Είδαμε το Σονέτο του Θανάση Ακοκκαλίδη στο Θέατρο Ελέρ

Σονέτο, μια μουσικοχορευτική παράσταση του Θανάση Ακοκκαλίδη με την Ομάδα ΕΑΝ (Ηλίας Βογιατζηδάκης, Γιάννης Ζαφείρης Τζένη Παρασκευαίδου, Μαργαρίτα Πατσαούρα) από 28 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο στις 9:00 και Κυριακή στις 8:00, στο Θέατρο ΕΛΕΡ (Φρυνίχου 10, Πλάκα) μόνο για 16 παραστάσεις. Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης και η ομάδα ΕΑΝ επιχειρούν μια ποιητική διαδρομή στο ελληνικό σονέτο με διάθεση ελαφριά και σαρκαστική, επιδιώκοντας την προβολή του στη σύγχρονη πραγματικότητα. Σονέτα με κυρίαρχα στοιχεία τον έρωτα, τη φύση, τη μοναξιά, τον θάνατο.

Μέσα σε μια ομίχλη, ένα θαμπό σκηνικό παρελθόντος, που προκαλείται από νάιλον συσκευασίας και παλιά ανάκλιντρα, ξαπλωμένοι νέοι απαγγέλουν σονέτα μελαγχολικά για τον έρωτα, τον αποχωρισμό, την απώλεια.

Στίχοι του Κώστα Ουράνη κάνουν την έναρξη της παράστασης:
«Νά ῾ξερες πῶς λαχτάριζα τὸν ἐρχομό σου, Ἀγάπη
ποὺ ἴσαμε τὰ σήμερα δὲ σ᾿ ἔχω νιώσει ἀκόμα,
μὰ ποὺ ἔνστικτα τὸ εἶναι μου σ᾿ ἀναζητοῦσεν, ὅπως
τὴ γόνιμη ἄξαφνη βροχὴ τὸ στεγνωμένο χῶμα!»

Καθώς ξεκρεμούν τα νάιλον έρχεται το σονέτο πιο κοντά στον σύγχρονο άνθρωπο. Η δύναμή του όμως είναι τέτοια, που συγκινεί ακόμα και παρασέρνει σε μικρά τραγούδια γνωστά και άλλα λιγότερο γνωστά, πάντως συγκινητικά και ιδιαιτέρως ευαίσθητα. Μεγάλοι σονετογράφοι ο Παλαμάς, η Μυρτιώτισσα, ο Μαβίλης, ο Γρυπάρης, ο Ουράνης, ο Δροσίνης,ο Καρυωτάκης, ο Βαλαωρίτης, ακόμη και ο Καβάφης και ο Καζαντζάκης , ο Ρώμος Φιλύρας, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, ο Ανδρέας Λασκαράτος.

Το Σονέτο συνδυάζει ακουστική ομορφιά και αρχιτεκτονική δομή, απαιτεί δεξιοτεχνία, ουσιαστικά πρόκειται για ένα «τραγουδάκι» με ρίμες, στίχους και στροφές, που αποπνέει μελωδία και μουσικότητα. Την μουσική επιμελήθηκε η Αιμιλία Παπαθεοχάρη, ενώ την κίνηση και τις χορογραφίες η Βρισηίδα Σολωμού. Όλη η παράσταση είναι ένα σονέτο, καθώς το συνδυάζει όλα αυτά.

Όσο γίνονται απαγγελίες σονέτων, όσο αναφέρονται στην ιστορική διαδρομή του σονέτου από τον 13ο αιώνα ως τις μέρες μας, παίζει στο βάθος ελαφρά μουσική, δημιουργώντας ένα κλίμα νοσταλγίας. Έχει ο θεατής την αίσθηση ότι ακούει βηματισμούς σε έρημο δρομάκι μια νύχτα που βρέχει. Ακούστηκαν ελληνικά σονέτα από τα μέσα του 19ου μέχρι και το Μεσοπόλεμο με βασικούς άξονες τον έρωτα, την απώλεια, την κοινωνία.

Η παράσταση δεν έχει κανέναν ακαδημαϊσμό, αλλά διακρίνεται από λεπτή ευαισθησία, κίνηση, αναπόληση και τραγούδι. Ένα μεγάλο θέαμα με υπέροχες, απόλυτα φυσικές, ερμηνείες, που παρασέρνουν τους θεατές, ώστε να γίνονται μια παρέα, ένα σύνολο ηθοποιοί και θεατές, ένα πλαίσιο που να επιτρέπει ποτό και εσωτερικά αστεία.

Νέα παιδιά ο Ηλίας Βογιατζηδάκης, ο Γιάννης Ζαφείρης, η Τζένη Παρασκευαίδου, και η Μαργαρίτα Πατσαούρα με μεγάλη δυναμική, έξυπνα σκηνοθετημένοι από τον Θανάση Ακοκκαλίδη με εναλλαγές για μια παράσταση, που δεν κουράζει, ούτε κάνει τον θεατή να βαρεθεί, κατόρθωσαν να ενημερώσουν, να διασκεδάσουν, να προβληματίσουν, να συνεπάρουν τους θεατές. Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης ερεύνησε πού μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας στο χθες, πού βρίσκεται η ποίηση σε σχέση με τον σύγχρονο άνθρωπο, πόσες τομές υπάρχουν στο εδώ και το τότε. Αποδεικνύεται ότι είναι πολλές αυτές και αυτό είναι έως συγκινητικό.

Μια ενδιαφέρουσα παράσταση για τον συνδυασμό όλων αυτών των ποικίλων παραμέτρων.

Ταυτότητα της Παράστασης
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Θανάσης Ακοκκαλίδης
Σύνθεση Δραματουργίας: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου
Μουσική Σύνθεση - Ηχητικός Σχεδιασμός: Αιμιλία Παπαθεοχάρη
Επιμέλεια κίνησης - Χορογραφία: Βρισηίδα Σολωμού
Ενδυματολογία - Κουστούμια: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμών - Σκηνογραφική Επιμέλεια: Θανάσης Ακοκκαλίδης
Βίντεο: Γιώργος Χωριανόπουλος, Κατερίνα Ακοκκαλίδου
Ερμηνεύουν:
Ηλίας Βογιατζηδάκης, Γιάννης Ζαφείρης Τζένη Παρασκευαίδου, Μαργαρίτα Πατσαούρα.
Οργάνωση Παραγωγής: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου - We Will
Μια παραγωγή της ΕΑΝ με την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού.