Όσοι και όσα μας την δίνουν στους ελληνικούς δρόμους

Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν θα συναντήσει κάποιος τόσο τριτοκοσμικές συμπεριφορές στον δρόμο όσο στην Ελλάδα. Θαρρείς και το κάνουν επίτηδες. Θες να πας στην δουλειά σου, να βγεις για ποτό ή απλά να βολτάρεις και αναγκάζεσαι να έρθεις σε επαφή με ένα κάρο χόμο σάπιενς που σε κάνουν να απορείς αν τα διπλώματα τα βγάζουν με τις ικανότητές τους ή με το πορτοφόλι τους.

Αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ισχύει το δεύτερο.

Ιδού λοιπόν οι συμπεριφορές που μας βγάζουν έξω από τα ρούχα μας κάθε φορά που πρέπει να πατήσουμε σε ελληνική άσφαλτο.

Αναμένουμε τις δικές σας… αγαπημένες.

Όσοι δεν κινούνται ούτε στη δεξιά ούτε στην αριστερή λωρίδα, αλλά -ΤΣΑΚ- επιλέγουν να πορευτούν στη μέση λες και ο δρόμος τους ανήκει.

Όσοι ακατανόμαστοι κορνάρουν μερικά χιλιοστά του nanosecond αφού ανάψει το πράσινο λες και τα αντανακλαστικά σου πρέπει να κοντράρουν εκείνα ενός καρατέκα. Τους αξίζει παραδειγματική τιμωρία: αφήστε χαλαρά το χειρόφρενο, βάλτε με την ησυχία σας πρώτη, τσεκάρετε καθρέφτες και ξεκινήστε.

Οι «ποδηλάτες». Το όνομα σε εισαγωγικά γιατί δεν τους βάζουμε όλους στο ίδιο σακί. Οι «ποδηλάτες» λοιπόν νομίζουν ότι ο δρόμος τους ανήκει επειδή φοράνε κολάν και πήραν το νέο υπέρ- ποδήλατο. Επίσης αγνοούν πλήρως τον ΚΟΚ και θεωρούν ότι τους χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη και γι' αυτό πρέπει να συνωστιζόμαστε πίσω τους σαν Βουδιστική παρέλαση. Κλήση και αφαίρεση ροδών τώρα!

Όσοι είναι στην αριστερή λωρίδα και πάνε με τριάντα χιλιόμετρα την ώρα. Ακόμα χειρότερα, όσοι οδηγούν σε αυτοκινητόδρομο στην αριστερή λωρίδα με κάτω από 70 χιλιόμετρα την ώρα. Είναι επικίνδυνοι, όχι αστεία.

Όσοι τελευταία στιγμή αποφασίζουν να πάνε αριστερά, αλλά είναι στη μεσαία λωρίδα, κι επειδή το φανάρι για στροφή αριστερά είναι κόκκινο, καταλήγεις-εσύ που θες να πας ευθεία -να χάνεις το πανέμορφο πράσινο φανάρι σου. Στην πυρά, τώρα.

Όσοι παρκάρουν χαλαρά στην δεξιά λωρίδα του δρόμου - με αλάρμ ή χωρίς - γιατί «ένα λεπτάκι να πεταχτώ αδερφέ στο περίπτερο να πάρω τσιγάρα» και αφαιρούν αυτομάτως μία λωρίδα από τον δρόμο. Γιατί έτσι. Γιατί τους ανήκει. ΝΕ ΤΙ; Εξίσου άνετοι και οι «φορτηγατζήδες» γιατί «πού θα ξεφορτώσω βρε αδερφέ;», αλλά και οι ταξιτζήδες γιατί «να μην την πάρω την κούρσα ρε φίλε;».

Ο κύριος γάιδαρος που προσπερνά χαλαρά όσους περιμένουν κανονικά να στρίψουν σε φανάρι και – τσούπ!- σκάει μπροστά τους. Γιατί προφανώς είναι ο εξυπνίδης της υπόθεσης και οι υπόλοιποι ηλίθιοι.

Ο «βιάζομαι σαν να με έχει πιάσει κόψιμο» που τρέχει, κάνει σφήνες και κορνάρει, παίζει φώτα, βρίζει και αφού τον αφήσεις να περάσει τον πετυχαίνεις δίπλα σου στο επόμενο φανάρι, οκτώ μέτρα μπροστά. Σε αυτήν την περίπτωση ανοίγεις παράθυρο και του λες «μπράβο» χειροκροτώντας.

Όσοι πετάγονται από Stop ή δρόμο χωρίς προτεραιότητα και όταν τους κοιτάς περίεργα γυρεύουν τσαμπουκά.

Τα μηχανάκια που πετάγονται από παντού, οδηγούν ανάποδα, κάνουν σφήνες μεταξύ των αυτοκινήτων, ενίοτε βγαίνουν και στην αντίθετη λωρίδα για να προσπεράσουν και επιχειρούν προσπεράσεις από τα δεξιά. Μετά τους φταίνε τα ατυχήματα και οι «οδηγοί που δεν τους προσέχουν».

Τα "τετράποδα" που παρκάρουν στις αναπηρικές θέσεις, στις ράμπες και στους οδηγούς τυφλών. Και μετά γκρινιάζουν για τις κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας.