«Η Ορατότητα της Αφροελληνικής Κοινότητας στο Σύγχρονο Γίγνεσθαι»: Συζήτηση στο Επί Κολωνώ μετά το τέλος της παράστασης Άσπρο Μαύρο

Το θέατρο Επί Κολωνώ και οι συντελεστές της παράστασης «Άσπρο Μαύρο» μας καλούν σε μια βραδιά για την Αφροελληνική κοινότητα στην Ελλάδα.

Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου αμέσως μετά την παράσταση (ώρα έναρξης: 19.30) θα ακολουθήσει συζήτηση των καλλιτεχνών κ. Αντώνη Καφετζόπουλου και κ. Ζερόμ Καλούτα με καλεσμένους τους κ. Νίκο Ντέντζι Οντουμπιτάν - ιδρυτή του Generation 2.0, κ. Μενέλαο Καραμαγγιώλη - σκηνοθέτη και κ. Βασίλη Χρονόπουλο - Δικηγόρο.

Με αφορμή την ερμηνεία του Αφροέλληνα ηθοποιού Ζερόμ Καλούτα στην παράσταση Άσπρο Μαύρο καθώς και τα θέματα διακρίσεων που αναδεικνύει, μεταξύ άλλων, το έργο του Κόρμακ Μακ Κάρθι οι καλεσμένοι αφού παρακολουθήσουν την παράσταση, θα μιλήσουν τόσο για το έργο και τις θεματικές συνιστώσες του όσο και για τις δικές τους εμπειρίες και προσλαμβάνουσες, προσωπικές ή επαγγελματικές, αναφορικά με την ορατότητα της αφροελληνικής κοινότητας στη σύγχρονη κοινωνία.

Ειδικά για την συγκεκριμένη ημερομηνία, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση με εισιτήριο γενικής εισόδου 15€.

Βιογραφικά Καλεσμένων Ομιλητών:

Νίκος Ντέντζι Οντουμπιτάν - Human Rights Activist και Paralegal:

Συν-ιδρυτής και Γενικός διευθυντής του Generation 2.0 για τα Δικαιώματα, την Ισότητα και Ετερότητα, με πολυετή δράση σε θέματα ίσων δικαιωμάτων, κοινωνικής ένταξης και μεταναστευτικής πολιτικής. Έχει συμμετάσχει σε νομοθετικές παρεμβάσεις, προγράμματα ενδυνάμωσης και δημόσιες συζητήσεις γύρω από δικαιώματα, ιθαγένεια και κοινωνική δικαιοσύνη. Συνδυάζει νομική γνώση με ενεργή παρουσία στο πεδίο, εκπροσωπώντας συστηματικά ζητήματα που αφορούν ευάλωτες και πολυπολιτισμικές κοινότητες.

Μενέλαος Καραμαγγιώλης:

Σκηνοθέτης κινηματογραφικών, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών ταινίών και βίντεο εγκαταστάσεων με πρωταγωνιστές αντιήρωες και ιστορίες που ακυρώνουν τα σύνορα και τα στερεότυπα λειτουργώντας ως βασικό εργαλείο διαλόγου και κοινωνικής παρέμβασης. Οι ταινίες του προβάλλονται και έχουν βραβευτεί διεθνώς όπως το ντοκιμαντέρ ROM, 1989, “το turning point του ελληνικού ντοκιμαντέρ" και "ένα αριστούργημα κλασσικό στην ιστορία του σινεμά", οι ταινίες μυθοπλασίας BLACK OUT (p.s. RED OUT), 1998 «η πρώτη γνήσια μεταμοντέρνα ελληνική ταινία» και το J.A.C.E. – Just Another Confused Elephant, 2012, που συμμετείχε σε 52 διεθνή φεστιβάλ (TIFF Toronto International FilmFestival, Thessaloniki International Film Festival, κ.α.) και πήρε 11 διεθνή βραβεία, και τα πρώτα ελληνικά διαδραστικά ντοκιμαντέρ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (12 ταινίες μεγάλου μήκους, 180 ταινίες μικρού μήκους). Μέλος της κολεκτίβας Documatism, με έδρα τη γειτονιά της Κυψέλης, συνεργάζεται σε εγκαταστάσεις βίντεο και ζωντανές εκδηλώσεις στα συλλογικά έργα σε εξέλιξη ''the AfroGreeks'' και “Greekies”. Έργα του και ταινίες έχουν εκτεθεί στο ΕΜΣΤ (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), Biennale της Βενετίας, γκαλερί Rodeo, Centre d’Art Contemporain - Γενεύη ( retrospective), Haus N Athen, Serpentine - Λονδίνο κ.α.

