Wake Up Dead Man: Είδαμε το νέο Knives Out κι έχουμε και λέμε

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή το Netflix βγάζει από τη φαρέτρα του κάποιες από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς με στόχο να καταφέρει να φτάσει μέχρι τα χρυσά αγαλματίδια των Όσκαρ τα οποία σταθερά σνομπάρουν τις παραγωγές του όσο φιλόδοξες κι αν είναι. Εμείς ωστόσο δεν περιμένουμε την Ακαδημία για να αποθεώσουμε τον θεούλη Ράιαν Τζόνσον ο οποίος με τις Knives Out ταινίες ήρθε για να δώσει το φιλί της ζωής στο πολύπαθο είδος των whodunit (ποιος είναι αυτός που έκανε το έγκλημα ντε) φιλμ και να παρουσιάσει μια φρέσκια σεναριακή αλλά και σκηνοθετική ματιά εκεί που περίσσευαν δυστυχώς τα κλισέ.

Κάθε του ταινία παρακολουθεί και μια διαφορετική υπόθεση ενός «τέλειου εγκλήματος» με τον Ντάνιελ Κρεγκ να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μπενουά Μπλανκ ενός ιδιοφυούς, καλοντυμένου και πολύ bad ass ντετέκτιβ ο οποίος καλείται να βρει τη λύση και να υποδείξει τους θύτες.

Ποιο είναι το στόρι του Wake Up Dead Man

Το Wake Up Dead Man: A Knives Out Mystery αποτελεί το πιο σκοτεινό και απαιτητικό κεφάλαιο της λατρεμένης σειράς ταινιών του Ράιαν Τζόνσον, με τον Benoit Blanc να επιστρέφει αντιμέτωπος με την πιο επικίνδυνη υπόθεση της καριέρας του. Η υπόθεση επικεντρώνεται στον νεαρό ιερέα Τζαντ Ντουπλένσιτι (Τζος Ο’ Κόνορ), που στέλνεται να βοηθήσει τον αινιγματικό Monsignor Τζέφερσον Γουίκς (Τζος Μπρόλιν) σε μια απομακρυσμένη ενορία με ένα φανατικό κι εξίσου αλλοπρόσαλλο ποίμνιο. Πολλά αλλοπρόσαλλά γεγονότα θα οδηγήσουν σε μια φαινομενικά αδύνατη δολοφονία με την αρχηγό της τοπικής αστυνομίας Τζέραλντιν Σκοτ (Μίλα Κούνις) να ζητά τη συνδρομή του Μπενουά Μπλανκ για να βρει τον υπαίτιο και να εξιχνιάσει ένα ακόμη «τέλειο» έγκλημα.

Η αποτίμηση

Είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις ένα κινηματογραφικό σύμπαν που να χωρέσεις μια απολαυστική whodunit ιστορία είναι η αλήθεια. Για να το καταφέρεις αυτό χρειάζεσαι πρώτα από όλα ένα εξαιρετικό σενάριο που να ακολουθεί πιστά τους Αγκαθοκριστικούς κανόνες. Πρέπει δηλαδή να στήσεις μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που τρέχει παράλληλα με αυτή της εξιχνίασης του εγκλήματος και προδίδει θύτες και θύματα. Ο Ράιαν Τζόνσον όπως είχε αποδείξει και στις δύο προηγούμενες Knives Out ταινίες είναι μάστορας στο να σκαρφίζεται τέτοιες ιστορίες κι εδώ κινείται σε πιο σκοτεινά κινηματογραφικά νερά, παραδίδοντας μια ιστορία που δρέπει τους καρπούς της φανατικής πίστης και των προσδοκόμενων θαυμάτων από ένα φανατικό και διψασμένο για εξιλέωση ποίμνιο.

Ο Ντάνιελ Κρεγκ παραδίδει μια πιο κουρασμένη, πιο εσωτερική εκδοχή του ντετέκτιβ, καθώς το νέο μυστήριο μπλέκει προδοσίες, σκιώδη κίνητρα και έναν κύκλο υπόπτων που δεν αφήνει κανέναν χώρο για βεβαιότητες κι έρχεται να μας αποδείξει έτι μία φορά ότι ξεκάθαρα το αξίζει το ρημάδι το αγαλματίδιο μετά από τέτοια ερμηνεία. Μέχρι τότε ωστόσο την ταινία κουβαλά στους ώμους του το πολυπρόσωπο καστ –με τους Τζος Ο’ Κόνορ, Γκλεν Κλόουζ, Τζος Μπρόλιν, Μίλα Κούνις, Τζέρεμι Ρένερ, Κέρι Ουάσιγκτον, Άντριου Σκοτ, Ντάριλ ΜακΚόρμακ και Τόμας Χέϊντεν Τσερτς που λειτουργεί άψογα και σού δίνει πολλούς και καλούς λόγους για να μην βαρεθείς λεπτό. Ειδικά ο Τζος Ο Κόνορ ξεχωρίζει μέσα από έναν καλογραμμένο ρόλο που αναδεικνύει την ερμηνευτική βιρτουοζιτέ του.

Ο Τζόνσον ωστόσο δεν επαναπαύεται στη σεναριακή μαεστρία που τον διακατέχει παίρνοντας μάλιστα πολλά σκηνοθετικά ρίσκα που του βγαίνουν σχεδόν κάθε φορά σε καλό. Το τρικ με το φυσικό φως που λούζει το background σημαντικών σκηνών της ταινίας, αλλά και τα κάδρα που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από υπερφυσικό θρίλερ συγκαταλέγονται στα πιο τρανταχτά σκηνοθετικά ατού της ταινίας η οποία δεν χάνει στιγμή το ρυθμό της ούτε μειώνει βεβαίως τις εντάσεις της.

Μετρ του σασπένς ο Τζόνσον διαλέγει έντιμα και σωστά τις κορυφώσεις του χωρίς να στερεί από το θεατή το δικαίωμα του να καταλαβαίνει τι συμβαίνει παρά τα ευφάνταστα τρικ που χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές του για να τον ξεγελάσουν. Όπως συμβαίνει σε κάθε φαινομενικά τέλειο έγκλημα έτσι κι εδώ οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά και οδηγούν τον Μπενουά Μπλανκ στη συμπλήρωση ενός νοητού παζλ κι ας του λείπουν βασικά κομμάτια. Συνοδοιπόρος του φίλμ είναι κι αυτό το μαύρο, σαρδόνιο κι αρκετές φορές θεόπικρο χιούμορ που ποτίζει ο Τζόνσον τις ιστορίες του ανάγοντάς τες σε ένα συναρπαστικό ρεσιτάλ ατάκας για να αποσυμφορήσει τη μαυρίλα και τα βάσανα των βασικών το ηρώων. Στο Wake Up Dead Man που κλείνει με ένα αριστουργηματικό τραγούδι του Tom Waits κρατά το τέμπο σε πολύ υψηλούς βαθμούς μέχρι τέλους αναγκάζοντάς μας να συλλαβίσουμε τη λέξη απολαυστικό που συνταιριάζει κάθε του φιλμ. Αυτή τη φορά ωστόσο το κάνουμε πιο μεγαλόφωνα καλώντας την Ακαδημία να μην κωφεύσει και να του δώσει ένα Όσκαρ κι αυτουνού.

Όλες οι Ταινίες

Όλες οι Αίθουσες