«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν»

«Να σέβεσαι ένα δέντρο περισσότερο από ένα βιβλίο. Ακόμη και όταν το τελευταίο είναι οι Ωδές του Κάλβου». Ο Δημήτρης Λιαντίνης μέσα από δικά του λόγια.

«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν»

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.

Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο γιατί διδάσκουν χωρίς την φερεγγυότητα της επιστήμης. Θεμελιώνουν απάνω στη ανεξέλεγκτη φαντασία.

Είμαστε απλοί και καθαροί, όπως απλός είναι κι ο κόσμος. Τι ζητάμε; Μια γυναίκα τώρα -μεγαλώσαμε πια- απλή σαν κι εμάς, ένα σπιτάκι για μην κρυώνουμε το χειμώνα, σαν τα πουλιά στο δρυμό, μια ταπεινή εργασία, για να ταΐζουμε ψωμάκι και Θασίτικη ελιά τα παιδάκια που αύριο θα μας δώσει η θεία χάρη της ζωής. Και κάτι ακόμα, που δεν το ‘λεγα πολυτέλεια: να μπορούμε μια φορά τον χειμώνα να βλέπουμε τα χιονισμένα βουνά και μια φορά το θέρος να γνεφοχαιρετούμε το πρόσωπο της αρμυρής θάλασσας. Αυτό είναι μια ολόκληρη ζωή, τόσο πλούσια, που καταντάει παραμύθι.

Να σέβεσαι ένα δέντρο περισσότερο από ένα βιβλίο. Ακόμη και όταν το τελευταίο είναι οι Ωδές του Κάλβου. Κι αν δεις ένα μικρό μυρμήγκι να τραβάει στη δουλειά του, είναι χρήσιμο να συλλογιστείς ότι το έργο που κάνει δεν είναι μικρότερο από μια σπουδαία αγόρευση του μεγάλου Βενιζέλου στην Βουλή.

Η θέση των χριστιανών να δίνεις από τα δυο το ένα σε κείνον που δεν έχει κανένα, είναι η νοσηρή αντίδραση απέναντι στους νοσηρούς όρους. Η ελεημοσύνη δεν ταιριάζει στον αξιοπρεπή και τον περήφανο άνθρωπο. Γιατί ζητεί να λύσει το πρόβλημα προσωρινά, και εκ των ενόντων να «κουκουλώσει» μια κοινωνική αταξία.

Ενώ η θέση των ελλήνων να μην αποχτήσεις τρία, όταν ο δίπλα σου δεν έχει ούτε ένα, είναι η υγεία. Σου υποδείχνει να προλαβαίνεις στοχαστικά, για να μη χρειάζεσαι ύστερα να γιατροπορεύεις ατελέσφορα.

Άλλωστε η θέση αυτή είναι, αλλιώτικα, η βάση εκείνης της υπέροχης σύλληψης στο κοινωνικό πρόβλημα, που οι έλληνες την είπανε δημοκρατία. Ξέρεις άλλη λέξη με πιο αδρή, πιο γόνιμη, πιο πλούσια, πιο σοφή, και πιο έμορφη αν θέλεις ουσία από τη λέξη δημοκρατία; Εγώ δεν ξέρω. Και γράμματα γνωρίζω, που λένε στα δικαστήρια.

Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμουνται οι νόμοι και οι προφήτες της παιδείας. Να χτίζεις στο μάρμαρο της γνώσης, και να γκρεμίζεις την αχεροπλιθιά της πρόληψης. Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις στους νέους τη ζωή, και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης, και τους άλλους παράγοντες της αγωγής. Το ένα λοιπόν είναι να ριζώσουμε το νέο στη ζωή. Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά.

 

 

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v