GENICA- ο πίδακας του αίματός μου στο Θέατρο Σημείο

«αγαπιόμαστε καλύτερα όταν δεν μιλάμε, γιατί όλες οι λέξεις είναι ένα ψέμα»

1919. Μια όμορφη νεαρή μετανάστρια από τη Ρουμανία φτάνει μόνη της στο Παρίσι, εγκαταλείποντας την οικογένειά της, που ήθελε πάση θυσία να την παντρέψει. Παρά τα 24 χρόνια της και τα σπαστά της γαλλικά, εντάσσεται γρήγορα στην γαλλική αβάντ-γκαρντ σπουδάζοντας ηθοποιός, στην περίφημη κλειστή ομάδα του Ζαν Κοκτώ. Εκεί θα γνωρίσει έναν παράξενο και σαγηνευτικό νεαρό ποιητή από τη Μασσαλία. Ένας αδιανόητος και θυελλώδης έρωτας θα γεννηθεί ανάμεσά τους. Ένας έρωτας που άνθισε μέσα από 17 χρόνια ασταμάτητης αλληλογραφίας, όσο εκείνη μεσουρανούσε στο σανίδι και αυτός βασανιζόταν, απομονωμένος, στα άσυλα.

Είναι ο έρωτας του ρηξικέλευθου διανοητή Αντονέν Αρτώ, με τη μούσα του. Τη διάσημη σταρ του βωβού σινεμά Genica Athanasiou.

Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης, εμπνέονται από τα σπαρακτικά γράμματα του Αντονέν Αρτώ προς τη Γενίκα Αθανασίου και από το σουρεαλιστικό τετρασέλιδο θεατρικό του έργο «Ο πίδακας του αίματος», που έγραψε μέσα σε ένα απόγευμα στις 17 Ιανουαρίου του 1925, και δημιουργούν το πρωτότυπο θεατρικό έργο «GENICA: ο πίδακας του αίματος μου». Ένας θεατρικός επίλογος πάνω στην προσωπική τους τριλογία έργων με αφορμή τον Αντονέν Αρτώ («Αρτώ / Βαν Γκογκ», «Οικογένεια Τσέντσι», «Κόκκαλο»), συμπληρώνοντας 10 χρόνια (2015-2025) έρευνας και δημιουργίας παραστάσεων εντός και εκτός συνόρων, με θέμα τον καθοριστικότερο καλλιτέχνη του σύγχρονου θεάτρου.

Στο σκηνικό σύμπαν που υπογράφει η Ιόλη Ανδρεάδη με τη σκηνοθεσία της παρακολουθούμε την πορεία αυτού του συγκλονιστικού έρωτα. Από τη γοητεία και τον θαυμασμό ως τη φρίκη και τον θυμό και από την βαθιά απογοήτευση ως τη μεγάλη λύτρωση, ο Αντονέν Αρτώ ανακαλείται από τη Γενίκα Αθανασίου άλλοτε ως μνήμη, άλλοτε ως όραμα και άλλοτε ως επιθυμία, πότε πολύ σκοτεινός και πότε πολύ φωτεινός, μα πάντα παθιασμένος, ανυπότακτος και ερωτικός. Η «GENICA» είναι μία κραυγή αγάπης, ένα σκηνικό ποίημα, ένας τελετουργικός αποχαιρετισμός στον έρωτα που αποζητά την αποδοχή χωρίς προϋποθέσεις.

Τις δύο όψεις του Αντονέν Αρτώ ερμηνεύουν ο Αμερικανός ηθοποιός Gene Gillette και ο Γεράσιμος Γεννατάς που συναντιούνται για πρώτη φορά επί σκηνής, μετά τις διθυραμβικές κριτικές που έχουν εισπράξει από τον ελληνικό και διεθνή Τύπου ο καθένας για την ερμηνεία του ως Αρτώ στις παραστάσεις «Αρτώ/Βαν Γκογκ» και «Κόκκαλο» αντίστοιχα. Στο ρόλο της Γενίκας Αθανασίου η Βανέσα Αδαμοπούλου. Μαζί τους ζωντανά ο μουσικός περφόρμερ Γιώργος Παλαμιώτης.

Η παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο Σημείο αποκλειστικά για 10 βράδια, καθημερινά Τετάρτη με Κυριακή από τις 8 έως τις 19 Οκτωβρίου στις 11μμ. Παρακολουθείται είτε αυτόνομα, είτε ως το τρίτο μέρος μιας συνολικής θεατρικής εμπειρίας μετά την παράσταση «Αρτώ / Βαν Γκογκ» που αρχίζει στις 8μμ και το «Κόκκαλο» που αρχίζει στις 9.15μμ, στον ίδιο χώρο.

Η Γενίκα Αθανασίου, ο έρωτάς της με τον Αντονέν Αρτώ και οι επιστολές

Eugénie Génica Tanase. Ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, η Ιωάννα-Ευγενία Αθανασίου με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Genica, μια από τις διασημότερες πρωταγωνίστριες του βωβού σινεμά, γεννήθηκε το 1897 στo Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Είχε καταγωγή από την Αλβανία και την Ελλάδα, αλλά έζησε και εργάστηκε στη Γαλλία, όπου και πέθανε το 1966. Γνωστές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε είναι οι «Colomba» (1933), «Le comte de Monte-Cristo» (1954) και «Don Quichotte» (1933).

Συνδέθηκε ερωτικά με τον Αρτώ και ο θυελλώδης έρωτάς τους διασώζεται μέχρι σήμερα εξαιτίας της εκτενούς αλληλογραφίας που είχαν για δεκαεπτά χρόνια (από το 1923 έως το 1940). Λέγεται πως ήταν η μόνη σύντροφος του Αρτώ που ήξερε πώς να κατευνάζει τα πάθη του. Έπαιξαν μαζί στην ταινία του Carl Theodor Dreyer «Το Πάθος της Ζαν ντ’ Αρκ» (1928). Η Genica πρωταγωνίστησε και στη διάσημη πειραματική ταινία του σουρεαλιστικού σινεμά «Ο πάστορας και το κοχύλι» (1927) σε σκηνοθεσία της Germain Dulac και σενάριο του Αρτώ, ταινία-σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου καθώς υπήρξε το αντίπαλο δέος του «Ανδαλουσιανού Σκύλου» των Louis Bunuel και Salvador Dali.

Ωστόσο, Genica και Αρτώ, ξεκίνησαν να συνεργάζονται πρώτα στο θέατρο, σε σπουδαίες και ιστορικές παραγωγές του μεγάλου δασκάλου του γαλλικού θεάτρου Charles Dullin, καθώς ανήκαν και οι δύο στην κλειστή ομάδα των ηθοποιών-μαθητών του ίδιου και του Ζαν Κοκτώ. Εκεί γνωρίστηκαν, το 1919. Ενδεικτικά τον Ιούνιο του 1922 ο Dullin ανεβάζει το «Η ζωή είναι ένα όνειρο» του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα, με τον ίδιο στον ρόλο του Πρίγκιπα Σιγισμούνδου, τη Genica στον ρόλο της Εστρέλλα και τον Αρτώ, ο οποίoς υπέγραφε και τα κοστούμια της παράστασης, στον ρόλο του Βασίλειου. Επίσης, στις 20 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς έκανε πρεμιέρα η «Αντιγόνη» του Κοκτώ σε σκηνοθεσία του Dullin, τον ίδιο στον ρόλο του Κρέοντα, τη Genica ως Αντιγόνη, τον Αρτώ να υποδύεται τον Τειρεσία κα τον ίδιο τον Κοκτώ ως μέλος του χορού. Τη σκηνογραφία υπέγραφε ο Πικάσο και τα κοστούμια η Κοκό Σανέλ. Το βράδυ της πρεμιέρας στιγματίστηκε από δύο διαφορετικές ομάδες θεατών που με γιουχαΐσματα θέλησαν να διακόψουν την παράσταση: από τη μία ο Ρέιμοντ Ντάνκαν, αδελφός της Ισιδώρας Ντάνκαν, που κατηγορούσε τον Κοκτώ ότι πρόδιδε το ελληνικό πνεύμα της Αντιγόνης με το έργο του, και από την άλλη ο Αντρέ Μπρετόν και η παρέα των σουρεαλιστών που αποδοκίμαζε «τον ξεπεσμό του Κοκτώ στο κόσμο της μόδας». Η Genica μιλούσε τόσο λίγα γαλλικά που λέγεται πως έμαθε τον ρόλο της Αντιγόνης συλλαβή-συλλαβή για να τον φέρει εις πέρας. Ωστόσο, ο Κοκτώ εντυπωσιάστηκε τόσο από την ερμηνεία της που στο τέλος της αφιέρωσε την παράσταση.

