Ιοβόλος

Επειδή το προηγούμενο post για τον κ. Γιάλομ προκάλεσε αρκετά σχόλια, ο Ιοβόλος επανέρχεται με εμπρηστικές (;) απόψεις περί ψυχολογίας και... επιστημοσύνης.

Την οικεία- από την εποχή του Κώδικα Ντα Βίντσι- αίσθηση αηδίας μού προκάλεσε η είδηση για τις ουρές που συνωστίστηκαν χθες στο Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσουν την ομιλία του ψυχολόγου και συγγραφέα αρκετών μπεστ σέλερς, Έρβιν Γιάλομ.

"Και για το Λυκαβηττό;" ρωτήθηκε στο τέλος της σημερινής συνέντευξης- παρουσίασης του προγράμματος του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών ο επικεφαλής του, κ. Γ. Λούκος. Και θυμηθήκαμε τα παλιά...

Είναι τελικά αυτή η άτιμη η επικαιρότητα, άδικη. Σκεφτόμουν την υπόθεση της υπουργού Εσωτερικών της Βρετανίας Τζάκι Σμιθ, που ζήτησε συγγνώμη από τον βρετανικό λαό γιατί οι ταινίες που «αγόρασε» ο σύζυγός της, χρεώθηκαν στον λογαριασμό της βρετανικής Βουλής.

Στη δεκαετία του ΄70 οι γυναίκες σήκωσαν το λάβαρο της ισότητας. Σήμερα, τριανταπέντε χρόνια μετά, κανείς δεν τολμά να υποστείλει το λάβαρο. Εκτός ίσως από αυτές που θα βαδίσουν στο εργασιακό μονοπάτι του πολέμου για 15 επιπλέον χρόνια...

"Μα, πόσες ωραίες γυναίκες θα μαζέψει κοντά του ο εκλεκτός συνάδελφος Γιώργος Παπανικολάου;" απορούν οι κοσμικοί. Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Αυτός μία πήρε. Η άλλη - αυτή της διπλανής φωτογραφίας- του προέκυψε. Και ήρθε και φουριόζα!      

Ο κ. Γ. Μυλωνάς φαίνεται να μας εξηγεί σε πόσο στέρες βάσεις ο Β. Παλαιοκώστας έχτισε τη δημοφιλία του, την ίδια ώρα που η Αλέκα Παπαρήγα κάνει παράπονα για τις δηλώσεις Πάγκαλου και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος διαβεβαιώνει για το... ετοιμοπόλεμο του Πρωθυπουργού.  

Η επαναφορά της νομοθετικής απαγόρευσης των ύβρεων προς τα σώματα ασφαλείας, πραγματικά βάζει το "μαχαίρι στο κόκκαλο". Ποιο κάθαρμα θα τολμήσει τώρα να φωνάξει το "σύνθημα που όλους μας ενώνει"; Ε, ποιο;  

Βιάστηκα τις προάλλες να μιλήσω για την πρόθεση της κυβέρνησης να δαιμονοποιήσει την υποτιθέμενη έλλειψη επαρκούς αστυνόμευσης του κέντρου για να αντισταθμίσει το επικοινωνιακό disadvantage από την έξαρση της εγκληματικότητας.

Αν επρόκειτο για αγώνα ομαδικού αθλήματος, θα μιλούσαμε για"αυτοκτονία στα τελευταία λεπτά". Στην περίπτωσητου Συνασπισμού καλούμαστε να το πούμε απλώς "δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό ενός κόμματος". Μμμμ, δεν ακούγεται άσχημο...