Παιδικοί έρωτες: Αναμνήσεις από τα πρώτα σκιρτήματα
Ανταλλάζαμε ραβασάκια. Ζωγραφίζαμε καρδιές. Χορεύαμε μπλουζ. Αφιερώναμε τραγούδια στο ραδιόφωνο. Και άλλα πράγματα που κάναμε για χάρη του πρώτου μας έρωτα.
του Γιώργου Κόκουβα
Δεν είχαμε γνωρίσει ακόμα τι θα πει χωρισμός. Δεν καταλαβαίναμε ότι θα αρχίζαμε ένα ταξίδι γεμάτο πολύπλοκες σχέσεις, συμβιβασμούς, ερωτικά καβγαδάκια, κλάματα αλλά και όμορφες στιγμές. Τότε, την στιγμή που νιώσαμε το πρώτο μας σκίρτημα για εκείνον τον συμμαθητή ή την συμμαθήτριά μας στο απέναντι θρανίο, η μόνη μας έγνοια ήταν πώς θα μας προσέξει, με τελικό στόχο να πάμε μέχρι τα Goody’s το Σάββατο ή να δώσουμε το πρώτο μας γυμνασιακό φιλί.
Τέτοιες αθώες σκέψεις, συνήθειες και αναμνήσεις συγκεντρώνουμε πιο κάτω, για να θυμηθούμε πώς ήταν η αίσθηση αυτού που ονομάζουμε «ο πρώτος μας έρωτας» και (οι ρομαντικοί όλου του κόσμου επιβάλλουν να) τον θυμόμαστε για όλη μας τη ζωή. Τι κάναμε λοιπόν όταν μας… «πονούσε το δοντάκι»;
*Ανταλλάσσαμε σημειώματα
Τα χαρτάκια πηγαινοέρχονταν στην τάξη συνεχώς, και οι άτυχοι συμμαθητές που τύχαινε να βρίσκονται ανάμεσά μας αποτελούσαν τα δικά μας ΕΛΤΑ, που αναγκάζονταν με κάθε σκούντηγμα να φέρουν επιδέξια το χέρι πίσω από την πλάτη, να πάρουν το σημείωμα, να το περάσουν στον επόμενο κ.ο.κ. μέχρι να φτάσει στον παραλήπτη. Καμία σημασία δεν είχε που στις περισσότερες περιπτώσεις το χαρτάκι έγραφε μια οποιαδήποτε μπούρδα. Όπως και με τα δώρα, σημασία είχε η κίνηση.
*Ζωγραφίζαμε παντού καρδιές
Τα θρανία των κοριτσιών ήταν γεμάτα από καρδούλες, μέσα στις οποίες είχαν σκαλιστεί με περίτεχνο τρόπο τα αρχικά του ζευγαριού της χρονιάς, οπωσδήποτε ακολουθούμενα από τα τρία μαγικά γράμματα: L.F.E. Αυτή ήταν άλλωστε και η μοναδική χρήσιμη εφαρμογή των Μαθηματικών στις σχολικές τάξεις. Η πιο ωραία εξίσωση ήταν και θα είναι το «X+Ψ=LFE».
*Γινόμασταν επιθετικοί
Ένα αγοράκι τραβά τις κοτσίδες της άτυχης μικρής κορασίδας που κάθεται απέναντί του. Το κοριτσάκι κλαψουρίζει και αναρωτιέται γιατί ο μικρός Νικολάκης της φέρεται έτσι. Το κοριτσάκι δεν ξέρει ακόμη ότι αυτός είναι ο τρόπος του Νικολάκη να δείξει (ή να κρύψει) ότι της δείχνει ένα πιο έντονο ενδιαφέρον.
*Λέγαμε μεγάλα λόγια
Συγκεκριμένα, οι αθώοι έρωτες του δημοτικού περιλάμβαναν την καθημερινή χρήση όλων των παραγώγων της λέξης «αγάπη». "Ο Κωστάκης αγαπάει την Αννούλα, εσύ ποια αγαπάς;", ήταν το καυτό θέμα σε όλα τα παιδικά πάρτι, κάπου ανάμεσα στην πορτοκαλάδα, τα τυροπιτάκια και τις κασέτες με τα «ελληνικά διάφορα» της εποχής.
