Το πως τρελλαίνομαι όταν μια ιδέα μου γίνεται πραγματικότητα, και μάλιστα τα αποτελέσματα τελικά ξεπερνούν κάθε προσδοκία, δε λέγεται! Και αυτό ακριβώς συνέβη με το ταξίδι-οδοιπορικό των ξένων wine-bloggers στους αμπελώνες και τα οινοποιεία της εταιρείας Τσάνταλη στην Κεντρική και τη Βόρεια Ελλάδα!
Εννοείται βέβαια πως για να υλοποιηθεί μια ιδέα χρειάζονται να ικανοποιηθούν κάποιες ικανές και αναγκαίες συνθήκες. Στην περίπτωσή μας αυτές ήταν α) μία ομάδα ανθρώπων με αστείρευτη όρεξη για νέες γνώσεις και εμπειρίες γύρω από την Ελλάδα και τον οινο-γαστρονομικό της πλούτο, και β) μια εταιρεία που θα αναλάμβανε με χαρά τον ρόλο της "οικοδέσποινας" στην Ελλάδα. Όταν αυτά τα δύο στοιχεία συναντήθηκαν, τότε αυτό που εμείς ονομάσαμε #TsantaliTrip πήρε σάρκα και οστά.
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σωστή χρονολογική σειρά, το ταξίδι εξελίχθηκε ως εξής: Συναντηθήκαμε όλοι στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της Δευτέρας που μας πέρασε. Ο Quentin και ο Brett από την Αγγλία, ο Patrick και ο Vincent από τη Γαλλία, ο Ryan και ο Luiz από τις ΗΠΑ - και εγώ. Είμαστε όλοι γνωστοί και φίλοι εδώ και κάποια χρόνια, συναντιόμαστε συχνά σε οινικά ταξίδια, διαγωνισμούς και εκθέσεις, ενώ ενδιάμεσα κρατάμε επαφή μέσω ηλεκτρονικής επικοινωνίας και - κυρίως - social media. Είναι όλοι τους γνωστοί wine bloggers, ενεργά μέλη της κοινότητάς μας στην Ευρώπη και με συνεχή παρουσία στα social media, ενώ παράλληλα ασχολούνται και με την εκπαίδευση στο κρασί, το consulting, κλπ. Έχουν όλοι απίστυτες οινικές γνώσεις, έχουν ταξιδέψει στις περισσότερες γωνιές του παγκόσμιου οινικού χάρτη και - το καλύτερο - διαθέτουν όλοι ασταμάτητα καλή διάθεση και διαβολεμένη αίσθηση του χιούμορ! Μαζί μας από την αρχή ήταν ο ακούραστος οικοδεσπότης και ξεναγός μας, ο Περικλής Δράκος, διευθυντής εξαγωγών της Τσάνταλη.
Το πρώτο δείπνο, που έγινε στο μπαλκόνι του εστιατορίου Αγιολί, με τον Θερμαϊκό "πιάτο", αφιερώθηκε σε συστάσεις, οδηγίες, απορίες, κλπ. Αυτά στην αρχή... Γιατί στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κουβέντα για τα πολιτικά, το Euro (το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, όχι το νόμισμα), και την ομορφιά των γυναικών της Θεσσαλονίκης. Ήμασταν άλλωστε εξ ορισμού αντροπαρέα, καθώς το επέβαλε το πρόγραμμα του ταξιδιού. Το κρασί βέβαια ήταν εξ' αρχής στο επίκεντρο της προσοχής όλων, και η λευκή, ροζέ και ερυθρή ετικέτα KANENAS της Τσάνταλη συνόδευσε όλα τα εκλεκτά μας πιάτα τέλεια καθόλη τη διάρκεια του γεύματος.
