Τα νεύρα σου έχουν γίνει τσατάλια κι εσύ ψάχνεις εναγωνίως έναν τρόπο να μην βγεις στον δρόμο και να ουρλιάζεις; Πάρε μια βαθιά ανάσα και διάβασε όσα έχουμε να σου πούμε.
γράφει:
Ξύπνησες για ακόμη μια μέρα στραβά. Έσπασες την αγαπημένη σου κούπα πριν πιείς μια γουλιά καφέ, το λεωφορείο πέρασε γεμάτο από μπροστά σου και δεν σταμάτησε καν παρά το σπριντ σου, ο καφές στο πάτωμα, το λεωφορείο έφυγε μπροστά σου, το αφεντικό σου ζητάει «ένα μικρό πραγματάκι» 4 λεπτά πριν σχολάσεις για ένα brief που μόλις ήρθε, και κάποιος στο δρόμο σου έκλεψε την προτεραιότητα κάνοντας σου και χειρονομίες όταν τον έβρισες. Και κάπου εκεί, νιώθεις ότι είσαι έτοιμος να εκραγείς. Μην σκας αδερφέ, δεν είσαι μόνος μιας και σε όλους μας έχει συμβεί. Το θέμα είναι: τι κάνεις για να μην ουρλιάξεις;
Όταν νιώθεις τα νεύρα σου να σε κυριεύουν, η παρόρμηση είναι να αντιδράσεις, φωνάζοντας, βρίζοντας, ή πετώντας το κινητό σου στον τοίχο. Πριν γίνει κάτι από αυτά, κάνε ένα βήμα πίσω. Πάρε μια βαθιά ανάσα, και δύο και τρεις αν χρειαστεί. Μπορεί να φαίνεται τετριμμένο, αλλά η αναπνοή ενεργοποιεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα και δίνει στο σώμα σου να καταλάβει ότι όλα βαίνουν καλώς πια.
Πίσω από τον θυμό, συνήθως κρύβεται κάτι άλλο: φόβος, ανασφάλεια, κόπωση, ακόμη και πείνα (το περίφημο “hangry”). Αντί να πεις «είμαι έξαλλος», πες «νιώθω εκνευρισμό γιατί νιώθω ανεπαρκής», ή «γιατί δεν με σέβονται». Όσο πιο καθαρά το ξεστομίσεις αρχικά κι έπειτα το κατανοήσεις, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσεις να διαχειριστείς την αντίδρασή σου.
Ο θυμός μοιάζει συχνά με ένα αόρατο κύμα που χτυπάει δυνατά, αλλά ευτυχώς δεν κρατάει για πάντα. Αν τον αφήσεις να σε παρασύρει, θα βρεθείς πάνω στα βράχια με διαλυμένα πλευρά. Αν περιμένεις λίγο, το πιθανότερο είναι ότι θα περάσει. Για αυτόν τον λόγο μην πάρεις αποφάσεις εν θερμώ. Μην απαντήσεις στο μήνυμα που σε εξόργισε. Κράτησέ το για αργότερα, όταν θα μπορείς να το πεις χωρίς να στάξεις φαρμάκι.
Αν μπορείς, βγες από τον χώρο όπου αισθάνεσαι ότι πνίγεσαι. Περπάτησε ένα τετράγωνο, μπες στην τουαλέτα της δουλειάς, βγες στο μπαλκόνι εναλλακτικά. Η αλλαγή περιβάλλοντος μειώνει κατά πολύ την ένταση και δίνει στο σώμα σου την ευκαιρία να «επαναρυθμιστεί». Μερικές φορές, το να πιάσει το βλέμμα σου λίγο ουρανό αρκεί και με το παραπάνω για να θυμηθείς ότι δεν αξίζει να μπινελικώνεις την τύχη σου από το πρωί μέχρι το βράδυ για τον τύπο που σου πήρε τη θέση στο πάρκινγκ.
Ένας φίλος, ένας συνάδελφος, ακόμα κι ένας άγνωστος που περιμένει μαζί σου στο σούπερ μάρκετ και σε είδε να βρίζεις σε απόγνωση, μπορεί να σε βοηθήσει αρκεί να θυμάσαι ότι η εξωτερίκευση βοηθά. Όχι για να φωνάξεις, αλλά για να πεις: «νιώθω να σκάω». Κάποιος μπορεί να σου πει το πιο απλό πράγμα και πλέον να μη νιώθεις μόνος εναντίον του σύμπαντος.
Ούτε ο διαλογισμός, ούτε η yoga, ούτε το journaling είναι μαγικά χάπια που τα καταπίνεις κι όλα περνούν ως δια μαγείας. Είναι εργαλεία που δουλεύουν σωστά εφόσον ωστόσο τα χρησιμοποιείς πριν το ξέσπασμα κι όχι τη στιγμή που θες να σπάσεις το πληκτρολόγιο. Αν δοκιμάζεις σταθερά να φροντίζεις την ψυχική σου αντοχή, τα ξεσπάσματα θα γίνουν πιο αραιά και πιο ήπια.
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό, ανθρώπινο συναίσθημα. Δεν σημαίνει ότι είσαι κακός άνθρωπος, ούτε ότι «δεν πας με τα καλά σου». Σημαίνει αντίθετα ότι νιώθεις έντονα, και αυτό δεν είναι αδυναμία. Αδυναμία είναι να τον αγνοείς και να τον αφήνεις να σε κατατρώει. Δύναμη είναι να τον κοιτάς στα μάτια και να του λες ότι δεν πρόκειται να σε αλλάξει ούτε να σε καθορίσει ως άνθρωπο.
