Έλληνες serial killers: Oι ιστορίες που συγκλόνισαν
Δράκοι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ρατσιστές, γυναίκες υπεράνω πάσης υποψίας. Οι serial killers που συγκλόνισαν το πανελλήνιο.
του Νικόλα Γεωργιακώδη
Μπορεί στην Ελλάδα οι περιπτώσεις των serial killers να είναι σαφώς περιορισμένες (ευτυχώς) συγκριτικά με την «μητέρα» του φαινομένου Αμερική, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι και εδώ δεν υπήρξαν ανατριχιαστικές και φρικαλέες περιπτώσεις, όπως αυτές που θα δείτε παρακάτω. «Πολλές φορές ο serial killer ταυτίζεται με τα εγκλήματα μίσους απέναντι σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Για παράδειγμα σκοτώνουν πόρνες, όχι μια συγκεκριμένη πόρνη την κυρά-Μαρία, αλλά γενικά όλες τις ιερόδουλες με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Δαγκλή, ο οποίος τις σκότωνε γιατί και η μητέρα του ήταν τέτοια», σημειώνει ο κ. Γιάννης Πανούσης, Καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Επίσης σκοτώνουν με βάση έμμονες ιδέες, οι οποίες με την σειρά τους βασίζονται σε ειδικούς ψυχισμούς, όπως ο Βακρινός ο οποίος ήθελε να σκοτώσει όποιον τον έλεγε κοντό. Σκοτώνουν με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, όπως ο Καζάκος που σκότωνε όποιον ήταν μαύρος», προσθέτει ο ίδιος.
Για τον λόγο για τον οποίο στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσες πολλές περιπτώσεις κατά συρροή δολοφόνων όσες στο εξωτερικό, ο κ. Πανούσης σχολιάζει: «Το κομμάτι της ιδεοληψίας είναι πολύ πιο έντονο στην Αμερική, βλέπεις και την βία στα σχολεία. Οι δράστες πιστεύουν ότι έχουν μια μυστικιστική αποστολή, να σκοτώσουν ένα είδος ανθρώπου. Εδώ δεν έχουμε τέτοια σε μεγάλο βαθμό, δεν έχουμε αιρέσεις, το κομμάτι της ‘αποστολής’ και του μυστικισμού δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Πάλι καλά δηλαδή, αυτό μας έλειπε μαζί με όλα τα άλλα που έχουμε». Ακολουθούν οκτώ σοκαριστικές περιπτώσεις δολοφόνων με έντονο το στοιχείο του serial killer, οι οποίες συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία.
Αντώνης Δαγκλής, ο δολοφόνος των ιερόδουλων
Στις 29 Οκτωβρίου του 1995, κοντά στα διόδια της Τραγανάς ανακαλύπτεται τυχαία το τεμαχισμένο πτώμα της 29χρονης ιερόδουλης Ελένης Παναγιωτοπούλου. Τα κομμένα μέλη της έχουν σκορπιστεί σε διάφορα σημεία της περιοχής, ενώ ο δολοφόνος έχει αφαιρέσει τα σπλάχνα της και έχει κόψει της θηλές της. Αιτία θανάτου: στραγγαλισμός. Δύο μήνες μετά, σε ένα αδιέξοδο του Βοτανικού, περαστικοί ανακαλύπτουν το πτώμα της 26χρονης ιερόδουλης Αθηνάς Λαζάρου και αυτή στραγγαλισμένη. Ύστερα από καταγγελίες μερικών ιερόδουλων στην αστυνομία, οι αρχές ξεκινούν έρευνες για την ταυτότητα ενός αγνώστου νεαρού με λευκό φορτηγάκι, ο οποίος επιτίθεται σε ιερόδουλες προσπαθώντας να τις στραγγαλίσει. Όσες κατάφεραν να ξεφύγουν από τα χέρια του αναγνωρίζουν στις φωτογραφίες σεσημασμένων από την αστυνομία το πρόσωπό του. Είναι ο 22χρονος Αντώνης Δαγκλής.
Αφού στραγγάλισε την Παναγιωτοπούλου κατά την διάρκεια της ερωτικής επαφής, μετέφερε το πτώμα σε ερημική περιοχή και το τεμάχισε με σιδεροπρίονο. Στη συνέχεια πέταξε τα κομμάτια του τεμαχισμένου πτώματος κάτω από ένα παρκινγκ της εθνικής οδού. «Τα χέρια και τα πόδια τα πέταξα μέσα στη θάλασσα, το υπόλοιπο σώμα όπως το είχα δεμένο στις σακούλες, το άφησα έξω από τη θάλασσα κοντά στον τοίχο του πάρκινγκ, εκτός από τα εντόσθια και τα έντερα, που τα έβγαλα και τα άφησα στο χώρο που τεμάχισα το πτώμα», δηλώνει στην απολογία του το 1996. Η δεύτερη ιερόδουλη, η Λαζάρου, όπως είπε τον προσέβαλε για το μήκος του μορίου του κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης. Τότε, τράβηξε ένα σχοινί που είχε στο αυτοκίνητο και την στραγγάλισε, ύστερα την πέταξε γυμνή στον δρόμο αφού πρώτα άρπαξε τα χρήματα που είχε.
Την ίδια περίοδο, οι αρχές ανέσυραν από το αρχείο μια παλαιότερη υπόθεση με τεμαχισμένο πτώμα. Ο Δαγκλής ομολογεί ότι ήταν πίσω και από αυτό το έγκλημα. Η αλλοδαπή ιερόδουλη με το όνομα «Καίτη» είχε ερωτική επαφή μαζί του κατά την διάρκεια της οποίας την στραγγάλισε με τα χέρια. Θέλοντας να εξαφανίσει το πτώμα το τεμάχισε σε περισσότερα από τριάντα κομμάτια, αφού πρώτα το έγδαρε, έκοψε τμήματα από τους μαστούς και τις θηλές της και ξερίζωσε τους πνεύμονες, την καρδιά και τα εντόσθια. Στην απολογία του ο Δαγκλής δήλωσε ότι τις σκότωνε γιατί του θύμιζαν την μητέρα του. «Τη μητέρα μου την αγαπούσα, όμως ποτέ δεν της συγχώρεσα που δούλευε σε ύποπτα μπαρ και σε δουλειές που δεν ήταν ηθικές. Την ώρα που σκότωνα τις ιερόδουλες νόμιζα ότι σκότωνα τη μητέρα μου», δήλωσε μεταξύ άλλων στην απολογία του. Τον Ιανουάριο του 1997 ο Δαγκλής καταδικάζεται σε δεκατρείς φορές ισόβια και φυλακίζεται. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου κρεμιέται από τα κάγκελα του κελιού του μαζί με έναν συγκρατούμενό του. Είναι ο μοναδικός Έλληνας ο οποίος αναγράφεται στις διεθνείς εγκυκλοπαίδειες με serial killers.
Παντελής Καζάκος, ο ρατσιστής δολοφόνος
Τον Οκτώβριο του 1999, ο 23χρονος Παντελής Καζάκος, υπάλληλος της ΕΡΤ βγαίνει παγανιά σε Μεταξουργείο, πλατεία Βάθης, Ψυρρή, Εξάρχεια και Ομόνοια με μια και μοναδική αποστολή: να σκοτώσει όποιον αλλοδαπό έβρισκε μπροστά του. Στις 19 Οκτωβρίου πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ένας Κούρδος, ενώ άλλοι δύο τραυματίζονται. Στις 21 Οκτωβρίου πυροβολεί δύο φορές τον Μάρκους Κόφι από την Γκάνα και τον Νταντόν Μοχάμεντ από το Μπαγκλαντές. Στις 22, πυροβολεί τρεις φορές και τραυματίζει βαριά τον Αμντούλ Τίμοθι, πυροβολεί και τραυματίζει τον Πακιστανό Αχμέντ Νεσάρ και σκοτώνει τον Ουντεσιανί Τζορτζ. Μάρτυρες λένε ότι ενώ πυροβολούσε τους αλλοδαπούς φώναζε: «Είμαι ορθόδοξος εγώ, ρε!».
«Δεν μετανιώνω, έφυγα από το σπίτι μου με το πιστόλι, αποφασισμένος να σκοτώσω όποιον αλλοδαπό έβλεπα στο δρόμο, γιατί το κακό μ' αυτούς έχει παραγίνει», ήταν τα πρώτα λόγια του ρατσιστή δολοφόνου μετά την σύλληψή του. Όταν οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, ρώτησε τον πατέρα του: «Πατέρα, ο κόσμος με θεωρεί ήρωα ή φονιά;», για να πάρει την απάντηση: «Φονιά σε λένε, παιδί μου». Ο Καζάκος καταδικάστηκε σε δύο φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη, ενώ στο δικαστήριο αποδείχτηκε η σχέση του με την οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Θεόφιλος Σεχίδης, ο μαζικός δολοφόνος της Θάσου
Τον Αύγουστο του 1996 αποκαλύπτεται ένα μαζικό οικογενειακό έγκλημα στην Θάσο. Ο 24χρονος φοιτητής Νομικής από την Καβάλα Θεόφιλος Σεχίδης τον Μάιο του ίδιου χρόνου είχε δολοφονήσει στις 19 και 20 Μαΐου τον 55χρονο πατέρα του Δημήτρη, την 50χρονη μητέρα του Ελένη, την 32χρονη αδελφή του Ερμιόνη, την 75χρονη γιαγιά του Ερμιόνη και τον θείο του Βασίλη, 57 χρόνων. Αφού πέρασε μια νύχτα με τα πτώματα στο σπίτι, ο 24χρονος τεμάχισε τα πτώματα (εκτός από αυτό του θείου του) και τα μετέφερε σε χωματερή της Καβάλας όπου και τα πέταξε. Από ορισμένα μάλιστα αφαίρεσε τμήμα του εγκεφάλου και το τοποθέτησε στο ψυγείο, για «μεταγενέστερη μελέτη», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
«Ήταν άρρωστοι και ήθελα να τους λυτρώσω», δήλωσε τότε στους αξιωματικούς της αστυνομίας, «Ήθελαν να με βγάλουν από τη μέση και πρόλαβα να τους σκοτώσω πρώτος. Υπήρχε συνομωσία σε βάρος μου. Βρισκόμουν εν αμύνη. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μου ‘λεγαν την αλήθεια. Τους ξέκανα, για να μην με ξεκάνουν».
Ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα: «Δυο-τρεις εγκεφάλους τους έβγαλα και τους έβαλα στο ψυγείο. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, που αναφέρεται σε ανατομία του εγκεφάλου κ.λπ. Γι αυτό. Επειδή είχα ασχοληθεί μ’ αυτά. Είχα κάποιες ψυχιατρικές και ιατρικές γνώσεις και ήθελα να εξετάσω την ανατομία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτό είναι όλο. Δεν μετάνιωσα για τίποτα, καλά έκανα. Το ένα κεφάλι ήδη είχε σπάσει, τα μυαλά είχαν βγει, οπότε γιατί να μην τα βάλω στο ψυγείο…». Το Δικαστήριο κήρυξε τον Θεόφιλο Σεχίδη ομόφωνα ένοχο και του επέβαλε πέντε φορές ισόβια κάθειρξη. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Σεχίδης, αποτελεί ένα ιδιόμορφο μείγμα μαζικού δολοφόνου και serial killer, μια κατηγορία από μόνος του. Τα μέλη από τα πτώματα των συγγενών του δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.
Ο κ. Πανούσης πάντως, εμφανίζεται επιφυλακτικός για την περίπτωση του Θεόφιλου Σεχίδη. «Τον ήξερα προσωπικά, η περίπτωσή του ήταν κατρακύλα. Σκοτώνει την πρώτη, εμφανίζεται ο παππούς του. Σκοτώνει τον παππού εμφανίζεται η θεία. Σκότωσε πέντε από λάθος στιγμή, εμφανίζονταν όταν δεν έπρεπε. Ήταν ένας φυσιολογικός φοιτητής, δεν είχε δείξει κάτι. Η διαταραχή του εμφανίστηκε εκείνη την στιγμή, δεν προϋπήρχε», σχολιάζει.
Δημήτρης Βακρινός, ο ταξιτζής δολοφόνος
«Με θεωρούσαν άνθρωπο της καρπαζιάς. Έτσι με αντιμετώπιζαν. Με το όπλο αισθανόμουν θεός», εξομολογείται στην ασφάλεια τον Απρίλιο του 1997 ο Δημήτρης Βακρινός, ο ταξιτζής που έμεινε γνωστός ως ο δολοφόνος που σκότωνε για ψύλλου πήδημα. Τον Δεκέμβριο του 1995, είχε σκοτώσει τα αδέρφια Κώστα και Αντώνη Σπυρόπουλο με ένα 45αρι πιστόλι λόγω οικονομικών διαφορών, όπως είπε αργότερα.
Τον Μάιο του 1996, σκότωσε στο Περιστέρι τον Σεραφείμ Αγιαννίδη, ο οποίος σύμφωνα με τη μαρτυρία που έδωσε ο φονιάς στην Ασφάλεια, «του χάλασε το προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος και γι' αυτό έπρεπε να πεθάνει». Ο Βακρινός ομολόγησε στις αρχές τρεις ακόμα δολοφονίες. Το πρώτο του θύμα, ήταν ο συγκάτοικός του Παναγιώτης Δαγλιάς, τον οποίον όπως υποστήριξε ήθελε να εκδικηθεί γιατί του έκλεψε ένα κυνηγετικό όπλο. Τον σκότωσε ενώ κοιμόταν. Το δεύτερο, ήταν η 25χρονη Αναστασία Σιμιτζή, την οποία έκαψε ζωντανή γιατί τον είπε κοντό, ενώ ο συνάδελφός του Θεόδωρος Ανδρεάδης, ο οποίος βρέθηκε άγρια δολοφονημένος στο Λουτράκι το Γενάρη του 1994, ήταν το τρίτο του θύμα. Τον σκότωσε επειδή όπως είπε ο ίδιος δεν τον άφησε να πάρει κάποιον πελάτη.
Τον Μάιο του 1997, πριν καν γίνει η δίκη του, ο δολοφόνος κρεμιέται στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού.
Οι περιβόητοι «Δράκοι»
Δύο "Δράκοι" συγκλόνισαν την σύγχρονη Ελλάδα. Πρώτος και καλύτερος «Δράκος της Δράμας» Κυριάκος Παπαχρόνης, έφεδρος ανθυπολοχαγός των ΛΟΚ, ο οποίος σε ηλικία 19 χρονών ξεκινάει την δράση του με βιασμούς και δολοφονίες γυναικών. Δύο βιασμοί, πέντε απόπειρες βιασμού, πέντε ανθρωποκτονίες και τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας είναι ο απολογισμός του. «Θόλωνε το μυαλό μου! Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο! Τη χτυπούσα, τελείωνε», δήλωνε στις αρχές το 1983 για τις γυναίκες που βίαζε και σκότωνε, ενώ παραδεχόταν ότι «τον τρέλαινε και τον ερέθιζε ο ήχος των τακουνιών». Καταδικάστηκε δύο φορές εις θάνατον και σε κάθειρξη 23 ετών, όμως η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Τον Δεκέμβριο του 2004 ο Παπαχρόνης αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.
Δεύτερος σε… φήμη «Δράκος» είναι ο φυσιοθεραπευτής Σπύρος Μπέσκος, ο οποίος το 1983 καταδικάζεται σε δύο φορές ισόβια για τον βιασμό και στραγγαλισμό δύο γυναικών στην Πάρνηθα, αλλά και για δεκατέσσερις ακόμα απόπειρες.
Τα θύματά του τα αναζητούσε βραδινές ώρες στις παραλιακές περιοχές της Αττικής, κάτι που του έδωσε το παρατσούκλι «Ο Δράκος της Παραλίας». Στις φυλακές Κορυδαλλού απολάμβανε το καθεστώς ελεύθερης διαβίωσης, προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως φυσιοθεραπευτής στο νοσοκομείο κρατουμένων. Και αυτός αποφυλακίζεται το 2008 με περιοριστικούς όρους.
Οι «διαβολογυναίκες» με το παραθείο
Δύο γυναίκες τράβηξαν τα φώτα της δημοσιότητας με τις κατά συρροή δολοφονίες τους ή για την ακρίβεια τις κατά συρροή δηλητηριάσεις τους. Η 56χρονη Μαρία Σαμπανιώτη, «μια διαβολική γυναίκα» όπως την χαρακτήρισε ο εισαγγελέας στην δίκη της, τον Ιανουάριο του 1992 δηλητηρίασε επτά άτομα, τα τρία από τα οποία πέθαναν, προσφέροντάς τους τηγανόψωμα στην ζύμη των οποίων είχε βάλει παραθείο. Στο δικαστήριο οι συγγενείς των θυμάτων την υποδέχθηκαν, φωνάζοντάς την «φαρμακούλα», ενώ η ίδια δήλωσε αθώα. Το δικαστήριο την καταδίκασε σε τρις ισόβια. Τον Ιανουάριο του 2011, το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο Θήβας έκανε δεκτή αίτησή της για υφ’ όρων απόλυση, λόγω της καλής συμπεριφοράς της στη φυλακή.
Η εμβληματικότερη υπόθεση στην Ελλάδα με την χρήση δηλητηρίου πάντως, είναι αυτή της 42χρονηςΑικατερίνης Δημητρέα από την Μάνη, η οποία σε διάστημα τρεισήμισι μηνών το 1962 δηλητηρίασε συνολικά τέσσερα άτομα με παραθείο και αποπειράθηκε να δηλητηριάσει άλλα δύο.
