Αν αποδομήσεις την Wednesday, θα σου μείνουν η Jenna Ortega, το Thing και οι Cramps. Που σημαίνει, με άλλα τόσα θα την ξαναέφτιαχνες. Και ίσως να την έκανες καλύτερη.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Όπως αποκλείεται να μην ξέρεις ήδη, ο Tim Burton σκηνοθέτησε ένα spin-off της θρυλικής για όσους μεγαλώσαμε στα 90s Οικογένειας Άνταμς για λογαριασμό του Netflix, που βλέπει τους συνδρομητές του να μειώνονται σταθερά τον τελευταίο χρόνο και θα κάνει τα πάντα για να τους φέρει πίσω. Η σειρά έσπαγε ήδη από τις πρώτες της μέρες στην πλατφόρμα το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, μέχρι που έγινε πλέον και επίσημα η δεύτερη πιο προβεβλημένη στην ιστορία του Netflix. Η πρώτη είναι το Stranger Things, αν αναρωτιέσαι, και κάτι μας λέει πως η συνταγή της νοσταλγίας που μοιράζονται οι δύο σειρές μεταξύ τους δεν είναι συμπτωματική.
Θα ξεκινήσουμε από τα θετικά, για να μη μας λες ξινούς: Η 20χρονη Jenna Ortega είναι μια αποκάλυψη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μοιάζει γεννημένη για να παίξει την Wednesday, θα ακούσεις μέχρι και ιερόσυλους να σου λένε πως μπορεί να είναι καλύτερη και από την απόλυτη ιέρεια Christina Ricci. Η οποία Ricci έχει επίσης έναν τέλειο κόντρα ρόλο στη σειρά, που συμπληρώνει το καρέ των απολαυστικών γυναικείων ερμηνειών, πλάι στις Catherine Zeta Jones και Gwendolyn Christie (την Brienne του Game of Thrones, ντε).
Η σειρά βρίσκει την Wednesday στα 16 της, μαθήτρια σε ένα οικοτροφείο για Απόκληρους, στο οποίο καλείται να σχετιστεί με άλλους ανθρώπους, να διαχειριστεί τη νεοαποκτηθείσα μαγική δύναμή της να βλέπει οράματα, και να εξιχνιάσει ένα μυστήριο που εμπλέκει ένα τέρας, διάφορους προγόνους της, συμπεριλαμβανομένων των γονιών της, και περισσότερους από έναν φόνους. Α, και φυσικά να ερωτευτεί, γιατί εφηβική σειρά χωρίς έρωτες δε γίνεται.
Εφηβική είπαμε; Ουπς μας ξέφυγε, δεν ήταν ακόμα η ώρα να περάσουμε στα αρνητικά. Αλλά ας είναι, αφού έτσι ήρθαν τα πράγματα: Ό,τι πιστεύεις πως υπόσχεται η βαριά υπογραφή του Tim Burton καλά θα κάνεις να το ξεχάσεις, αλλιώς θα απογοητευτείς. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα που λογικά περίμενες είναι τόσο νερωμένη που γκριζάρει στους κροτάφους, και ο τόνος δεν διαφέρει στο ελάχιστο από αντίστοιχα εφηβικούς φόρους τιμής στην ποπ κουλτούρα περασμένων δεκαετιών –το Riverdale, ας πούμε, θα το σκεφτείς πρώτη φορά στο δεύτερο επεισόδιο, και μετά πολλές ακόμα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι, κάπου ανάμεσα σε σχολικούς χορούς, μαθητικές ίντριγκες, τέσσερις «οίκους» που θυμίζουν επικίνδυνα μια πολύ συγκεκριμένη σχολή μαγείας χωρίς όμως να εξηγούνται επαρκώς ή έστω να διαθέτουν χαρακτηριστικά, και διάφορους περιφερειακούς χαρακτήρες-καρικατούρες (που περιλαμβάνουν, δεν θα το πιστέψεις, έναν βλοσυρό σερίφη, μια διορατική ψυχολόγο και έναν σκιώδη δήμαρχο) θα βαρεθείς και θα πάψεις να μαντεύεις ποιος είναι ο δολοφόνος και τι συνέβη στην προγονή της Wednesday Addams πριν από 400 χρόνια.
Θα σου έχουν μείνει, για να είμαστε δίκαιοι, μερικά χαμόγελα που έσκασες στις σκηνές που εμφανίστηκε το Thing (ναι, φυσικά και πήρε η Wednesday το κατοικίδιό της μαζί στο σχολείο) και 56.893.219 viral video ανθρώπων που προσπαθούν να μιμηθούν την απίστευτη σκηνάρα του χορού με το Goo Goo Muck των Cramps. Η οποία είναι αμίμητη, όλα να τα λέμε.
