Η γραμμή τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο δεν έκρυβε απλώς έναν αθλητικό θρίαμβο για τον Παναγιώτη Καραΐσκο, αλλά μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία λύτρωσης και υπέρβασης.
γράφει:
Ο Παναγιώτης Καραΐσκος τερμάτισε πρώτος στον 42ο Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών, καλύπτοντας τα 42.195 μέτρα σε 2 ώρες, 20 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα. Στα 37 του χρόνια, ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος χάρισε στο κοινό μια διαδρομή που δεν ήταν μόνο αγωνιστική, αλλά και συμβολική: μια πορεία από την απόγνωση στην ελπίδα, από τον εθισμό στη δύναμη της θέλησης.
Ο Καραΐσκος έτρεξε μόνος του από το 15ο χιλιόμετρο και μετά, με αποφασιστικότητα που φαινόταν στο πρόσωπό του και με πίστη που ξεπερνούσε την κούραση. Πίσω του ακολούθησαν ο Κώστας Σταμούλης, δεύτερος με 2:23:23, και ο Ούγγρος Λάζλο Τανάι, τρίτος με 2:23:51, ενώ τέταρτος κατετάγη ο Χαράλαμπος Πιτσώλης με 2:24:02.
«Κοίτα που ήσουνα, ήσουνα πρεζάκιας. Και τώρα είσαι εδώ και τρέχεις έναν Μαραθώνιο», λέει σε μια συνέντευξη-κατάθεση ψυχής στο Gazzetta τον Μάρτιο του 2024, όπου είχε μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη του με τα ναρκωτικά και την απεξάρτηση.
Είχε περιγράψει τον δρόμο της πτώσης, αλλά και την εσωτερική αφύπνιση που τον έφερε πίσω στη ζωή. «Ήταν μέρες που καθόμουν και έπινα χωρίς αύριο. Και μια μέρα είπα: “Τι καθόσουν και έπινες; Ξεκίνα να τρέχεις”. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ», είχε δηλώσει τότε, συγκλονίζοντας όσους τον άκουσαν.
Από τη στιγμή που φόρεσε για πρώτη φορά αθλητικά παπούτσια, ο Καραΐσκος άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία στον αθλητισμό. Κάθε προπόνηση, κάθε ξημέρωμα που τον έβρισκε στους δρόμους, ήταν μια μικρή νίκη απέναντι στον παλιό του εαυτό.
Σήμερα, ο τίτλος του νικητή του Αυθεντικού Μαραθωνίου είναι για ακόμα μια χρονιά η απόδειξη ότι η θέληση μπορεί να ξαναχτίσει ανθρώπους από την αρχή.
Ο Καραΐσκος δεν εκπροσωπεί μόνο τον αθλητισμό, αλλά και την ανθρώπινη αντοχή, την ελπίδα, τη δεύτερη ευκαιρία. Στο πρόσωπό του, πολλοί βλέπουν ένα μήνυμα για όσους παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες, ότι η διαδρομή, όσο δύσκολη κι αν είναι, έχει πάντα τερματισμό με τις φωνές του πλήθους να αποτελούν την ομορφότερη μελωδία.
Ο Παναγιώτης Καραΐσκος απέδειξε πως ο μεγαλύτερος αγώνας δεν είναι απέναντι στον χρόνο, αλλά απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, και αυτόν τον αγώνα, κάθε χρόνο, τον κερδίζει πανηγυρικά.