Θύματά της ήταν η 80χρονη μητέρα της Στεφούλα, η θεία της Ποτούλα Τσιλιγγονέα, ο αδελφός της Κωσταντίνος και ο 5χρονος ανιψιός της Ηλίας Πιτσούλας. Μετά την σύλληψή της τον Σεπτέμβριο του ’62, η Δημητρέα ομολόγησε τα εγκλήματά της ενώπιον των αξιωματικών της χωροφυλακής λέγοντας πως «έπρεπε να πεθάνουν γιατί με κακομεταχειρίζονταν, αν και δεν ήθελα να κάνω κακό σε κανέναν εκτός από τον αδελφό μου». Στις 8 Μαΐου 1963 το δικαστήριο την καταδίκασε τετράκις στην ποινή του θανάτου και σε 15ετή κάθειρξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Δύο χρόνια αργότερα, η Δημητρέα εκτελέστηκε στο Γουδί περνώντας στην ιστορία ως η «δηλητηριάστρια της Μάνης».
Μπορεί στην Ελλάδα οι περιπτώσεις των serial killers να είναι σαφώς περιορισμένες (ευτυχώς) συγκριτικά με την «μητέρα» του φαινομένου Αμερική, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι και εδώ δεν υπήρξαν ανατριχιαστικές και φρικαλέες περιπτώσεις, όπως αυτές που θα δείτε παρακάτω. «Πολλές φορές ο serial killer ταυτίζεται με τα εγκλήματα μίσους απέναντι σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Για παράδειγμα σκοτώνουν πόρνες, όχι μια συγκεκριμένη πόρνη την κυρά-Μαρία, αλλά γενικά όλες τις ιερόδουλες με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Δαγκλή, ο οποίος τις σκότωνε γιατί και η μητέρα του ήταν τέτοια», σημειώνει ο κ. Γιάννης Πανούσης, Καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Επίσης σκοτώνουν με βάση έμμονες ιδέες, οι οποίες με την σειρά τους βασίζονται σε ειδικούς ψυχισμούς, όπως ο Βακρινός ο οποίος ήθελε να σκοτώσει όποιον τον έλεγε κοντό. Σκοτώνουν με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, όπως ο Καζάκος που σκότωνε όποιον ήταν μαύρος», προσθέτει ο ίδιος.
Για τον λόγο για τον οποίο στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσες πολλές περιπτώσεις κατά συρροή δολοφόνων όσες στο εξωτερικό, ο κ. Πανούσης σχολιάζει: «Το κομμάτι της ιδεοληψίας είναι πολύ πιο έντονο στην Αμερική, βλέπεις και την βία στα σχολεία. Οι δράστες πιστεύουν ότι έχουν μια μυστικιστική αποστολή, να σκοτώσουν ένα είδος ανθρώπου. Εδώ δεν έχουμε τέτοια σε μεγάλο βαθμό, δεν έχουμε αιρέσεις, το κομμάτι της ‘αποστολής’ και του μυστικισμού δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Πάλι καλά δηλαδή, αυτό μας έλειπε μαζί με όλα τα άλλα που έχουμε». Ακολουθούν οκτώ σοκαριστικές περιπτώσεις δολοφόνων με έντονο το στοιχείο του serial killer, οι οποίες συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία.
Αντώνης Δαγκλής, ο δολοφόνος των ιερόδουλων Στις 29 Οκτωβρίου του 1995, κοντά στα διόδια της Τραγανάς ανακαλύπτεται τυχαία το τεμαχισμένο πτώμα της 29χρονης ιερόδουλης Ελένης Παναγιωτοπούλου. Τα κομμένα μέλη της έχουν σκορπιστεί σε διάφορα σημεία της περιοχής, ενώ ο δολοφόνος έχει αφαιρέσει τα σπλάχνα της και έχει κόψει της θηλές της. Αιτία θανάτου: στραγγαλισμός. Δύο μήνες μετά, σε ένα αδιέξοδο του Βοτανικού, περαστικοί ανακαλύπτουν το πτώμα της 26χρονης ιερόδουλης Αθηνάς Λαζάρου και αυτή στραγγαλισμένη. Ύστερα από καταγγελίες μερικών ιερόδουλων στην αστυνομία, οι αρχές ξεκινούν έρευνες για την ταυτότητα ενός αγνώστου νεαρού με λευκό φορτηγάκι, ο οποίος επιτίθεται σε ιερόδουλες προσπαθώντας να τις στραγγαλίσει. Όσες κατάφεραν να ξεφύγουν από τα χέρια του αναγνωρίζουν στις φωτογραφίες σεσημασμένων από την αστυνομία το πρόσωπό του. Είναι ο 22χρονος Αντώνης Δαγκλής.
Αφού στραγγάλισε την Παναγιωτοπούλου κατά την διάρκεια της ερωτικής επαφής, μετέφερε το πτώμα σε ερημική περιοχή και το τεμάχισε με σιδεροπρίονο. Στη συνέχεια πέταξε τα κομμάτια του τεμαχισμένου πτώματος κάτω από ένα παρκινγκ της εθνικής οδού. «Τα χέρια και τα πόδια τα πέταξα μέσα στη θάλασσα, το υπόλοιπο σώμα όπως το είχα δεμένο στις σακούλες, το άφησα έξω από τη θάλασσα κοντά στον τοίχο του πάρκινγκ, εκτός από τα εντόσθια και τα έντερα, που τα έβγαλα και τα άφησα στο χώρο που τεμάχισα το πτώμα», δηλώνει στην απολογία του το 1996. Η δεύτερη ιερόδουλη, η Λαζάρου, όπως είπε τον προσέβαλε για το μήκος του μορίου του κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης. Τότε, τράβηξε ένα σχοινί που είχε στο αυτοκίνητο και την στραγγάλισε, ύστερα την πέταξε γυμνή στον δρόμο αφού πρώτα άρπαξε τα χρήματα που είχε.
Την ίδια περίοδο, οι αρχές ανέσυραν από το αρχείο μια παλαιότερη υπόθεση με τεμαχισμένο πτώμα. Ο Δαγκλής ομολογεί ότι ήταν πίσω και από αυτό το έγκλημα. Η αλλοδαπή ιερόδουλη με το όνομα «Καίτη» είχε ερωτική επαφή μαζί του κατά την διάρκεια της οποίας την στραγγάλισε με τα χέρια. Θέλοντας να εξαφανίσει το πτώμα το τεμάχισε σε περισσότερα από τριάντα κομμάτια, αφού πρώτα το έγδαρε, έκοψε τμήματα από τους μαστούς και τις θηλές της και ξερίζωσε τους πνεύμονες, την καρδιά και τα εντόσθια. Στην απολογία του ο Δαγκλής δήλωσε ότι τις σκότωνε γιατί του θύμιζαν την μητέρα του. «Τη μητέρα μου την αγαπούσα, όμως ποτέ δεν της συγχώρεσα που δούλευε σε ύποπτα μπαρ και σε δουλειές που δεν ήταν ηθικές. Την ώρα που σκότωνα τις ιερόδουλες νόμιζα ότι σκότωνα τη μητέρα μου», δήλωσε μεταξύ άλλων στην απολογία του. Τον Ιανουάριο του 1997 ο Δαγκλής καταδικάζεται σε δεκατρείς φορές ισόβια και φυλακίζεται. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου κρεμιέται από τα κάγκελα του κελιού του μαζί με έναν συγκρατούμενό του. Είναι ο μοναδικός Έλληνας ο οποίος αναγράφεται στις διεθνείς εγκυκλοπαίδειες με serial killers.
Παντελής Καζάκος, ο ρατσιστής δολοφόνος Τον Οκτώβριο του 1999, ο 23χρονος Παντελής Καζάκος, υπάλληλος της ΕΡΤ βγαίνει παγανιά σε Μεταξουργείο, πλατεία Βάθης, Ψυρρή, Εξάρχεια και Ομόνοια με μια και μοναδική αποστολή: να σκοτώσει όποιον αλλοδαπό έβρισκε μπροστά του. Στις 19 Οκτωβρίου πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ένας Κούρδος, ενώ άλλοι δύο τραυματίζονται. Στις 21 Οκτωβρίου πυροβολεί δύο φορές τον Μάρκους Κόφι από την Γκάνα και τον Νταντόν Μοχάμεντ από το Μπαγκλαντές. Στις 22, πυροβολεί τρεις φορές και τραυματίζει βαριά τον Αμντούλ Τίμοθι, πυροβολεί και τραυματίζει τον Πακιστανό Αχμέντ Νεσάρ και σκοτώνει τον Ουντεσιανί Τζορτζ. Μάρτυρες λένε ότι ενώ πυροβολούσε τους αλλοδαπούς φώναζε: «Είμαι ορθόδοξος εγώ, ρε!».
