Ιοβόλος

Διάβασα, εν μέσω ελαφρού κλίματος τριημέρου, τις δεκαπέντε προτάσεις για την προστασία των ανέργων (όπου «ανέργων» βλέπε «οποιωνδήποτε δεν έχουν δουλειά, περιλαμβανομένων όσων έκλεισαν τα μαγαζιά τους) και το αποφάσισα. Δεν συμφέρει να δουλεύω. Παραιτούμαι.

Οι "περιπτωσιολογικές" εκρήξεις βίας σε δυτικού και όχι μόνο τύπου κοινωνίες πυκνώνουν, την ίδια στιγμή που ορισμένοι επιμένουν να τα υποβαθμίζουν ζητώντας την επιβολή της τάξης. Ποιος θα χάσει από αυτήν την εθελοτυφλία, άραγε;

Οι επί γης εκπρόσωποι του ύψιστου φροντίζουν, μεταξύ άλλων, και για τη Δημοκρατία στην μικρή μας χώρα. Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος έχει αναλάβει αυτό το έργο και ξενικά από τη μέριμνα για τους φυλακισμένους. Όχι όμως οποιουσδήποτε φυλακισμένους. Πρώτος στη λίστα ο εκ των πρωταιτίων της Χούντας, Νίκος Ντερτιλής (φωτό)... Βοήθειά μας!    

Όσοι πίστεψαν ότι ο Ιωάννης Μελισσανίδης έφτασε στον κωλοφώνα της δόξας του όταν ανέβηκε στο ολυμπιακό βάθρο, είναι σίγουρο ότι δεν έχουν δει το βιντεάκι που κυκλοφόρησε τελευταία και στο οποίο παρουσιάζει έναν μικρό μονόλογο από τον Άμλετ.  

Σήμερα δεν θα γκρινιάξω. Η κυβέρνηση φαίνεται να προχωρά στον πολυακουσμένο διαχωρισμό των μαλακών από τα σκληρά ναρκωτικά και ο Ιοβόλος σκέφτεται σοβαρά να πει ένα "μπράβο", ελπίζοντας ότι δεν θα πέσει φωτιά να τον κάψει.  

Μια νέα καταπληκτική ιδέα του κυβερνητικού επιτελείου θα βάλει στην καθημερινότητά σας λίγη από την πρωθυπουργική λάμψη και θα σας φτιάξει τη διάθεση. Επιτέλους, η ευκαιρία που όλοι περιμέναμε!  

Έχουν δικαίωμα οι φίλοι επαγγελματίες αυτοκινητιστές να μπλοκάρουν και άλλες μορφές κοινωνικής ζωής; Επ' αυτού αναρωτιώμουν στο γραφείο και μπλέξαμε σε μια συζήτηση για το πόσο μακριά δικαιούνται να το πηγαίνουν οι απεργίες.   

Ο κ. Παμπούκης κάλεσε πολύ ευγενικά τους ναυτεργάτες να προσέλθουν σε συνάντηση μαζί του προκειμένου να αποφύγει την επικείμενη απεργία που θα καθηλώσει τα πλοία στα λιμάνια. "L' oblige, obliges" λένε οι Γάλλοι, που- αν θυμάμαι καλά- σημαίνει "η ευγένεια υποχρεώνει". Βέβαια, για τις περικοπές στις συντάξεις τους και το ΝΑΤ, ούτε κουβέντα.    

Τα ταξί δείχνουν τον δρόμο. Τώρα ποιον ακριβώς δρόμο, ομολογώ ότι δεν
έχω καταλάβει. Τον δρόμο του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς; Το δρόμο του μπάχαλου ή μήπως το δρόμο στον οποίο τρεκλίζει η κυβερνητική οικονομική πολιτική; Όποιος μάθει ας μου πει.

Είναι ιδέα μου, ή παρατηρήσατε κι εσείς μια στροφή στην «σοβαρή» θεματολογία από τότε που άρχισαν τα όργανα της κρίσης, του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και των λοιπών κακών της μοίρας μας;