Inner Wish: «Δεν μπορείς παρά να νιώθεις και περήφανος για τα 30 χρόνια πορείας»

Οι Inner Wish είναι μια από τις πιο τίμιες και σκληρά εργαζόμενες metal μπάντες της ελληνικής σκηνής και για τα λεγόμενά μας, μπορεί να προσυπογράψει κάθε metalhead που σέβεται τον εαυτό του και τα εξαιρετικά πονήματά τους. 9 χρόνια μετά την τελευταία headline εμφάνισή τους επί Αθηναϊκού εδάφους, η εξάδα επιστρέφει, έχοντας στις βαλίτσες της το τελευταίο της άλμπουμ, “Ash of eternal flame”, που κυκλοφόρησε το 2024, μέσω της RPM Records για να δώσει μια επετειακή συναυλία για τα 30 χρόνια του γκρουπ στις 29 Νοεμβρίου στο Floyd. Eμείς δεν χάσαμε ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Φραγκίσκο Σαμοΐλη (ντράμερ των Inner Wish) για όλα όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο της μπάντας.

30 χρόνια Inner Wish; Φαντάζει σαν όνειρο; Τσιμπιέστε καμία φορά συνειδητοποιώντας τι έχετε καταφέρει;

Όνειρο, εφιάλτης, τι να σου πω... χαχα. Σίγουρα τσιμπιόμαστε για να βλέπουμε τα αντανακλαστικά μας ότι είναι ακόμα εκεί, γιατί όταν λες «30 χρόνια μπάντα», ασχέτως αν δεν είμαστε όλοι από το μηδέν του συγκροτήματος, ταυτόχρονα κάνεις την αναλογία και ηλικιακά! Αλλά πέραν της πλάκας, είναι όνειρο προφανώς και όχι εφιάλτης. Και μπορεί για κάποιον να μην λέει και τίποτα για παράδειγμα, αλλά μόνο εύκολο δεν είναι για ένα συγκρότημα να κρατήσει 30 χρόνια, με όλες τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, σε συνδυασμό πάντα με τις αντίστοιχες της «πραγματικής ζωής» ας πούμε. Δεν μπορείς λοιπόν παρά να νιώθεις και περήφανος για αυτό!

Τι να περιμένουμε στο λάιβ του Νοέμβρη στο Floyd;

Σίγουρα την καλύτερη προσπάθειά μας να ανταποδώσουμε σε όσο κόσμο μας στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί, κακά τα ψέματα, χωρίς τη συμπαράσταση του κόσμου και το αγκάλιασμα της μουσικής μας, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για να αντέξουμε ας πούμε. Ένα σετ από όλη τη δισκογραφία μας και σίγουρα μία βραδιά που ευελπιστούμε να μείνει χαραγμένη στο μυαλό μας, αλλά και να ανταμοίξει όποιον άνθρωπο μας τιμήσει με την παρουσία του!

Υπάρχουν στιγμές ορόσημα στη 30χρονη καριέρα σας; Μπορείτε να μας αναφέρετε τα πιο σημαντικά;

Ορόσημο σίγουρα είναι ο πρώτος δίσκος, το “Waiting for the dawn”. H αρχή είναι το ήμισυ του παντός που λένε, επομένως χωρίς αυτήν την αρχή, δεν θα υπήρχε καν αυτή η συζήτηση. Υπήρξαν διάφορες σημαντικές στιγμές, όπως πχ η υπογραφή στην Limb Music, μία πολύ κραταιά δύναμη του power metal χώρου τότε για την κυκλοφορία των “Silent faces” και “Inner strength”, μετά η υπογραφή στην Ulterium Records, μία εταιρεία που έκανε ειλικρινά τα ΠΑΝΤΑ για να μεγαλώσει όσο μπορεί το όνομα των INNERWISH, τώρα η υπογραφή στην RPM και η τιμή να ανήκουμε σε ένα τέτοιο label με τέτοιο roster! Αλλά προσωπικά, ορόσημο είναι η στιγμή που βρεθήκαμε οι 6 που είμαστε τώρα στη μπάντα. Που οδήγησε στο “InnerWish” το 2016, στο “Ash of eternal flame” τώρα και που μας κάνει να έχουμε πραγματική όρεξη να συνεχίζουμε για όσο και όπου μας πάει!