|ig:1-7|
Η επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα νωρίς. Μετά το πρωινό, φύγαμε με mini-bus για το οινοποιείο και αποστακτήριο της Τσάνταλη στον Άγιο Παύλο της Χαλκιδικής, όπου μας περίμενε πλήρης ξενάγηση και γευστική δοκιμή. Περπατήσαμε κάθε εκατοστό των εγκαταστάσεων, αν και οι Γάλλοι φίλοι μας εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα από το χώρο απόσταξης του ούζου (στο δρόμο για το αεροδρόμιο, μάλιστα, δύο μέρες μετά, επέστρεψαν για να γυρίσουν μία σχετική web-video εκπομπή). Η δοκιμή που ακολούθησε είχε μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς περιλάμβανε μία εξαιρετική γκάμα κρασιών. Ξεκίνησε από το Ασύρτικο της SantoWines (όπως έχει γραφτεί σε αυτήν εδώ τη σελίδα, τα κρασιά της SantoWines διανέμονται πλέον αποκλειστικά από την Τσάνταλη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό), το οποίο συγκρίναμε με μεγάλο ενδιαφέρον με το Ασύρτικο της Τσάνταλη από τη Χαλκιδική. Όσο για τα ερυθρά, περιλάμβαναν μονοποικιλιακό Μαυρούδι, πολλές χρονιές Ραψάνη (απλή και επιλεγμένη), καθώς και μία Νάουσα του 1997 που έκλεψε την παράσταση. Οι Βρετανοί bloggers έδειξαν δε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μονοποικιλιακό Cabernet Sauvignon από τη Χαλκιδική που είναι σταθερά ένα από τα best-sellers της Τσάνταλη στην εκλεκτή αλυσίδα σούπερ-μάρκετ Waitrose, στην Αγγλία.
Ένα σάντουιτς στο χέρι και φύγαμε για τη Ραψάνη, για να επισκεφτούμε έναν από τους πιο όμορφους αμπελώνες της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Στο δρόμο όμως κάναμε μια στάση εκτός προγράμματος - καθώς η ιδέα μας γεννήθηκε το προηγούμενο βράδυ στο φαγητό - στη Βεργίνα, για να επισκεφτούμε τον αρχαιολογικό της χώρο. Ήταν πρώτη φορά και για μένα, και είμαι πραγματικά ευγνώμων στην Τσάνταλη που "πείραξε" λίγο το πρόγραμμα για να χωρέσει και αυτή η επίσκεψη στην ίδια μέρα. Οι ξένοι επισκέπτες μας εντυπωσιάστηκαν απίστευτα, για μένα όμως η συγκίνηση δεν περιγράφεται. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό όταν στέκεσαι λίγα μόλις εκατοστά από τη χρυσή λάρνακα με τον ήλιο της Βεργίνας, μέσα στην οποία βρέθηκαν τα οστά του Βασιλιά Φιλίππου, είναι πρωτόγνωρα και μοναδικά...
Όταν πλέον φτάσαμε στη Ραψάνη, παρά τον καυτό ήλιο, περπατήσαμε στα αμπέλια για να πάρουν οι επισκέπτες μας μια πρώτη γεύση από το Ξινόμαυρο (μαζί με το Σταυρωτό και το Κρασάτο) στο φυσικό του(ς) περιβάλλον. Οι σημειώσεις, οι ερωτήσεις και οι φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν, ενώ κάθε σημείο του αμπελώνα της ζώνης φαινόταν πιο όμορφο και πιο ενδιαφέρον από το προηγούμενο! Μ' αυτά και μ' αυτά, βέβαια, αρχίσαμε να πεινάμε, κι έτσι πήραμε το δρόμο για το Λιτόχωρο, όπου μας περίμενε (άλλο) ένα εξαιρετικό γεύμα στο αγαπημένο Γαστροδρόμιο εν Ολύμπω. Εκεί ο φίλος μου ο Ανδρέας ο Γάβρης, ιδιοκτήτης και Σεφ, κατάφερε να ξεπεράσει εαυτόν και να αφήσει τους καλεσμένους μας άφωνους με τις γεύσεις που πέρασαν από μπροστά τους (και από τα στομάχια τους, βεβαίως). Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζω το Μπουρανί (Ελληνικό ριζότο) με τσουκνίδα, άγρια μανιτάρια και παλαιωμένη γραβιέρα Κρήτης, αλλά και το σιγοψημένο (12 ώρες παρακαλώ...) κουνελάκι με δενδρολίβανο και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Ο Ανδρέας μάλιστα μας άνοιξε από την προσωπική του συλλογή μια φιάλη magnum Επιλεγμένη Ραψάνη Τσάνταλη του 1999, που εντυπωσίασε άπαντες γύρω από το τραπέζι.
|ig:8-14|
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε (πάλι νωρίς) για το Άγιο Όρος. Πήραμε το καραβάκι από την Ουρανούπολη, κάναμε μια στάση στο μεγάλο Ρώσικο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, και στη συνέχεια με ταχύπλοο βρεθήκαμε στο περίφημο Μετόχι Χρωμίτσας, τη βάση της Τσάνταλη στον Άθω. Εκεί η εμπειρία ήταν μοναδική. Περπατήσαμε στα αμπέλια, απολαύσαμε τη θέα που κόβει την ανάσα, και δοκιμάσαμε τα κρασιά που η Τσάνταλη παράγει στη συγκεκριμένη περιοχή: το διαχρονικό Αγιορείτικο στο χαρακτηριστικό στρογγυλό μπουκάλι, τις ετικέτες της οικογένειας Μετόχι Χ, και βέβαια τα διάσημα ΑΒΑΤΟΝ και Κορμίλιτσα. Τα πάντα ήταν τέλεια. Και μπορεί οι όμορφοι και προσεγμένοι κοιτώνες μας που έχουν όλες τις ανέσεις, καθώς και ο Σεφ που ήρθε στο Μετόχι ειδικά για να μας μαγειρέψει τοπικές (χορτοφαγικές, σημειωτέον...) γεύσεις να μην παραπέμπουν ακριβώς στην μοναστική Αγιορείτικη ζωή, το δικό μας προσκύνημα, ωστόσο, δεν ήταν θρησκευτικό, αλλά αυστηρά οινογαστρονομικό! Ένα δε από τα highlights της παραμονής μας εκεί ήταν το απόγευμα στο περίπτερο του Μετοχίου, που διαθέτει μπαλκόνι με συγκλονιστική θέα στο Αιγαίο, στο οποίο απολαύσαμε το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα, συνοδεύοντάς το με Ελληνικό καφέ ψημένο στο γκαζάκι (δεν υπάρχει ηλεκτρικό στο περίπτερο), λουκουμάκι και παγωμένο τσίπουρο. Ως γνωστόν, στο Άγιο Όρος δεν επιτρέπεται καμία γυναίκα (και κανένα θηλυκό ζώο) να παραβιάσει το άβατον, για να μην διαταράξει την ζωή των μοναχών μακριά από τα εγκόσμια και τις υλικές/σαρκικές απολαύσεις. Αυτό είναι βεβαίως σεβαστό, φοβάμαι όμως ότι για έναν πραγματικό φίλο του καλού κρασιού και της ευζωίας η απόλαυση αυτής της συγκλονιστικής φυσικής ομορφιάς δεν μπορεί να είναι πλήρης χωρίς την γυναικεία παρουσία. Ακαδημαϊκά μιλάω, βέβαια - εμείς περάσαμε ένα καταπληκτικό εικοσιτετράωρο!...
Με την αναχώρηση από το Άγιο Όρος, το #TsantaliTrip ολοκληρώθηκε. Οι εντυπώσεις ήταν από όλους εξαιρετικές, όπως μαρτυρούν και οι εκατοντάδες φωτογραφίες που όλοι τραβήξαμε για να απαθανατίσουμε τις εμπειρίες που ζήσαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Οι φίλοι wine bloggers έκαναν ένα αξέχαστο βάπτισμα στο Ελληνικό κρασί μέσα από τα κρασιά Τσάνταλη, τα οποία δοκίμασαν στα ίδια τους τα "λημέρια". Όσο για τους ανθρώπους της Τσάνταλη, ό,τι και να πω θα είναι πολύ λίγο. Ο ενθουσιασμός, η ενέργεια, η προθυμία και η φιλοξενία τους μας κατασκλάβωσαν και έδωσαν στους επισκέπτες μας μια εικόνα από την Ελλάδα που σίγουρα δεν συνάδει με αυτά που βλέπουν και ακούν μέσα από τα ΜΜΕ στις χώρες τους.
Ελπίζω ότι θα έχω τη χαρά να υποδεχτώ στην Ελλάδα κι άλλους φίλους από το εξωτερικό για να ζήσουμε μαζί ανάλογες εμπειρίες. Αυτή τη στιγμή, περισσότερο από ποτέ, η Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί χρειάζονται όσο περισσότερους φίλους και πρεσβευτές γίνεται. Όσοι είστε στο Twitter, μπορείτε να διαβάσετε εντυπώσεις και να δείτε φωτογραφίες όλων μας από το ταξίδι, κάνοντας search με το hashtag #TsantaliTrip. Σύντομα θα ανεβάσω και στο YouTube ένα βιντεάκι με τις περιπέτειές μας στο ταξίδι αυτό. Μείνετε συντονισμένοι!...
