Γιατί είναι τόσο διαφορετικό το Χόλιγουντ από το Ευρωπαϊκό σινεμά;

Δύο από τους πρώτους «γονείς» του παγκόσμιου κινηματογράφου, η ευρωπαϊκή και η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία αποτελούν δύο εντελώς διαφορετικούς σινε-κόσμους.

Αξιοσημείωτα κινηματογραφικά κινήματα που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη, όπως οι Γάλλοι Ιμπρεσιονιστές, ο Γερμανικός Εξπρεσιονισμός, το Σοβιετικό Μοντάζ και ο Ιταλικός Νεορεαλισμός άλλαξαν την πορεία του κινηματογράφου, αλλά και τον τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επηρεάσει τις μάζες.

Το Χόλιγουντ από την άλλη έγινε η γενέτειρα πολυτελών σκηνικών και διαφορετικών ειδών ταινιών όπως η κωμωδία, το δράμα, οι ταινίες τρόμου, τα θρίλερ, οι γκανγκστερικές κ.α., εισάγοντας στο θέαμα μεγάλες εταιρείες παραγωγής οι οποίες με πανάκριβο εξοπλισμό δημιούργησαν μια πιο προσιτή κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

Μία από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών και των ταινιών του Χόλιγουντ είναι ο τρόπος με τον οποίο διηγούνται τις ιστορίες τους. Οι ευρωπαϊκές χαρακτηρίζονται από τον αργό ρυθμό και την ενδοσκοπική προσέγγισή τους, ενώ οι ταινίες του Χόλιγουντ είναι συχνά πιο γρήγορες και με τη δράση στο επίκεντρο.

Οι ευρωπαίοι κινηματογραφιστές επικεντρώνονται στην ανάπτυξη χαρακτήρων και στο βάθος της ιστορίας, ενώ το Χόλιγουντ δίνει προτεραιότητα στο γρήγορο μοντάζ και στην προβολή μόνο των σημείων που αφορούν-προωθούν την πλοκή. Αυτές οι στιλιστικές διαφορές αντικατοπτρίζουν το πολιτισμικό υπόβαθρο των κινηματογραφιστών, αλλά και του κοινού τους.

Στα σενάρια του ευρωπαϊκού σινεμά υπάρχει περισσότερος ρεαλισμός, σε πλήρη αντίθεση με το αμερικάνικο σινεμά όπου παρουσιάζεται ένας πιο ιδανικός κόσμος, στον οποίον υπάρχουν σαφείς διαχωρισμοί για το τι αντιπροσωπεύει ο κάθε χαρακτήρας.

Μιλώντας για χαρακτήρες, το Χόλιγουντ θα κάνει σαφές σχεδόν σε κάθε του παραγωγή ποιος είναι ο «κακός» και ποιος ο «καλός» της ιστορίας, από τα πρώτα κιόλας πλάνα. Στο ευρωπαϊκό σινεμά τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό είναι πιο ασαφή, και δεν κερδίζει πάντα το πρώτο.

Μάλιστα οι καλοί άνθρωποι δεν ανταμείβονται πάντα και το happy end δεν είναι κανόνας. Μπορεί για παράδειγμα να παρακολουθήσεις μια ταινία και στο 20λεπτο να σκεφτείς πόσο συμπαθής είναι ο πρωταγωνιστής και μερικές σκηνές μετά να καταλήξει νεκρός και η ταινία να αλλάξει εντελώς κατεύθυνση.

Οι Ευρωπαίοι κινηματογραφιστές συχνά εξερευνούν περίπλοκα και αμφιλεγόμενα θέματα, όπως η πολιτική, η σεξουαλικότητα και ο υπαρξισμός. Αντίθετα, οι ταινίες του Χόλιγουντ τείνουν να επικεντρώνονται σε δημοφιλή θέματα όπως η αγάπη, η εκδίκηση, ο ηρωισμός και ο πατριωτισμός..

Όσον αφορά τον τρόπο κινηματογράφησης, οι ευρωπαίοι σκηνοθέτες και διευθυντές φωτογραφίας δίνουν βάση στον φυσικό φωτισμό και στον νατουραλισμό. Στις ταινίες τους θα δεις περισσότερα μακρινά πλάνα, περισσότερη έκφραση και έμφαση στις λεπτομέρειες, σε αντίθεση με τα γκράντε πλάνα μιας ακριβής παραγωγής του Χόλιγουντ.

Ο ρυθμοί στο ευρωπαϊκό σινεμά είναι αργοί, αγγελοπουλικοί, με την κινηματογραφική γλώσσα να ακολουθεί τους ήρωες. Οι σκηνές σε κάθε ταινία είναι σημαντικά λιγότερες σε σχέση με τα απανωτά cut του Χόλιγουντ, άρα και σαφώς μεγαλύτερος ο μέσος χρόνος κάθε σκηνής.

Τέλος, οι διαφορές στο μπάτζετ μεταξύ ευρωπαϊκών και χολιγουντιανών ταινιών είναι τεράστιες. Οι ταινίες του Χόλιγουντ έχουν κατά κανόνα υψηλότερους, οριακά αστρονομικούς προϋπολογισμούς, που τους επιτρέπουν πιο προηγμένα ειδικά εφέ και καστ με τους πιο εμπορικούς ηθοποιούς.

Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές ταινίες γίνονται -πλην σπάνιων περιπτώσεων- με χαμηλότερο προϋπολογισμό, μεταφέροντας την εστίαση στην αφήγηση και όχι στην αξία παραγωγής, κάτι που αν μας ρωτάς τις κάνει πολύ πιο ενδιαφέρουσες και ποιοτικές.