Ο Ιοβόλος υπάρχει από την εποχή που τα blogs ήταν «κάτι καινούριο». Ρίχνει τα βέλη που ετοιμάζει φτιάχνει η συντακτική ομάδα του In2life και λέει τη γνώμη του χωρίς φόβο, αλλά συχνά με πάθος από το 2008. Κάποιοι λένε ότι πίσω από τη μυστική του ταυτότητα κρύβονται ανύπαντροι χαβαλετζήδες, κάποιοι άλλοι ότι την ύλη του φροντίζουν σεβαστοί οικογενειάρχες που φλερτάρουν με τον συντηρητισμό της μέσης ηλικίας. Εσύ μην δινεις σημασία.
Είπα να δοκιμάσω κάτι: να μην δω και να μην διαβάσω τίποτα από τη συνέντευξη Σαμαρά για να δω πόσο θα επηρεάσει την άποψή μου για το τι συμβαίνει στην επικαιρότητα.
Η δολοφονία των δύο μελών της χρυσής Αυγής είναι η ίδια όψη του νομίσματος με τη δολοφονία Φύσσα: ο εκφασισμός της κοινωνίας επιτρέπει όλο και περισσότερη βία.
Μια αδικία δεκαετιών επιχειρεί να ανατρέψει επιτέλους η ευρωπαϊκής επιτροπή, απειλώντας να φέρει, μέσω της ισότητας, δημοσιονομικά προβλήματα στην Κυβέρνηση.
Οι δημόσιες τελετές του κράτους, επινοημένες για να μπαίνει ο υπήκοος στο νόημα της υπακοής και της άνωθεν ισχύος ανθίζουν συνήθως από απολυταρχικά καθεστώτα και διατηρούνται ίσως από αδράνεια.
Όταν άκουσα για την ιδέα της Στέγης να κυκλοφορήσει στα λεωφορεία στίχους του Καβάφη, ήμουν σίγουρος ότι διάφοροι κουλτουριάρηδες, αφ’ υψηλού θα έκραζαν την πρωτοβουλία για έλλειμμα ορθής προσέγγισης.
«Πρώην Οθωμανική Επαρχία της Ελλάδας» αποκάλεσε την ελλάδα ο Πρωθυπουργός της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και- στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό- μας έριξε ένα ρούμπο.
Ο αμερικανός καθηγητής της Νεμέας που πέρασε τη ζωή του εκεί απορεί γιατί «απαγορεύεται» η οποιαδήποτε εκμετάλλευση των μνημείων προς όφελός τους, και παίρνει απάντηση από τον… Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Ο Ιοβόλος αγανακτεί με το σχόλιο αναγνώστη και υποπίπτει στο παράπτωμα να του απαντήσει. Γιατί; Γιατί στο κλίμα των ημερών δεν κατάφερε να αδιαφορήσει όταν του προσάπτουν ότι συμπαθεί τη Χρυσή Αυγή- «όπως κάνουν όλοι οι συνάδελφοι με πείρα- συγγνώμη που τους αποπήρα».