«Δεν μετανιώνω, έφυγα από το σπίτι μου με το πιστόλι, αποφασισμένος να σκοτώσω όποιον αλλοδαπό έβλεπα στο δρόμο, γιατί το κακό μ' αυτούς έχει παραγίνει», ήταν τα πρώτα λόγια του ρατσιστή δολοφόνου μετά την σύλληψή του. Όταν οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, ρώτησε τον πατέρα του: «Πατέρα, ο κόσμος με θεωρεί ήρωα ή φονιά;», για να πάρει την απάντηση: «Φονιά σε λένε, παιδί μου». Ο Καζάκος καταδικάστηκε σε δύο φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη, ενώ στο δικαστήριο αποδείχτηκε η σχέση του με την οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Θεόφιλος Σεχίδης, ο μαζικός δολοφόνος της Θάσου
Τον Αύγουστο του 1996 αποκαλύπτεται ένα μαζικό οικογενειακό έγκλημα στην Θάσο. Ο 24χρονος φοιτητής Νομικής από την Καβάλα Θεόφιλος Σεχίδης τον Μάιο του ίδιου χρόνου είχε δολοφονήσει στις 19 και 20 Μαΐου τον 55χρονο πατέρα του Δημήτρη, την 50χρονη μητέρα του Ελένη, την 32χρονη αδελφή του Ερμιόνη, την 75χρονη γιαγιά του Ερμιόνη και τον θείο του Βασίλη, 57 χρόνων. Αφού πέρασε μια νύχτα με τα πτώματα στο σπίτι, ο 24χρονος τεμάχισε τα πτώματα (εκτός από αυτό του θείου του) και τα μετέφερε σε χωματερή της Καβάλας όπου και τα πέταξε. Από ορισμένα μάλιστα αφαίρεσε τμήμα του εγκεφάλου και το τοποθέτησε στο ψυγείο, για «μεταγενέστερη μελέτη», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
«Ήταν άρρωστοι και ήθελα να τους λυτρώσω», δήλωσε τότε στους αξιωματικούς της αστυνομίας, «Ήθελαν να με βγάλουν από τη μέση και πρόλαβα να τους σκοτώσω πρώτος. Υπήρχε συνομωσία σε βάρος μου. Βρισκόμουν εν αμύνη. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μου ‘λεγαν την αλήθεια. Τους ξέκανα, για να μην με ξεκάνουν».
Ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα: «Δυο-τρεις εγκεφάλους τους έβγαλα και τους έβαλα στο ψυγείο. Είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, που αναφέρεται σε ανατομία του εγκεφάλου κ.λπ. Γι αυτό. Επειδή είχα ασχοληθεί μ’ αυτά. Είχα κάποιες ψυχιατρικές και ιατρικές γνώσεις και ήθελα να εξετάσω την ανατομία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτό είναι όλο. Δεν μετάνιωσα για τίποτα, καλά έκανα. Το ένα κεφάλι ήδη είχε σπάσει, τα μυαλά είχαν βγει, οπότε γιατί να μην τα βάλω στο ψυγείο…». Το Δικαστήριο κήρυξε τον Θεόφιλο Σεχίδη ομόφωνα ένοχο και του επέβαλε πέντε φορές ισόβια κάθειρξη. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Σεχίδης, αποτελεί ένα ιδιόμορφο μείγμα μαζικού δολοφόνου και serial killer, μια κατηγορία από μόνος του. Τα μέλη από τα πτώματα των συγγενών του δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.
Ο κ. Πανούσης πάντως, εμφανίζεται επιφυλακτικός για την περίπτωση του Θεόφιλου Σεχίδη. «Τον ήξερα προσωπικά, η περίπτωσή του ήταν κατρακύλα. Σκοτώνει την πρώτη, εμφανίζεται ο παππούς του. Σκοτώνει τον παππού εμφανίζεται η θεία. Σκότωσε πέντε από λάθος στιγμή, εμφανίζονταν όταν δεν έπρεπε. Ήταν ένας φυσιολογικός φοιτητής, δεν είχε δείξει κάτι. Η διαταραχή του εμφανίστηκε εκείνη την στιγμή, δεν προϋπήρχε», σχολιάζει.
