"Μια και θα' ρθουμε στην Ελλάδα, μήπως να κάτσουμε λίγες μέρες ακόμα, να δούμε κι άλλα μέρη;", μου είχαν γράψει ο Quentin και ο Brett όσο κανονίζαμε το #TsantaliTrip. "Μπορείς να μας προτείνεις μια περιοχή με καλά οινοποιεία, εστιατόρια, κλπ, για να επισκεφτούμε;". Κι εγώ, αφού το σκέφτηκα (για κάποια δευτερόλεπτα), τους απάντησα ότι δεν θα τους προτείνω - θα σχεδιάσω ένα post-trip, όπως λέγεται στον κλάδο, στο οποίο θα πάμε παρέα! Στην πορεία προστέθηκαν ο Luiz και ο Ryan (δυστυχώς οι Γάλλοι φίλοι μας έπρεπε να γυρίσουν λόγω υποχρεώσεων στην πατρίδα τους), και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του ταξιδιού που οι φίλοι μου είχαν την ευγένεια να ονομάσουν #TedTrip2012, προς τιμήν μου (πάντα σε μοτίβο Twitter...). Έχοντας ήδη γνωρίσει τη Ραψάνη, λοιπόν, προορισμοί μας αυτή τη φορά ήταν η Νάουσα και το Αμύνταιο, και αποστολή μας η ακόμα ακόμα πιο ουσιαστική και εις βάθος γνωριμία με το Ξινόμαυρο.
Πέμπτη μεσημεράκι, λοιπόν, αποχαιρετήσαμε τον Patrick και τον Vincent, παραλάβαμε το νοικιασμένο mini-bus μας, και ξεκινήσαμε. Όχι αμέσως για τη Νάουσα, όμως. Γιατί δεν μπορείς να ξεκινάς με ξένους επισκέπτες από τη Θεσσαλονίκη και να μην επισκεφτείς το Κτήμα Γεροβασιλείου. Θα ήταν οινική ιεροσυλία. Η Επανομή, λοιπόν, ήταν ο πρώτος μας σταθμός. Στο Κτήμα μας περίμενε ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου με τους συνεργάτες του. Μαζί περιηγηθήκαμε στους χώρους του οινοποιείου, καθώς και στο Μουσείο με τα ανοιχτήρια και όλα τα άλλα ενδιαφέροντα εκθέματα, τα οποία εντυπωσίασαν πολύ τους φίλους μου τους wine bloggers. Στη συνέχεια κάναμε μια μεγάλη και εις βάθος δοκιμή κρασιών, στην οποία έκλεψαν την παράσταση η Μαλαγουζιά, την οποία λάτρεψαν οι φίλοι μου, αλλά και το Syrah, το οποίο ήταν εκφραστικό, γεμάτο και πλούσιο και έβαζε κάτω εύκολα πολλά καλά "ξαδέρφια" του από τον Ροδανό. Στο τραπέζι ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες του από την πορεία του στο κρασί, από το Μπορντώ και το Πόρτο Καρράς μέχρι σήμερα, και απάντησε όλες τις ερωτήσεις. Οι λιχουδιές που μας ετοίμασε ο μάγειρας του Κτήματος ήταν λαχταριστές και αυστηρά θαλασσινές (βέβαια ο Luiz, που έχει ένα θέμα με τα ψαρικά, έκανε την πρώτη, απολαυστική του γνωριμία με τα σπιτικά Σαλονικιώτικα σουτζουκάκια). Το άκρως καλοκαιρινό μας επιδόρπιο δεν συνοδεύτηκε μόνο από γλυκιά Μαλαγουζιά, όπως περίμενα, αλλά και από το προσωπικό απόσταγμα από Μαλαγουζιά του Βαγγέλη Γεροβασιλείου, που παλαιώνει υπομονετικά στο βαρέλι εδώ και πάνω από 30 χρόνια! Η ώρα όμως πέρασε όμορφα αλλά πολύ γρήγορα, κι έτσι στο τέλος αυτού του εξαιρετικού γεύματος αποχαιρετίσαμε το Κτήμα Γεροβασιλείου και τους φιλόξενους ανθρώπους του, και βάλαμε πορεία για Νάουσα.
Στάση για ένα γρήγορο check-in και φρεσκάρισμα στο ξενοδοχείο στη Νάουσα. Είχα κλείσει στις Εσπερίδες, εκεί που μένω κάθε φορά που επισκέφτομαι την περιοχή, γιατί προσφέρει ζεστή φιλοξενία σε ευρύχωρα, καλοσχεδιασμένα δωμάτια, και πολύ καλές τιμές. Από εκεί, φύγαμε "γραμμή" για το Γιαννακοχώρι και το Κτήμα κυρ-Γιάννη, όπου μας περίμενε ο Στέλλιος Μπουτάρης. Κάναμε μαζί μία βόλτα περιμετρικά του Κτήματος, για να απολαύσουμε την πανέμορφη θέα στους αμπελώνες του. Και ενώ θαυμάζαμε τον Πύργο Κούλα, το σήμα-κατατεθέν της ετικέτας της Ράμνιστας, ο Στέλλιος μας μίλησε για την ιστορία της οικογένειάς του στη Νάουσα, την πορεία του Κτήματος, αλλά και τις δραστηριότητές του στις αγορές του εξωτερικού. Σειρά είχε μετά η γευστική δοκιμή, η οποία περιλάμβανε όλη τη γκάμα των ετικετών του Κτήματος - με έμφαση στο Ξινόμαυρο του Αμυνταίου, με την Καλή Ρίζα και τις Ακακίες στην ήπια, καθώς και την πρωτοεμφανιζόμενη αφρώδη μορφή τους, αλλά και της Νάουσας, με την Μπλε Αλεπού και τη Ράμνιστα σε κάθετη γευσιγνωσία. Είχαμε κανονίσει το βράδυ να φάμε όλοι μαζί, για να γνωρίσουν οι wine bloggers τον Στέλλιο καλύτερα. Εκείνος όμως, προς τιμήν του, προσκάλεσε στο γεύμα και εκπροσώπους της νέας γενιάς της Νάουσας, κι έτσι απολαύσαμε ένα πραγματικό winemakers dinner στην Ταβέρνα Οινομαγειρέματα, μαζί και με τον Αποστόλη Θυμιόπουλο, τον Κωστή Δαλαμάρα, τον Γιώργο Διαμαντάκο και τον Πέτρο Καρυδά. Τα κρασιά που έφεραν μαζί τους, όχι μόνο ταίριαξαν τέλεια με τις γεύσεις της βραδιάς, αλλά μας έδειξαν με τον πιο παραστατικό τρόπο, την ευρεία γκάμα τις διαφορετικές προσεγγίσεις και τις "σχολές" που υπάρχουν στη Νάουσα, με επίκεντρο το Ξινόμαυρο.
|ig:1-5|
Το επόμενο πρωί, μετά το σπιτικό πρωινό στη βεράντα του Ξενοδοχείου, ξεκινήσαμε για το Αμύνταιο και το Κτήμα Άλφα. Εκεί μας περίμενε ο Άγγελος Ιατρίδης, ο οποίος σε πρώτη φάση μας πήγε βόλτα στα αμπέλια του, για να διαπιστώσουμε τις σημαντικές διαφορές στο terroir ανάμεσα στη Νάουσα και το Αμύνταιο, αλλά και για να περιεργαστούμε τα αυτόριζα 90χρονα κλήματα που δίνουν την εξαιρετική ετικέτα "Ξινόμαυρο Reserve Παλαιά Κλήματα" του Κτήματος. Στο οινοποιείο μας περίμενε ξενάγηση και μία μεγάλη γευσιγνωσία των ερυθρών ετικετών του Κτήματος σε μίνι-κάθετες δοκιμές. Τα σχόλια για όλες ανεξαιρέτως ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά, ωστόσο τα Παλαιά Κλήματα, που ανέφερα νωρίτερα, ανέδειξαν την κομψότητα, αλλά ταυτόχρονα και το βάθος που έχει το Ξινόμαυρο του Αμυνταίου, ειδικά όταν προέρχεται από μία πολύ προσεκτική και επιλεκτική οινοποίηση. Το μεσημεριανό μας ήταν κλεισμένο από μέρες στον διάσημο εστιατόριο Κοντοσώρος, στο γειτονικό Ξινό Νερό, για το οποίο είχα πει τα καλύτερα στους φίλους μου από πολύ πριν. Στο τραπέζι ο Άγγελος μας μίλησε για τις εξαγωγικές δραστηριότητες του Κτήματος σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη (ήταν άρτι αφιχθείς από roadshow σε Ασία και Αυστραλία), έδωσε όμως ιδιαίτερη έμφαση στην Αγγλική αγορά, απαντώντας σε μπαράζ ερωτήσεων από τους Βρετανούς της παρέας. Τα πιάτα του Κοντοσώρου ήταν όλα μαγικά, και συνδυάστηκαν τέλεια με τα κρασιά του Κτήματος Άλφα. Δεν μπορώ όμως να μην κάνω ειδική μνεία στην (όπως πάντα) εκπληκτική πατσαβουρόπιττα με την οποία κλείσαμε το γεύμα - θέλω μάλιστα να διαβεβαιώσω την γνωστή οινογαστρονομική παρέα μου με την οποία επισκεπτόμαστε τακτικά το συγκεκριμένο μέρος ότι τήρησα την παράδοση και έφαγα δύο κομμάτια. Μ' αυτό το εκπληκτικό γλυκό, άλλωστε, ισχύει το ρητό "ένα ίσον κανένα"!...
Το απόγευμα μας βρήκε στο Κτήμα Δαλαμάρα. Παρέα με τον Κωστή Δαλαμάρα, περπατήσαμε πρώτα τον Παλιοκαλιά, ένα από τα πιο αξιόλογα αμπελοτόπια του Κτήματος, αλλά και ολόκληρης της ζώνης, για να έχουμε την ευκαιρία να αγγίξουμε, να μυρίσουμε και να νιώσουμε όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν το μοναδικό terroir της περιοχής. Στη συνέχεια, πίσω στο Κτήμα, περιηγηθήκαμε στους χώρους του οινοποιείου, για να καταλήξουμε στον πανέμορφο κήπο με την πανοραμική θέα, όπου είχε στηθεί η δοκιμή. Αυτή περιελάμβανε τη φερώνυμη ετικέτα-σημαία Παλιοκαλιάς, αγαπημένη single-vineyard Νάουσα, σε κάθετη δοκιμή, ενώ, για την ακόμα πληρέστερη επιμόρφωση των ξένων wine bloggers πάνω στον Ναουσαίικο αμπελώνα, δοκιμάσαμε επίσης και τη μονοποικιλιακή Νεγκόσκα του Κτήματος. Ωστόσο πριν περάσουμε στα κόκκινα, η γευσιγνωσία είχε ήδη ξεκινήσει όμορφα με τον λευκό Καπνιστό, το πραγματικά μοναδικό λευκό κρασί ελεγχόμενης οξείδωσης του Κτήματος, που ταίριαξε ιδανικά με τα τυριά και τα αλλαντικά που μας έκαναν παρέα (όχι για πολύ, βέβαια) στο τραπέζι.
|ig:6-12|
Η μέρα - και το #TedTrip2012 γενικότερα - έκλεισε στο Κτήμα Χρυσοχόου, στη Στράντζα. Εκεί, μαζί με τον Κείμη και την Μπέτυ Χρυσοχόου, επισκεφτήκαμε το όμορφο οινοποιείο του Κτήματος, και αφιερώσαμε πολλή ώρα στην εντυπωσιακή, ατμοσφαιρική υπόγειά του κάβα. Την δοκιμή που μας περίμενε, ωστόσο, δεν την φανταζόμασταν. Δοκιμάσαμε Νάουσα, Κτήμα και Κάβα Χρυσοχόου - καθεμία από τις εκλεκτές αυτές ετικέτες σε κάθετη δοκιμή-γίγας, που πήγαινε πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 90! Οι ξένοι φίλοι μου εντυπωσιάστηκαν για τα καλά με τη δυναμική παλαίωσης του Ξινόμαυρου και τα πικάντικα αρώματα ντομάτας που η ποικιλία αναδύει όσο εξελίσσεται. Για να κλείσουμε και το κεφάλαιο "πολυδυναμικότητα" του Ξινόμαυρου δοκιμάσαμε και την ετικέτα "Άσπρο από Μαύρο" του Κτήματος, δηλαδή την blanc de noir οινοποίηση της Ναουσαίικης ποικιλίας. Αν όμως όλη αυτή η δοκιμή ήταν μία "σπουδή" στο Ξινόμαυρο, το δείπνο που μας παρατέθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του οινοποιείου ήρθε και έβαλε "το κερασάκι στην τούρτα". Κι αυτό γιατί, ανάμεσα στις πεντανόστιμες γεύσεις που είχε ετοιμάσει η ίδια η οικοδέσποινα για εμάς, απολαύσαμε ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα από Ξινόμαυρο, αρνάκι ψημένο πάνω σε κληματόβεργες από Ξινόμαυρο και, για επιδόρπιο, μουσταλευριά από πετιμέζι από τον μούστο του Ξινόμαυρου της περσινής εσοδείας! Το τελευταίο, μάλιστα, συνοδευόταν από γλυκό κρασί από λιαστό Ξινόμαυρο! Ολοκληρώνοντας το γεύμα και το ταξίδι, κάναμε μία συνολική αποτίμηση της γνωριμίας αυτής των φίλων wine bloggers με το Ξινόμαυρο, κατά την οποία όλοι σχολίασαν όχι μόνο τις αρωματικές και γευστικές αρετές ή την παλαιωσιμότητα των κρασιών της ποικιλίας, αλλά και την εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής που παρουσιάζουν οι περισσότερες ετικέτες του, ειδικά για ισχυρές και ώριμες αγορές του εξωτερικού.
Και αυτό το ταξίδι ήταν μία άκρως ενδιαφέρουσα και ευχάριστη εμπειρία για όλους μας. Εγώ προσωπικά χαίρομαι γιατί ξέρω ότι μία πολύ δυνατή ομάδα από ξένους wine bloggers είναι πλέον φανατικοί φίλοι της Ελλάδας και των κρασιών της. Σαν κατακλείδα, κρατώ μια κουβέντα που μου είπε ο Ryan, σε ανύποπτο χρόνο, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού: "Παρακολουθώντας όσα λένε τα διεθνή ΜΜΕ για την Ελλάδα, πριν να έρθω εδώ δεν ήξερα τι να περιμένω. Στο ταξίδι αυτό, όμως, γνώρισα ανθρώπους ζεστούς και φιλόξενους, τέλειες γεύσεις και πολύ ενδιαφέροντα κρασιά. Πρέπει να ξανάρθω οπωσδήποτε!"...
Και γι αυτό το ταξίδι θα ακολουθήσει εν ευθέτω χρόνω ένα βιντεάκι-χρονικό του επικού αυτού οδοιπορικού στη μαγική χώρα του Ξινόμαυρου...