Η Genica υπήρξε μούσα και του εμβληματικού ντανταϊστή φωτογράφου Μάν Ρέι. Η διάσημη φωτογραφία της με τα φτερά είναι από τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, όπου ερμηνεύει την Αγγελιαφόρο Ίριδα στο Θέατρο Ατελιέ.

Πέθανε 69 ετών. Φτωχή. Παρά το παρελθόν της και τη φήμη της, τα τελευταία χρόνια της ζωής της έκανε μικρά, σχεδόν ανώνυμα, περάσματα από μεγάλες ταινίες, απλά για τα προς το ζην.

Ο εκδοτικός οίκος Gallimard παρότι είχε στην κατοχή του τα εκατοντάδες γράμματα του Αρτώ προς εκείνη ήδη από την δεκαετία του 40, τα εξέδωσε μόνο μετά το θάνατό της. Λέγεται ότι ο Αρτω της έγραφε και από ένα γράμμα κάθε μέρα που δεν την έβλεπε από κοντά. Ο Thierry Galibert για τα γράμματα αυτά αναφέρει χαρακτηριστικά «πρόκειται για την πιο οδυνηρή αναπαράσταση που θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος για τα βάσανά του και ταυτόχρονα για τις πιο όμορφες ερωτικές επιστολές που θα διαβάσει ποτέ κανείς στη ζωή του».

Τα περισσότερα γράμματα προς εκείνη ο Αρτώ τα υπέγραφε ως «Νανάκι» (Nanaqui). Έτσι τον αποκαλούσε χαϊδευτικά η γιαγιά του, αντί για Αντωνάκη, στην Σμύρνη, όταν ήταν στην αγκαλιά της, 4 χρονών.

Η ιστορία της τριλογίας

Η τριλογία θεατρικών έργων με αφορμή τον Αντονέν Αρτώ που υπογράφουν οι θεατρικοί συγγραφείς Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης παρουσιάζεται τα τελευταία δέκα χρόνια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και εισπράττοντας εξαιρετικές κριτικές. Οι παραστάσεις των έργων «Αρτώ / Βαν Γκογκ», «Οικογένεια Τσέντσι» και «Κόκκαλο», έχουν παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, στο ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, το Θέατρο Σημείο, το The Tank Theater της Νέας Υόρκης και σε σημαντικά φεστιβάλ στην Ευρώπη. Το «GENICA: ο πίδακας του αίματος μου» αποτελεί το δέκατο έβδομο θεατρικό έργο τους έργο και τον επίλογο της τριλογίας τους με θέμα τον ρηξικέλευθο διανοητή. Όλα τα έργα τους κυκλοφορούν από την Κάπα Εκδοτική.

Ταυτότητα Παράστασης

Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
Πρωτότυπο Κείμενο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Γιώργος Παλαμιώτης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης, Δήμητρα Λιάκουρα, Κωνσταντίνος Κασπίρης
Stage Managers: Κωνσταντίνα Μακρή – Πάνος Σολδάτος
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Παραγωγή: ΡΕΟΝ

Παίζουν

Gene Gillette
Γεράσιμος Γεννατάς
Βανέσσα Αδαμοπούλου
Ζωντανά επί σκηνής ο μουσικός περφόρμερ Γιώργος Παλαμιώτης

Θέατρο Σημείο
Καθημερινά Τετάρτη με Κυριακή στις 23.00
Έως 19 Οκτωβρίου
Είσοδος 16 ευρώ / 14 ευρώ (μειωμένο)