Νίκος Σακάλογλου, Σωτήρης Τσαντίλας – Briefcase

Οι δυο τους πάντως, δεν αναγκάστηκαν να «αφήσουν» πίσω άλλες υποχρεώσεις για να ασχοληθούν με τη δημιουργία του Briefcase. «Μία φορά το μήνα ή μια φορά στις δεκαπέντε μέρες μαζευόμασταν με τους φίλους και παίζαμε επιτραπέζια. Από κάποια στιγμή και μετά, αντί να παίζουμε επιτραπέζια άλλων αρχίσαμε να δουλεύουμε δικές μας ιδέες», λέει ο Σωτήρης και προσθέτει πως η ολοκλήρωση του Briefcase τους πήρε πάρω από ένα χρόνο καθώς το «δούλευαν» λίγο – λίγο.
Ολοένα και περισσότερα παιχνίδια τον τελευταίο καιρό μεταφέρονται με επιτυχία σε ψηφιακή μορφή. Ποια είναι η άποψη του Σωτήρη και του Νίκου πάνω σε αυτή την…. μετακόμιση; Μήπως έτσι τα παιχνίδια χάνουν μέρος από την «γοητεία» τους; Ο Σωτήρης είναι ξεκάθαρος: «Καθόλου, απεναντίας θα χαιρόμουν να δω το Briefcase και σε ψηφιακή μορφή. Βέβαια, ένα επιτραπέζιο που αποκτά ψηφιακή μορφή δεν δίνει την ίδια αίσθηση με το αρχικό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι "χάνει" κάτι. Απλώς εξυπηρετεί με διαφορετικό τρόπο αφού μπορεί να παιχτεί ανά πάσα στιγμή σε κινητό, ή online, ή με μεγαλύτερες παρέες, ή ακόμα και χωρίς άλλους παίκτες». Από τη πλευρά του ο Νίκος είναι πιο επιφυλακτικός: «Σίγουρα δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την εμπειρία μιας παρτίδας με πραγματικούς αντιπάλους. Άλλωστε τα επιτραπέζια είναι μια μορφή κοινωνικής συνεύρεσης, και αφαιρώντας το στοιχείο της ανθρώπινης επαφής χάνεται σημαντικό κομμάτι της μαγείας τους», λέει χαρακτηριστικά, αν και αναγνωρίζει ότι οι ψηφιακές εφαρμογές δίνουν την ευκαιρία σε ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο ή δυνατότητα για μια face to face παρτίδα, μια εναλλακτική λύση να παίξουν το αγαπημένο τους παιχνίδι.