Βασίλης Χρονόπουλος:

Γεννήθηκε στο Διδυμότειχο Έβρου, μεγάλωσε στην Αμαλιάδα Ηλείας, επέστρεψε στη Θράκη για να σπουδάσει στη Νομική Κομοτηνής και από τα τέλη της δεκαετίας του 90 ζει στην Αθήνα. Ειδικεύεται σε θέματα νομοθεσίας και πολιτικών για τη μετανάστευση, την ένταξη, την ιθαγένεια και το άσυλο.

Η παράσταση:

Το έργο «Άσπρο Μαύρο» (“The Sunset Limited”) του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Cormac McCarthy συνεχίζει την επιτυχημένη του παρουσίαση στο θέατρο Επί Κολωνώ σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αντώνη Καφετζόπουλου ο οποίος συμπρωταγωνιστεί με τον Ζερόμ Καλούτα σε μια σπαρακτική σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κόσμων — πίστης και απόγνωσης, φωτός και σκότους.

Ένα έργο λόγου και εσωτερικής έντασης, μια υπαρξιακή μονομαχία για το τι αξίζει να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.

Λίγα λόγια για το έργο:

Με επίκεντρο τη φορτισμένη συνομιλία ανάμεσα σε δύο άνδρες -έναν βαθιά πιστό πρώην κατάδικο και έναν καθηγητή πανεπιστημίου που βρίσκεται στο χείλος της αυτοκτονίας- το «Άσπρο-Μαύρο» είναι ένα έργο-πρόκληση για τον ηθοποιό και τον θεατή. Με χαρακτηριστικό υποδόριο χιούμορ, πυκνό λόγο και διανοητική ένταση, το έργο ξεδιπλώνει τον υπαρξιακό διάλογο δύο σχολών σκέψης που αναμετρώνται με το απόλυτο.

Η σκηνοθετική ματιά του Αντώνη Καφετζόπουλου και η συμπρωταγωνιστική παρουσία του Ζερόμ Καλούτα προσφέρουν μια νέα ανάγνωση σε αυτό το σπάνιο θεατρικό κείμενο, γεφυρώνοντας την αμερικανική υπαρξιακή λογοτεχνία με τη σύγχρονη ελληνική θεατρική σκηνή.

Λίγα λόγια για τoν συγγραφέα:

Ο Cormac McCarthy (1933–2023) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Αμερικανούς λογοτέχνες, γνωστός για το λιτό, δωρικό ύφος του και τα έργα του που εξερευνούν την ανθρώπινη βία, την ερημιά και την ύπαρξη. Έχει τιμηθεί με το Pulitzer Prize for Fiction (2007) για το μυθιστόρημα The Road, ενώ η διασκευή του No Country for Old Men (Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους) σε σενάριο για τον κινηματογράφο από τους αδελφούς Κοέν, απέσπασε τέσσερα Όσκαρ (2008), μεταξύ αυτών και Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου.

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

Η γνωριμία μου με τον Κόρμακ ΜακΚάρθι είναι σχετικά πρόσφατη και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του κεραυνοβόλου έρωτα. Σαν να ξαναείδα τον Μέλβιλ και το Φόκνερ στον εικοστό πρώτο αιώνα. Και ταυτόχρονα ένοιωσα μεγάλη ιδεολογική, θα έλεγα, φιλοσοφική ταύτιση. Ακόμα, η θεματολογία, η ελλειπτικότητα του λόγου και λυρικός κυνισμός που τον διακρίνει κάνει το ύφος του συναρπαστικό. Τόσο από άποψη περιεχόμενου όσο και ως προς τη μορφή. Όταν ανακάλυψα ότι έχει γράψει και δύο θεατρικά έργα, αποφάσισα ότι θα με ευχαριστούσε πολύ να ασχοληθώ.

Το sunset limited είναι μια ιστορία -τραγική όπως και να το κάνεις- όπου συγκρούονται δύο διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις για την ανθρώπινη ιδιότητα. Η μία υποστηρίζει μέσω του καθηγητή White ότι εμείς, η ανθρωπότητα, ως είδος γεννημένο απο την πολυπλοκότητα της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, έχουμε τελειώσει. Ο Θεός που επινοήσαμε είναι αδιάφορος για την οδύνη και τη δυστυχία που βιώνουμε ατομικά και ομαδικά. Ή ίσως, ακόμα και να είναι η ίδια η ενσάρκωση του Κακού. Η άλλη άποψη εκφράζεται από τον κ.Black, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα, ειλικρινά, αγνά και αδιαπραγμάτευτα στην καλοσύνη που εκπορεύεται από το Θείο.

Η σύγκρουση είναι μετωπική και η πόλωση απόλυτη. Άσπρο-Μαύρο. Όπως είναι τα χρώματα του δέρματος των δύο πρωταγωνιστών. Και το διακύβευμα ύψιστης σημασίας: η ζωή του καθηγητή.

Όμως η φιλοσοφημένη ιδιοσυγκρασία και η φυσική ευφυΐα του κ.Black, κάνει τη διαμάχη απολαυστική για το θεατή και παρασύρει τον ψυχρό, ορθολογιστή και καταθλιπτικό καθηγητή White σε διαλόγους που λάμπουν από πνευματικότητα και βάθος.

Το εγχείρημα έχει αναμενόμενα δυσκολίες. Κατ’ αρχήν μεταφραστικές. Είναι αδύνατο δυστυχώς να αποδοθεί η προφορικότητα του αφροαμερικάνου Black. Δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο στις παραλλαγές της δικής μας γλώσσας. Η διάλεκτος που μιλάει, είναι τα αγγλικά που αναγκάστηκαν να μάθουν οι σκλάβοι πρόγονοί του όταν έφτασαν δια της βίας από την Αφρική στα βαμβακοχώραφα του αμερικανικού Νότου. Επέλεξα μια ελαφρά πιο «λαϊκή» εκφραστικότητα για τον Μαύρο σε αντίθεση με την συγκρατημένα περίτεχνη γλώσσα του Λευκού καθηγητή.

Η μεγαλύτερη πρόκληση φυσικά, είναι η “υλοποίηση” ενός απόλυτα διαλογικού θεατρικού κειμένου σε κάτι ελκυστικό στη θεατρική σκηνή. Το Έβερεστ του σκηνοθέτη. Όμως, το υποδόριο χιούμορ και ο σαρκασμός που κυριαρχούν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της αναμέτρησης των δυο χαρακτήρων, τα πειράγματα και η ειρωνεία οδηγούν πιστεύω σε υψηλή απόλαυση. Μέσα στην αμείλικτη σκληρότητα που αποπνέει το θέμα. Και πάντα, η δυσκολότερη αναμέτρηση στη θεατρική πράξη είναι η προσπάθεια που κάνουμε ‘εμείς’ επάνω στη σκηνή, με την ενδόμυχη προσδοκία του θεατή να ‘εξαπατηθεί’ ώστε να πιστέψει -έστω για κλάσματα δευτερολέπτου- ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που παρακολουθεί είναι όντως ‘πραγματικά’.

Λευκός: «Ο δυτικός πολιτισμός έγινε καπνός στις καμινάδες στο Νταχάου, αλλά ήμουν

πολύ κολλημένος για να το δω. Τώρα το βλέπω.»

Μαύρος: «Είσαι μεγάλη πρόκληση, Καθηγητά. Το ξέρεις;»