Ποια ήταν γενικότερα η υποδοχή του “Ash of eternal flame”;

ΠΑΡΑ πολύ καλή! Το είχαμε λίγο άγχος, επειδή δυστυχώς αργήσαμε πολύ να το κυκλοφορήσουμε και ειδικά τη σημερινή εποχή, με την πληθώρα και ταχύτητα των νέων κυκλοφοριών, είναι πολύ εύκολο να «ξεχαστείς» όταν απέχεις τόσο καιρό από τη δισκογραφία. Όμως ευτυχώς, δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ήμασταν σίγουροι ότι έχουμε ένα καλό δίσκο (το πόσο καλό είναι στο γούστο του καθενός που τον ακούει για να το κρίνει), όμως η μεγαλύτερη ικανοποίηση ήρθε από το ότι παρά τα χρόνια που είχαν περάσει, υπήρχε εκεί έξω κόσμος που περίμενε. Και το ότι πέραν αυτού, μας έχει δώσει και ένα νέο κομμάτι οπαδών. Παράπονο δεν έχουμε!

Τι θα συμβουλεύατε μια παρέα πιτσιρικάδων που ξεκινούν τώρα να παίζουν μουσικοί κι έχουν σαν όνειρο να καταφέρουν να παίζουν μαζί για 30 χρόνια;

Αρχικά, να παραμείνουν παρέα! Για εμένα είναι το Α και το Ω. Όλα τα άλλα έρχονται (αν έρθουν) και παρέρχονται. Να μείνουν παρέα, να έχουν ένα κοινό όραμα για αυτό που κάνουν, να είναι φυσικά ονειροπόλοι, αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστές και να βάζουν το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Εννοείται θα τσακωθείς, θα διαφωνήσεις, θα θες εσύ το Α και ο άλλος το Β, αλλά αν είσαι παρέα και με σεβασμό ο ένας προς τον άλλο, όλα λύνονται. Και φυσικά επιμονή!

Η ελληνική σκηνή κάνει βήματα λαμπρά τα τελευταία χρόνια. Ως βετεράνοι πλέον της σκηνής ποιες πρόσφατες κυκλοφορίες έχετε ξεχωρίσει;

Το «βετεράνοι» πονάει να ξέρεις!! Χαχα. Ακόμα δεν έχω κλείσει τα 45 και με έβαλες στο Βραδυποριακός – Ταλαιπωριακός! Η Ελληνική σκηνή κάνει λαμπρά βήματα τα τελευταία πολλά χρόνια βασικά και αυτό που μου αρέσει πραγματικά είναι ότι τα κάνει σε διάφορα είδη και όχι σε ένα. Βλέπεις πολλές χώρες να είναι πχ καλές σε ένα-δύο είδη metal. Στην Ελλάδα, έχουμε πραγματικά κάτι καλό εως και πολύ καλό για κάθε γούστο! Μόνο εύκολο δεν το λες και προσωπικά είναι το καλύτερο. Όσον αφορά τις πρόσφατες κυκλοφορίες, έρχεται κλισέ, με φέρνεις σε δύσκολη θέση, γιατί κάποιους θα αδικήσω ξεχνόντας τους αυτήν τη στιγμή. Ακόμα και για μπάντες αν μιλήσω και όχι μόνο δίσκους. Και βγάζοντας έξω τα «μεγάλα ονόματα» που έχουμε. Τι να σου πω. Θέλω ολόκληρη λίστα! J To σημαντικό είναι όρεξη να υπάρχει στον κόσμο και θα βρει ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι να τον εντυπωσιάσει από ελληνικά σχήματα.

Πέρασαν 9 χρόνια μετά την τελευταία Headline σας εμφάνιση στην Αθήνα. Για ποιον λόγο;

Γιατί δυστυχώς μας πήρε 8 χρόνια για να βγάλουμε νέο δίσκο! Και θέλαμε η επόμενη headline εμφάνισή μας (και όχι σε κάποιο festival ή σε κάποιο άλλο billing), να έχει ένα «έξτρα» νόημα. Και νομίζω ότι συμπληρώνοντας 30 χρόνια και έχοντας και το νέο δίσκο, είναι όπως πρέπει. Τώρα πρέπει να μην περάσουν ακόμα 9 για την επόμενη, άρα να έχουμε (που θα έχουμε) γρηγορότερα και δίσκο!