*Χορεύαμε μπλουζ
Σε αυτά τα πάρτι που μόλις αναφέραμε, ως γυμνασιόπαιδα πλέον, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έρθει η στιγμή που τα φώτα χαμήλωναν και ο οικοδεσπότης έβαζε στο κασετόφωνο κάτι μελιστάλαχτο να παίζει. Τότε ξεκινούσε το ξεμπρόστιασμα: Τα αγόρια έπρεπε να ζητήσουν από το κορίτσι της προτίμησής τους να χορέψουν μπλουζ. Κι ίσως αυτή ήταν η στιγμή για την οποία τα κορίτσια σημαιοστολίζονταν επί ώρες πριν έρθουν στο πάρτι.
*Κάναμε αφιερώσεις στο ραδιόφωνο
Και όχι σε οποιοδήποτε ραδιόφωνο. Έπρεπε να βρούμε εκείνη την εκπομπή με τον εκφωνητή που διαθέτει την πιο βαθιά, την πιο αισθησιακή (και ανησυχητικά λάγνα, τώρα που το καλοσκεφτόμαστε) φωνή, την οποία ξέραμε πως ακούει φανατικά το υποψήφιο άλλο μας μισό, ώστε να πάρουμε τηλέφωνο στον σταθμό και να του αφιερώσουμε το “Dust in the wind” και άλλα κλασικά αριστουργήματα του Καψούρα FM.
*Γράφαμε για την αγάπη μας σε λευκώματα
Εκείνα τα θρυλικά μαθητικά λευκώματα ήταν γεμάτα από διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρες, που έγραφαν τα ίδια πάνω-κάτω πράγματα για το «τι εστί αγάπη» και «τι εστί έρωτας». Τι εννοείτε «πώς ξέραμε στην πέμπτη δημοτικού τι είναι ο έρωτας»; Μέχρι και φιλί στο μάγουλο είχαμε δώσει, αμέ.
*Παίζαμε παιχνίδια για να δούμε αν μας θέλει
Διαφορετικά σε κάθε ηλικία και γενιά, τα παιχνίδια για να «μαντέψεις» αν η πιθανή σχέση με το πρόσωπο που έχεις σταμπάρει στο Β3 θα ευοδωθεί ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη. Ακροστιχίδες με το όνομα του άλλου, SAPINO, μάδημα μαργαρίτας, μέτρημα της αλφαβήτου μέχρι να σπάσει το κλειδάκι του αναψυκτικού, εντοπισμός ίδιων αριθμητικών ψηφίων στις πινακίδες των αυτοκινήτων είναι λίγες μόνο από τις «κρυστάλλινες σφαίρες» της κοριτσίστικης κυρίως ερωτικής φαντασίας.
*Βάζαμε φίλους να μεσολαβήσουν
Αν η αλάνθαστη και εγκυρότατη μέθοδος του δαχτυλιδιού της κοακόλας αποτύγχανε, υπήρχε και άλλος δρόμος να επιταχύνεις τις διαδικασίες. Έπιανες κάποιον ή κάποια από τους φίλους σου ή τους δικούς του/της και τους υπέβαλλες σε ανάκριση για να μάθεις τι και πώς και αν τυχόν πηγαίνει με άλλον/η στα Goody’s μετά τα αγγλικά.
*Μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο
Στο σταθερό τηλέφωνο. Όταν τα κινητά δεν είχαν μπει για τα καλά στη ζωή των εφήβων, το σταθερό είχε γίνει σκουλαρίκι και κάθε απόγευμα, τα καλώδια του τηλεφώνου σχημάτιζαν έναν γόρδιο ιστό αράχνης από την κουζίνα μέχρι το σαλόνι και το δωμάτιο, καθώς οι ερωτοχτυπημένοι συνομιλητές έκοβαν βόλτες στο σπίτι, μιλώντας με το αγόρι ή το κορίτσι τους για το πόσο γαμάτο ήταν σήμερα το δεύτερο διάλειμμα ή συνομιλώντας με τους φίλους και αναλύοντας για χιλιοστή φορά τον τρόπο που σε κοίταξε την ώρα των Θρησκευτικών. Αργότερα, όταν τα κινητά μπήκαν στην ζωή μας, την πρωτοκαθεδρία είχαν τα περίφημα εικονομηνύματα και τα προχωρημένης τεχνολογίας SMS, στα οποία μια σειρά από παρενθέσεις και τελίτσες σχημάτιζαν ένα αρκουδάκι ή μια καρδιά με ένα βέλος.
Δεν είχαμε γνωρίσει ακόμα τι θα πει χωρισμός. Δεν καταλαβαίναμε ότι θα αρχίζαμε ένα ταξίδι γεμάτο πολύπλοκες σχέσεις, συμβιβασμούς, ερωτικά καβγαδάκια, κλάματα αλλά και όμορφες στιγμές. Τότε, την στιγμή που νιώσαμε το πρώτο μας σκίρτημα για εκείνον τον συμμαθητή ή την συμμαθήτριά μας στο απέναντι θρανίο, η μόνη μας έγνοια ήταν πώς θα μας προσέξει, με τελικό στόχο να πάμε μέχρι τα Goody’s το Σάββατο ή να δώσουμε το πρώτο μας γυμνασιακό φιλί.
Τέτοιες αθώες σκέψεις, συνήθειες και αναμνήσεις συγκεντρώνουμε πιο κάτω, για να θυμηθούμε πώς ήταν η αίσθηση αυτού που ονομάζουμε «ο πρώτος μας έρωτας» και (οι ρομαντικοί όλου του κόσμου επιβάλλουν να) τον θυμόμαστε για όλη μας τη ζωή. Τι κάναμε λοιπόν όταν μας… «πονούσε το δοντάκι»;
*Ανταλλάσσαμε σημειώματα
Τα χαρτάκια πηγαινοέρχονταν στην τάξη συνεχώς, και οι άτυχοι συμμαθητές που τύχαινε να βρίσκονται ανάμεσά μας αποτελούσαν τα δικά μας ΕΛΤΑ, που αναγκάζονταν με κάθε σκούντηγμα να φέρουν επιδέξια το χέρι πίσω από την πλάτη, να πάρουν το σημείωμα, να το περάσουν στον επόμενο κ.ο.κ. μέχρι να φτάσει στον παραλήπτη. Καμία σημασία δεν είχε που στις περισσότερες περιπτώσεις το χαρτάκι έγραφε μια οποιαδήποτε μπούρδα. Όπως και με τα δώρα, σημασία είχε η κίνηση.
*Ζωγραφίζαμε παντού καρδιές Τα θρανία των κοριτσιών ήταν γεμάτα από καρδούλες, μέσα στις οποίες είχαν σκαλιστεί με περίτεχνο τρόπο τα αρχικά του ζευγαριού της χρονιάς, οπωσδήποτε ακολουθούμενα από τα τρία μαγικά γράμματα: L.F.E. Αυτή ήταν άλλωστε και η μοναδική χρήσιμη εφαρμογή των Μαθηματικών στις σχολικές τάξεις. Η πιο ωραία εξίσωση ήταν και θα είναι το «X+Ψ=LFE».
*Γινόμασταν επιθετικοί
Ένα αγοράκι τραβά τις κοτσίδες της άτυχης μικρής κορασίδας που κάθεται απέναντί του. Το κοριτσάκι κλαψουρίζει και αναρωτιέται γιατί ο μικρός Νικολάκης της φέρεται έτσι. Το κοριτσάκι δεν ξέρει ακόμη ότι αυτός είναι ο τρόπος του Νικολάκη να δείξει (ή να κρύψει) ότι της δείχνει ένα πιο έντονο ενδιαφέρον.
*Λέγαμε μεγάλα λόγια
Συγκεκριμένα, οι αθώοι έρωτες του δημοτικού περιλάμβαναν την καθημερινή χρήση όλων των παραγώγων της λέξης «αγάπη». "Ο Κωστάκης αγαπάει την Αννούλα, εσύ ποια αγαπάς;", ήταν το καυτό θέμα σε όλα τα παιδικά πάρτι, κάπου ανάμεσα στην πορτοκαλάδα, τα τυροπιτάκια και τις κασέτες με τα «ελληνικά διάφορα» της εποχής.
