Το Σκυλονουάρ των Δημήτρη Κερασίδη και Δημήτρη Κρις-Αγκαράι είναι μια σκοτεινή κατάδυση στα σκυλάδικα των 80s που τιμά πέρα ως πέρα τους νταλκαδιασμένους κι ερωτοχτυπημένους ήρωες του.
γράφει:
Τα έχουμε γράψει πολλάκις όμως ευτυχώς χώρο, χρόνο και βήμα έχουμε επομένως θα τα ξαναγράψουμε μέχρι αποστηθίσεως σου. Τα ελληνικά graphic novels διάγουν εδώ και λίγα χρόνια βίον χρυσόν και πολυπαινεμένον αφού έχουν πολλαπλασιαστεί οι εκδόσεις που βουλώνουν τα στοματάκια όσων σε κοιτούν περίεργα, μηρυκάζοντας ειρωνικά πως: «είσαι μεγάλος για να διαβάζεις κόμικς». Το Σκυλονουάρ –κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως- των Δημήτρη Κερασίδη και Δημήτρη Κρις-Αγκαράι είναι άλλο ένα περήφανο τέκνο αυτής της φουρνιάς, επιχειρώντας ωστόσο κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Να αποτυπώσει δηλαδή όλο τον νταλκά, την καψούρα και την καύλα των σκυλάδικων που έζησαν μεγάλες δόξες σε όλη την Ελλάδα κατά την τιμημένη δεκαετία των 80s.
Το σκυλάδικο υπήρξε πηγή έμπνευσης για δεκάδες δημιουργούς: Καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, συγγραφείς, ζωγράφοι προσπάθησαν να το αποτυπώσουν, να το ξαναζωντανέψουν ή να το περιγράψουν με τρόπο που να αιχμαλωτίζει την ατμόσφαιρά του. Το είδαμε στο εμβληματικό «Όλα Είναι Δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη, με το μυθικό «Βιετνάμ». Το είδαμε στο «Αυτή η Νύχτα Μένει» του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Το είδαμε στη σειρά «Μαύρα Μεσάνυχτα» των Βασίλη Ρίσβα και Δήμητρας Σακαλή. Το διαβάσαμε στις σελίδες του Γιώργου Σκαμπαρδώνη και του Θωμά Κοροβίνη, το νιώσαμε στους στίχους του Θωμά Γκόρπα και του Γιάννη Βαρβέρη, το στοχαστήκαμε μέσα από τα δοκίμια του Κωστή Παπαγιώργη και τις λαϊκές βιογραφίες. Σ’ αυτή την αλυσίδα αναπαραστάσεων έρχεται τώρα να προστεθεί και το «Σκυλονουάρ» – με μια συμβολή που δύσκολα θα ξεχαστεί.
Ένας καραβοτσακισμένος συγγραφέας ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα των σκυλάδικων για να γράψει γι’ αυτά. Ως το τέλος ερωτεύεται, μπλέκει με τις μικρομαφίες, καταδύεται στις γεωγραφίες των ανθρώπων τους, περνάει ξυστά από τα δόντια του κροκόδειλου, τα ναρκωτικά, τη βία και την αστυνομία. Οι μικροί και μεγάλοι ήρωες που επιζούν και επιβιώνουν πέριξ του σκυλάδικου, δεν είναι υπερβολικοί, ούτε φανταστικοί. Είναι βγαλμένοι από τα σπλάχνα ακριβώς αυτής της ανθρωπογεωγραφίας. Γιατί το σκυλάδικο είναι τόπος άρσης. Είναι τόπος αδιαμεσολάβητης επιθυμίας. Είναι τόπος υπερβολής. Ας πέθαινες να γλίτωνα.
Ο Δημήτρης Κερασίδης (γνωστός από την Τετράς, η Ξακουστή του Πειραιώς και τους Άθλους του Ηρακλή) και ο Δημήτρης Κρις-Αγκαράι (των Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ και Σύμβουλος Ερωτικών Υποθέσεων) σκιαγραφούν με ένταση, αισθησιασμό και αφοπλιστική ειλικρίνεια την τρέλα μιας γενιάς για τα ξενύχτια, τις φαντασιώσεις που έκαιγαν τα μυαλά της και τις φιλοδοξίες που την κινούσαν. Το Σκυλονουάρ είναι ένα graphic novel που βουτά στη νύχτα της δεκαετίας του ’80 —μιας δεκαετίας πυκνής σε ιδεολογικές μετατοπίσεις, τότε που το λεγόμενο «λαϊκό» τραγούδι άρχισε να ανακτά την πολυπλοκότητά του, την ώρα που το πολιτικό τραγούδι άρχιζε να χάνει την αίγλη του. Μέσα σ’ αυτό το πολιτισμικό ρήγμα, οι δυο δημιουργοί στήνουν ένα σκοτεινό, γεμάτο πάθος πανόραμα της εποχής.
H γλώσσα του Σκυλονουάρ, σκληρή, αθυρόστομη, γεμάτη μαγκιόρικες νεολέξιες δημιουργεί μια «νυχτόβια» διάλεκτο που φαντάζει σε όσους είχαν ζήσει την εποχή έναν βαθύ κι ανεπιτήδευτο ρομαντισμό και στους λοιπούς περισσό ενδιαφέρον να μάθουν τι συνέβαινε στα 2ης διαλογής μπουζουξίδικα Αθηνών κι επαρχιακών περιχώρων της εποχής. Οι διάλογοι καλογραμμένοι κι η ένταση κλιμακούμενη μας χαρίζει ένα graphic novel που από τη μία λοξοκοιτά στα αγαπημένα μας νουάρ κι από την άλλη βουτά στην νταλκαδιάρικη καρδιά των ερωτοχτυπημένων πρωταγωνιστών και των villains απατεωνίσκων που παρελαύνουν από τις σελίδες του. Σίγουρα θα βρει θέση στο βάθρο των καλύτερων κυκλοφοριών της χρονιάς.
