Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης
Ιδρύθηκε το 1920 και από την ίδια χρονιά άρχισε να φιλοξενεί ορφανά παιδιά που είχαν χάσει τους γονείς τους στον πόλεμο. Το πρώτο κύμα παιδιών που φιλοξενήθηκαν στο Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης ήταν από την καταστροφή της Μικράς Ασίας, ενώ το δεύτερο κύμα ήταν από τον πόλεμο του ’40. Σήμερα, το Ορφανοτροφείο φιλοξενεί 28 αγόρια ηλικίας από έξι μέχρι 21 χρονών.
«Τα παιδιά έρχονται σε εμάς στην πρώτη δημοτικού και μένουν εδώ μέχρι να αισθανθούμε ότι μπορούν να σταθούν μόνα τους στα πόδια τους», λέει ο κ. Κοσμάς Δημακόπουλος, Διευθυντής του Ορφανοτροφείου. «Έχουμε παιδιά που είναι φοιτητές, ένα παιδί τελείωσε πριν από έναν χρόνο το Οικονομικό στα Ιωάννινα, ενώ αυτή τη στιγμή έχουμε δύο παιδιά που σπουδάζουν σε ΤΕΙ. Όσα δεν μπουν σε κάποια δημόσια σχολή τα στέλνουμε σε ΙΕΚ», προσθέτει.
Τα αιτήματα για την εισαγωγή των παιδιών γίνονται στην Αρχιεπισκοπή και εξετάζονται από κοινωνικούς λειτουργούς. «Οι λόγοι που έρχονται τα παιδιά σε εμάς είναι κατά κύριο λόγο οικονομικοί. Έχουμε για παράδειγμα ένα παιδάκι με διαβήτη οι γονείς του οποίου είναι αναλφάβητοι και δεν μπορούν να διαχειριστούν το πρόβλημα του παιδιού τους. Έχουμε παιδιά που ήρθαν σε εμάς ύστερα από εισαγγελική παραγγελία ή ύστερα από επικοινωνία με την Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων. Δεν είμαστε δηλαδή αμιγώς Ορφανοτροφείο, είμαστε μια στέγη για παιδιά που χρήζουν βοηθείας», εξηγεί ο κ. Δημακόπουλος, ενώ αναφέρει πως σε αρκετές περιπτώσεις το Ίδρυμα βοηθά και τους γονείς αν δεν έχουν τα προς το ζην.
Το Ίδρυμα παρέχει στα παιδιά τα πάντα ανάλογα με την ηλικία τους. Από φροντιστήρια για τα μαθήματα (ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ξένες γλώσσες κτλ.), μέχρι ψυχολογική υποστήριξη και αθλητικές δραστηριότητες εντός ή εκτός των εγκαταστάσεών του. Οι πόροι του είναι από ενοίκια μαγαζιών που ανήκουν σε αυτό, ενώ αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου το οποίο διοικητικά ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
«Τα παιδιά είναι χαρούμενα εδώ. Τα αγαπάμε. Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις ένα παιδί όταν είσαι σε τέτοιο χώρο. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις το κάνεις καλά. Θα έλεγα ότι σε εμάς τα παιδιά αυτά ανασαίνουν. Ξέρουν αν ασχολείσαι μαζί τους, ξέρουν τι συμβαίνει με τις οικογένειές τους, έχουν άσχημα βιώματα και πρέπει να τους δώσεις μια λύση να τα βοηθήσεις», λέει ο κ. Δημακόπουλος.
Η κρίση και η «ελληνική» αντίληψη για τα Ιδρύματα
Παρά την ακίνητη περιουσία του Ιδρύματος, τα οικονομικά δεν «βγαίνουν» πλέον εύκολα. «Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν δωρεές. Κάποιες εποχές ο κόσμος μπορούσε να βοηθήσει, πλέον όχι. Είναι δύσκολα, καταλαβαίνετε, η κρίση ακουμπάει παντού. Δεν θα μπορούσαμε εμείς να μείνουμε αλώβητοι από αυτήν», εξηγεί ο κ. Δημακόπουλος και στέκεται στην αντίληψη των περισσότερων Ελλήνων για τα Ιδρύματα.
«Οι Έλληνες παρ’ ότι περνάνε δύσκολα, δείχνουν να φοβούνται χώρους σαν τους δικούς μας. Φοβούνται ότι κάποια στιγμή το παιδί τους θα γυρίσει και θα τους πει ‘ με έβαλες σε ίδρυμα’. Με μεγάλη δυσκολία θα περάσουν την πόρτα την δική μας. Οι μετανάστες από την άλλη πλευρά, χτυπάνε πιο εύκολα την πόρτα μας. Ο Έλληνας ζορίζεται στην ιδέα, θα το παλέψει μέχρι τελευταία στιγμή για να μην αφήσει το παιδί του σε αυτόν τον χώρο», παρατηρεί ο ίδιος.
Τα περιθώρια πάντως για επιπλέον παιδιά στενεύουν επικίνδυνα. «Αυτή τη στιγμή είμαστε οριακά, αν έρθουν και άλλα παιδιά θα πρέπει να έχουμε και άλλα άτομα. Αν μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε… Όλοι εδώ κάνουν κάτι παραπάνω, δεν μπορεί να πει κάποιος εγώ αδιαφορώ είμαι επιμελητής ή καθαρίστρια. Κάπως έτσι καλυπτόμαστε μεταξύ μας», καταλήγει.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε
Το ίδρυμα διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό για δωρεές, ενώ όπως μας πληροφορεί ο κ. Δημακόπουλος αυτήν την περίοδο χρειάζεται τυποποιημένα τρόφιμα μακράς διαρκείας.
Info: Απόλλωνος 28 Λαιμός Βουλιαγμένης, τηλ: 2108962076, επίσημη ιστοσελίδα.
«Τα παιδιά έρχονται σε εμάς στην πρώτη δημοτικού και μένουν εδώ μέχρι να αισθανθούμε ότι μπορούν να σταθούν μόνα τους στα πόδια τους», λέει ο κ. Κοσμάς Δημακόπουλος, Διευθυντής του Ορφανοτροφείου. «Έχουμε παιδιά που είναι φοιτητές, ένα παιδί τελείωσε πριν από έναν χρόνο το Οικονομικό στα Ιωάννινα, ενώ αυτή τη στιγμή έχουμε δύο παιδιά που σπουδάζουν σε ΤΕΙ. Όσα δεν μπουν σε κάποια δημόσια σχολή τα στέλνουμε σε ΙΕΚ», προσθέτει.
Τα αιτήματα για την εισαγωγή των παιδιών γίνονται στην Αρχιεπισκοπή και εξετάζονται από κοινωνικούς λειτουργούς. «Οι λόγοι που έρχονται τα παιδιά σε εμάς είναι κατά κύριο λόγο οικονομικοί. Έχουμε για παράδειγμα ένα παιδάκι με διαβήτη οι γονείς του οποίου είναι αναλφάβητοι και δεν μπορούν να διαχειριστούν το πρόβλημα του παιδιού τους. Έχουμε παιδιά που ήρθαν σε εμάς ύστερα από εισαγγελική παραγγελία ή ύστερα από επικοινωνία με την Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων. Δεν είμαστε δηλαδή αμιγώς Ορφανοτροφείο, είμαστε μια στέγη για παιδιά που χρήζουν βοηθείας», εξηγεί ο κ. Δημακόπουλος, ενώ αναφέρει πως σε αρκετές περιπτώσεις το Ίδρυμα βοηθά και τους γονείς αν δεν έχουν τα προς το ζην. Το Ίδρυμα παρέχει στα παιδιά τα πάντα ανάλογα με την ηλικία τους. Από φροντιστήρια για τα μαθήματα (ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ξένες γλώσσες κτλ.), μέχρι ψυχολογική υποστήριξη και αθλητικές δραστηριότητες εντός ή εκτός των εγκαταστάσεών του. Οι πόροι του είναι από ενοίκια μαγαζιών που ανήκουν σε αυτό, ενώ αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου το οποίο διοικητικά ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
«Τα παιδιά είναι χαρούμενα εδώ. Τα αγαπάμε. Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις ένα παιδί όταν είσαι σε τέτοιο χώρο. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις το κάνεις καλά. Θα έλεγα ότι σε εμάς τα παιδιά αυτά ανασαίνουν. Ξέρουν αν ασχολείσαι μαζί τους, ξέρουν τι συμβαίνει με τις οικογένειές τους, έχουν άσχημα βιώματα και πρέπει να τους δώσεις μια λύση να τα βοηθήσεις», λέει ο κ. Δημακόπουλος.
Η κρίση και η «ελληνική» αντίληψη για τα Ιδρύματα
Παρά την ακίνητη περιουσία του Ιδρύματος, τα οικονομικά δεν «βγαίνουν» πλέον εύκολα. «Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν δωρεές. Κάποιες εποχές ο κόσμος μπορούσε να βοηθήσει, πλέον όχι. Είναι δύσκολα, καταλαβαίνετε, η κρίση ακουμπάει παντού. Δεν θα μπορούσαμε εμείς να μείνουμε αλώβητοι από αυτήν», εξηγεί ο κ. Δημακόπουλος και στέκεται στην αντίληψη των περισσότερων Ελλήνων για τα Ιδρύματα.
«Οι Έλληνες παρ’ ότι περνάνε δύσκολα, δείχνουν να φοβούνται χώρους σαν τους δικούς μας. Φοβούνται ότι κάποια στιγμή το παιδί τους θα γυρίσει και θα τους πει ‘ με έβαλες σε ίδρυμα’. Με μεγάλη δυσκολία θα περάσουν την πόρτα την δική μας. Οι μετανάστες από την άλλη πλευρά, χτυπάνε πιο εύκολα την πόρτα μας. Ο Έλληνας ζορίζεται στην ιδέα, θα το παλέψει μέχρι τελευταία στιγμή για να μην αφήσει το παιδί του σε αυτόν τον χώρο», παρατηρεί ο ίδιος. Τα περιθώρια πάντως για επιπλέον παιδιά στενεύουν επικίνδυνα. «Αυτή τη στιγμή είμαστε οριακά, αν έρθουν και άλλα παιδιά θα πρέπει να έχουμε και άλλα άτομα. Αν μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε… Όλοι εδώ κάνουν κάτι παραπάνω, δεν μπορεί να πει κάποιος εγώ αδιαφορώ είμαι επιμελητής ή καθαρίστρια. Κάπως έτσι καλυπτόμαστε μεταξύ μας», καταλήγει.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε
Το ίδρυμα διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό για δωρεές, ενώ όπως μας πληροφορεί ο κ. Δημακόπουλος αυτήν την περίοδο χρειάζεται τυποποιημένα τρόφιμα μακράς διαρκείας.
Info: Απόλλωνος 28 Λαιμός Βουλιαγμένης, τηλ: 2108962076, επίσημη ιστοσελίδα.