*Χορεύαμε μπλουζ Σε αυτά τα πάρτι που μόλις αναφέραμε, ως γυμνασιόπαιδα πλέον, δεν υπήρχε περίπτωση να μην έρθει η στιγμή που τα φώτα χαμήλωναν και ο οικοδεσπότης έβαζε στο κασετόφωνο κάτι μελιστάλαχτο να παίζει. Τότε ξεκινούσε το ξεμπρόστιασμα: Τα αγόρια έπρεπε να ζητήσουν από το κορίτσι της προτίμησής τους να χορέψουν μπλουζ. Κι ίσως αυτή ήταν η στιγμή για την οποία τα κορίτσια σημαιοστολίζονταν επί ώρες πριν έρθουν στο πάρτι.
*Κάναμε αφιερώσεις στο ραδιόφωνο
Και όχι σε οποιοδήποτε ραδιόφωνο. Έπρεπε να βρούμε εκείνη την εκπομπή με τον εκφωνητή που διαθέτει την πιο βαθιά, την πιο αισθησιακή (και ανησυχητικά λάγνα, τώρα που το καλοσκεφτόμαστε) φωνή, την οποία ξέραμε πως ακούει φανατικά το υποψήφιο άλλο μας μισό, ώστε να πάρουμε τηλέφωνο στον σταθμό και να του αφιερώσουμε το “Dust in the wind” και άλλα κλασικά αριστουργήματα του Καψούρα FM.
*Γράφαμε για την αγάπη μας σε λευκώματα
Εκείνα τα θρυλικά μαθητικά λευκώματα ήταν γεμάτα από διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρες, που έγραφαν τα ίδια πάνω-κάτω πράγματα για το «τι εστί αγάπη» και «τι εστί έρωτας». Τι εννοείτε «πώς ξέραμε στην πέμπτη δημοτικού τι είναι ο έρωτας»; Μέχρι και φιλί στο μάγουλο είχαμε δώσει, αμέ.
*Παίζαμε παιχνίδια για να δούμε αν μας θέλει Διαφορετικά σε κάθε ηλικία και γενιά, τα παιχνίδια για να «μαντέψεις» αν η πιθανή σχέση με το πρόσωπο που έχεις σταμπάρει στο Β3 θα ευοδωθεί ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη. Ακροστιχίδες με το όνομα του άλλου, SAPINO, μάδημα μαργαρίτας, μέτρημα της αλφαβήτου μέχρι να σπάσει το κλειδάκι του αναψυκτικού, εντοπισμός ίδιων αριθμητικών ψηφίων στις πινακίδες των αυτοκινήτων είναι λίγες μόνο από τις «κρυστάλλινες σφαίρες» της κοριτσίστικης κυρίως ερωτικής φαντασίας.
*Βάζαμε φίλους να μεσολαβήσουν
Αν η αλάνθαστη και εγκυρότατη μέθοδος του δαχτυλιδιού της κοακόλας αποτύγχανε, υπήρχε και άλλος δρόμος να επιταχύνεις τις διαδικασίες. Έπιανες κάποιον ή κάποια από τους φίλους σου ή τους δικούς του/της και τους υπέβαλλες σε ανάκριση για να μάθεις τι και πώς και αν τυχόν πηγαίνει με άλλον/η στα Goody’s μετά τα αγγλικά.
*Μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο Στο σταθερό τηλέφωνο. Όταν τα κινητά δεν είχαν μπει για τα καλά στη ζωή των εφήβων, το σταθερό είχε γίνει σκουλαρίκι και κάθε απόγευμα, τα καλώδια του τηλεφώνου σχημάτιζαν έναν γόρδιο ιστό αράχνης από την κουζίνα μέχρι το σαλόνι και το δωμάτιο, καθώς οι ερωτοχτυπημένοι συνομιλητές έκοβαν βόλτες στο σπίτι, μιλώντας με το αγόρι ή το κορίτσι τους για το πόσο γαμάτο ήταν σήμερα το δεύτερο διάλειμμα ή συνομιλώντας με τους φίλους και αναλύοντας για χιλιοστή φορά τον τρόπο που σε κοίταξε την ώρα των Θρησκευτικών. Αργότερα, όταν τα κινητά μπήκαν στην ζωή μας, την πρωτοκαθεδρία είχαν τα περίφημα εικονομηνύματα και τα προχωρημένης τεχνολογίας SMS, στα οποία μια σειρά από παρενθέσεις και τελίτσες σχημάτιζαν ένα αρκουδάκι ή μια καρδιά με ένα βέλος.
