Φόβος, ελπίδα ή καμιά αλήθεια;
Θα φύγουμε από την ΕΕ και θα πεινάσουν τα παιδιά μας ή θα φάμε ξανά με χρυσά κουτάλια και θα βαράμε τους ζουρνάδες των αγορών;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Οι πάντα δημοφιλείς στρογγυλεμένες πολιτικές απόψεις του τύπου «όλοι ίδιοι είναι», «τι να περιμένεις από τους πολιτικούς;» κλπ κλπ είναι κατά βάση αφελή κλισέ και στοχεύουν σε πατατο-αντανακλαστικά τύπου «αγανακτισμένων» και Facebook. Δεν γίνεται να είναι ίδιοι Ν.Δ. και Σύριζα αφού η μεν πρώτη είναι ο θεμελιωτής του μεταπολιτευτικού κράτους και συντηρητική, ενώ ο άλλος είναι άκαυτος και αριστερής ρητορικής.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι εκφράζοντες αυτές τις απόψεις για τη Νέα Δημοκρατία και τον Σύριζα είναι συνήθως ΠΑΣόκοι που σκέφτονται σιγά- σιγά να αρχίσουν να ζητούν «το τέλος του δικομματισμού».
Όπως σε όλα τα κλισέ όμως, έτσι και στο «όλοι το ίδιο είναι» υπάρχει μια αλήθεια. Εν προκειμένω η αλήθεια αυτή είναι ότι το κυνήγι της εξουσίας σε κάνει να κάνεις αρκετά πράγματα που δεν θα έκανες σε διαφορετική περίπτωση. Και αν για τη ΝΔ το δεδομένο αυτό είναι γνωστό, ο Σύριζα είναι νέος στο παιχνίδι, αλλά με… καλές ιδέες λαϊκισμού, όπως η φωτισμένη δήλωση Τσίπρα για τα νταούλια που στον ρυθμό τους θα χορεύουν οι αγορές- ναι, οι ίδιες αγορές που έχουν στριμώξει Πούτιν και Ρωσία και στις οποίες μάλλον δεν αρέσει… η μπαλαλάικα.
Οι πελάτες (ψηφοφόροι) πρέπει να προσελκυθούν και τα δύο μαγαζιά έχουν ανοίξει και τους περιμένουν.
Το ένα, το αντιπαθέστερο, είναι πιο σκοτεινό, έχει χρεωμένα όλα αυτά τα επαχθή μέτρα που στραγγάλισαν έλληνες και ελληνική οικονομία τα τελευταία μέτρα και, ως πιο σκοτεινό, πουλά φόβο: Θα καταστραφούμε, θα τρέχουμε στις τράπεζες και δεν θα βρίσκουμε φράγκο, θα μας πάρουν τα σπίτια, τα παιδιά μας θα πεινάσουν και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Το απέναντι έχει πολλή ελπίδα: Θα αλλάξουμε την Ευρώπη, η αριστερά θα πάρει την εξουσία, θα σκίσουμε το μνημόνιο, τα πράγματα θα γίνουν όπως πριν.
Το σχέδιο των κομμάτων εξουσίας είναι ότι ο μέσος ψηφοφόρος θα αναζητήσει μία από τις δύο αλήθειες και τότε πρέπει να του ταιριάξει καλύτερα «η δικιά μας». Η αλήθεια βεβαίως είναι κάπου ανάμεσα: Ούτε θα καταστραφούμε, ούτε θα σκίσουμε το μνημόνιο. Ούτε θα αδειάσουν οι τράπεζες, ούτε θα ήμαστε όπως πριν. Ούτε θα πεινάσουμε, ούτε θα σκίσουμε το μνημόνιο χωρίς να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο.
Η γνώμη μου είναι ότι οι έλληνες θα «αγοράσουν» ελπίδα. Τους ταιριάζει καλύτερα η προσδοκία του «πάμε για τα περισσότερα» από την κατήφεια του «και πάλι καλά να λες». Αν οι δύο λογικές σας θυμίζουν μάρκετινγκ, έχετε δίκιο.
Αλλά, τι άλλο είναι η πορεία προς την εξουσία;
Είναι λοιπόν όλοι οι Συριζαίοι στο κυνήγι της εξουσίας; Είναι σωστό να τους αντιμετωπίζουμε ως ενιαίο σύνολο που είναι σε κυνική επιδίωξη της εκλογικής πρωτιάς; Όχι. Είναι όμως πλέον η πλειοψηφία τους και σίγουρα είναι αυτοί που θα κάνουν τα κουμάντα όταν- καλά να είμαστε- η εξουσία περάσει από Κουμουνδούρου.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι εκφράζοντες αυτές τις απόψεις για τη Νέα Δημοκρατία και τον Σύριζα είναι συνήθως ΠΑΣόκοι που σκέφτονται σιγά- σιγά να αρχίσουν να ζητούν «το τέλος του δικομματισμού».
Όπως σε όλα τα κλισέ όμως, έτσι και στο «όλοι το ίδιο είναι» υπάρχει μια αλήθεια. Εν προκειμένω η αλήθεια αυτή είναι ότι το κυνήγι της εξουσίας σε κάνει να κάνεις αρκετά πράγματα που δεν θα έκανες σε διαφορετική περίπτωση. Και αν για τη ΝΔ το δεδομένο αυτό είναι γνωστό, ο Σύριζα είναι νέος στο παιχνίδι, αλλά με… καλές ιδέες λαϊκισμού, όπως η φωτισμένη δήλωση Τσίπρα για τα νταούλια που στον ρυθμό τους θα χορεύουν οι αγορές- ναι, οι ίδιες αγορές που έχουν στριμώξει Πούτιν και Ρωσία και στις οποίες μάλλον δεν αρέσει… η μπαλαλάικα.
Οι πελάτες (ψηφοφόροι) πρέπει να προσελκυθούν και τα δύο μαγαζιά έχουν ανοίξει και τους περιμένουν.
Το ένα, το αντιπαθέστερο, είναι πιο σκοτεινό, έχει χρεωμένα όλα αυτά τα επαχθή μέτρα που στραγγάλισαν έλληνες και ελληνική οικονομία τα τελευταία μέτρα και, ως πιο σκοτεινό, πουλά φόβο: Θα καταστραφούμε, θα τρέχουμε στις τράπεζες και δεν θα βρίσκουμε φράγκο, θα μας πάρουν τα σπίτια, τα παιδιά μας θα πεινάσουν και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Το απέναντι έχει πολλή ελπίδα: Θα αλλάξουμε την Ευρώπη, η αριστερά θα πάρει την εξουσία, θα σκίσουμε το μνημόνιο, τα πράγματα θα γίνουν όπως πριν.
Το σχέδιο των κομμάτων εξουσίας είναι ότι ο μέσος ψηφοφόρος θα αναζητήσει μία από τις δύο αλήθειες και τότε πρέπει να του ταιριάξει καλύτερα «η δικιά μας». Η αλήθεια βεβαίως είναι κάπου ανάμεσα: Ούτε θα καταστραφούμε, ούτε θα σκίσουμε το μνημόνιο. Ούτε θα αδειάσουν οι τράπεζες, ούτε θα ήμαστε όπως πριν. Ούτε θα πεινάσουμε, ούτε θα σκίσουμε το μνημόνιο χωρίς να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο.
Η γνώμη μου είναι ότι οι έλληνες θα «αγοράσουν» ελπίδα. Τους ταιριάζει καλύτερα η προσδοκία του «πάμε για τα περισσότερα» από την κατήφεια του «και πάλι καλά να λες». Αν οι δύο λογικές σας θυμίζουν μάρκετινγκ, έχετε δίκιο.
Αλλά, τι άλλο είναι η πορεία προς την εξουσία;
Είναι λοιπόν όλοι οι Συριζαίοι στο κυνήγι της εξουσίας; Είναι σωστό να τους αντιμετωπίζουμε ως ενιαίο σύνολο που είναι σε κυνική επιδίωξη της εκλογικής πρωτιάς; Όχι. Είναι όμως πλέον η πλειοψηφία τους και σίγουρα είναι αυτοί που θα κάνουν τα κουμάντα όταν- καλά να είμαστε- η εξουσία περάσει από Κουμουνδούρου.
