικ Τζίλενχααλ και χαμηλό μπάτζετ, ναι να λες.
Και για σβήσιμο, μεταμεσονύκτια προβολή του Inland Empire
Ναι, δεύτερος Λιντς σε αυτή την λίστα, και η τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του μέχρι στιγμής. Ό,τι πιο αφαιρετικό και εξπρεσιονιστικό έχει βγάλει ποτέ, ίσως. Το Inland Empire είναι μια ιστορία για μια καταραμένη πολωνική ταινία, ή για μία ηθοποιό που έχει πολλούς μπελάδες, ή για μια γυναίκα που βιώνει παράξενα φαινόμενα, ή για έναν – συγχωρήστε μας – ΒΑΝΑΥΣΟ Γ#$%^ΝΟ ΦΟΝΟ. Αυτή η ταινία είναι κινηματογραφικές αντζούγιες· ή την λατρεύεις ή την απεχθάνεσαι. Έσω τολμηρός.
Και σου έχουμε τις κατάλληλες ταινίες.
Lost Highway
Προφανώς και αρχίζουμε με Λιντς, επειδή οποιαδήποτε ταινία του Λιντς θα μπορούσε να μπει σε αυτή την λίστα. (Εντάξει, δεν ορκιζόμαστε ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία.) Και μπορεί να ρωτήσεις, «Γιατί όχι το Mullholland Drive;». Επειδή α) ποιος δεν το έχει δει;, και β) αυτή η ταινία είναι κατά την ταπεινή μας άποψη η καλύτερη, η πιο Λιντς ταινία του Λιντς. Συνδυάζει τον μακάβριο, σουρεάλ τόνο του με αρκετές δόσεις ονειρικής λογικής αλλά και αρκετές τιμιότατες, ειλικρινέστατες ανατριχιαστικές σκηνές—κάτι που, συγγνώμη Ντέιβιντ, στα πολύ αβάν-γκαρντ πρότζεκτ σου, δεν το πετυχαίνεις πάντα με άνεση.
The Endless
Θρίλερ αγωνίας; Λαβκραφτιανή ιστορία; Χουχουλιάρικη ιστορία ενηλικίωσης και αγάπης για δύο αδέρφια; Ή μήπως ένα παζλ που δεν μπορείς να λύσεις, λούπες στον χρόνο και μερικές από τις πιο εξτραβαγκάντ ιδέες που μπορείς να δεις σε μία σούπερ low budget ταινία; To Endless τα έχει όλα, θα σε διασκεδάσει μέχρι την τελευταία στιγμή, θα σε κάνει να το σκέφτεσαι για αρκετές μέρες και σίγουρα θα σε εμπνεύσει να πάρεις τηλέφωνο τον αδερφό σου ή τον κολλητό σου και να του πεις να πάτε για road trip. Δες το τρέιλερ, δεν σου λέμε τίποτα άλλο.
Nocturnal Animals
Μερικές φορές, μια ταινία παίρνει την τολμηρή απόφαση να μιλήσει, να αφηγηθεί μέσα από το στυλ της. Η πλοκή είναι εκεί, για την ακρίβεια είναι φανερή από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν σε νοιάζει και τόσο, επειδή όλα είναι τόσο πανέμορφα και υπνωτικά—και, λογικό, όταν σκηνοθέτης είναι ο Τομ Φορντ, ένας από τους κορυφαίους σχεδιαστές μόδας. Βάλε μέσα και Τζέικ Τζίλενχααλ/Έιμι Άνταμς να λένε «Ξέρεις κάτι; Ας μην προταθώ για Όσκαρ φέτος, φέτος θα είμαι καλλιτέχνης», και έχεις μια από τις πιο ιδιαίτερες ιστορίες αγάπης (;) της δεκαετίας.
12 Monkeys
Επειδή ο Τέρι Γκίλιαμ, όσο κι αν τον λατρεύουμε, ποτέ δεν θα καταφέρει (γνώμη μας) να ξεπεράσει αυτό το παρανοϊκό αριστούργημα. Δυστοπικά σκηνικά, αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή κάτι θα πάει στραβά, ο Μπραντ Πιτ στον καλύτερό του ρόλο και ο Μπρους Γουίλις πριν συνταξιοδοτηθεί στο κεφάλι του. (Να τα λέμε όλα, από το 2000 και μετά, ο Μπρους Γουίλις βαριέται λίγο, αλλά δεν θέλει να χάσει και το μεροκάματο.) Και αν το δεις και ξαναθυμηθείς πόσο ωραίο είναι, δοκίμασε να πιάσεις και την σειρά που βασίστηκε στην ταινία. Είναι πολύ καλή.
Enemy
Ο Ντενί Βιλνέβ ίσως γίνει ο πιο σημαντικός σκηνοθέτης της εποχής μας. Το όραμά του για τον κόσμο του Blade Runner ήταν συγκλονιστικό, αφού πρώτα σέρβιρε mainstream σπαζοκεφαλιά με τα Prisoners και Arrival. Τώρα αναμένουμε να βάλει το μαγικό του χέρι και στον (πολύ πονεμένο κινηματογραφικά—και λογοτεχνικά, ποιον κοροϊδεύουμε) κόσμο του Dune. Πριν από όλα αυτά, όμως, ο Βιλνέβ έκανε αυτό το αριστούργημα. Θα σου πούμε επίσης να δεις το τρέιλερ και να προχωρήσεις στα τυφλά με αυτή την ταινία. Γενικά, αν βλέπεις Τζέικ Τζίλενχααλ και χαμηλό μπάτζετ, ναι να λες.
Και για σβήσιμο, μεταμεσονύκτια προβολή του Inland Empire
Ναι, δεύτερος Λιντς σε αυτή την λίστα, και η τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του μέχρι στιγμής. Ό,τι πιο αφαιρετικό και εξπρεσιονιστικό έχει βγάλει ποτέ, ίσως. Το Inland Empire είναι μια ιστορία για μια καταραμένη πολωνική ταινία, ή για μία ηθοποιό που έχει πολλούς μπελάδες, ή για μια γυναίκα που βιώνει παράξενα φαινόμενα, ή για έναν – συγχωρήστε μας – ΒΑΝΑΥΣΟ Γ#$%^ΝΟ ΦΟΝΟ. Αυτή η ταινία είναι κινηματογραφικές αντζούγιες· ή την λατρεύεις ή την απεχθάνεσαι. Έσω τολμηρός.