Δημήτρης Βακρινός, ο ταξιτζής δολοφόνος
«Με θεωρούσαν άνθρωπο της καρπαζιάς. Έτσι με αντιμετώπιζαν. Με το όπλο αισθανόμουν θεός», εξομολογείται στην ασφάλεια τον Απρίλιο του 1997 ο Δημήτρης Βακρινός, ο ταξιτζής που έμεινε γνωστός ως ο δολοφόνος που σκότωνε για ψύλλου πήδημα. Τον Δεκέμβριο του 1995, είχε σκοτώσει τα αδέρφια Κώστα και Αντώνη Σπυρόπουλο με ένα 45αρι πιστόλι λόγω οικονομικών διαφορών, όπως είπε αργότερα.
Τον Μάιο του 1996, σκότωσε στο Περιστέρι τον Σεραφείμ Αγιαννίδη, ο οποίος σύμφωνα με τη μαρτυρία που έδωσε ο φονιάς στην Ασφάλεια, «του χάλασε το προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος και γι' αυτό έπρεπε να πεθάνει». Ο Βακρινός ομολόγησε στις αρχές τρεις ακόμα δολοφονίες. Το πρώτο του θύμα, ήταν ο συγκάτοικός του Παναγιώτης Δαγλιάς, τον οποίον όπως υποστήριξε ήθελε να εκδικηθεί γιατί του έκλεψε ένα κυνηγετικό όπλο. Τον σκότωσε ενώ κοιμόταν. Το δεύτερο, ήταν η 25χρονη Αναστασία Σιμιτζή, την οποία έκαψε ζωντανή γιατί τον είπε κοντό, ενώ ο συνάδελφός του Θεόδωρος Ανδρεάδης, ο οποίος βρέθηκε άγρια δολοφονημένος στο Λουτράκι το Γενάρη του 1994, ήταν το τρίτο του θύμα. Τον σκότωσε επειδή όπως είπε ο ίδιος δεν τον άφησε να πάρει κάποιον πελάτη.
Τον Μάιο του 1997, πριν καν γίνει η δίκη του, ο δολοφόνος κρεμιέται στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού.
Οι περιβόητοι «Δράκοι» Δύο "Δράκοι" συγκλόνισαν την σύγχρονη Ελλάδα. Πρώτος και καλύτερος «Δράκος της Δράμας» Κυριάκος Παπαχρόνης, έφεδρος ανθυπολοχαγός των ΛΟΚ, ο οποίος σε ηλικία 19 χρονών ξεκινάει την δράση του με βιασμούς και δολοφονίες γυναικών. Δύο βιασμοί, πέντε απόπειρες βιασμού, πέντε ανθρωποκτονίες και τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας είναι ο απολογισμός του. «Θόλωνε το μυαλό μου! Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο! Τη χτυπούσα, τελείωνε», δήλωνε στις αρχές το 1983 για τις γυναίκες που βίαζε και σκότωνε, ενώ παραδεχόταν ότι «τον τρέλαινε και τον ερέθιζε ο ήχος των τακουνιών». Καταδικάστηκε δύο φορές εις θάνατον και σε κάθειρξη 23 ετών, όμως η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Τον Δεκέμβριο του 2004 ο Παπαχρόνης αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.
Δεύτερος σε… φήμη «Δράκος» είναι ο φυσιοθεραπευτής Σπύρος Μπέσκος, ο οποίος το 1983 καταδικάζεται σε δύο φορές ισόβια για τον βιασμό και στραγγαλισμό δύο γυναικών στην Πάρνηθα, αλλά και για δεκατέσσερις ακόμα απόπειρες.
Τα θύματά του τα αναζητούσε βραδινές ώρες στις παραλιακές περιοχές της Αττικής, κάτι που του έδωσε το παρατσούκλι «Ο Δράκος της Παραλίας». Στις φυλακές Κορυδαλλού απολάμβανε το καθεστώς ελεύθερης διαβίωσης, προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως φυσιοθεραπευτής στο νοσοκομείο κρατουμένων. Και αυτός αποφυλακίζεται το 2008 με περιοριστικούς όρους.
Οι «διαβολογυναίκες» με το παραθείο Δύο γυναίκες τράβηξαν τα φώτα της δημοσιότητας με τις κατά συρροή δολοφονίες τους ή για την ακρίβεια τις κατά συρροή δηλητηριάσεις τους. Η 56χρονη Μαρία Σαμπανιώτη, «μια διαβολική γυναίκα» όπως την χαρακτήρισε ο εισαγγελέας στην δίκη της, τον Ιανουάριο του 1992 δηλητηρίασε επτά άτομα, τα τρία από τα οποία πέθαναν, προσφέροντάς τους τηγανόψωμα στην ζύμη των οποίων είχε βάλει παραθείο. Στο δικαστήριο οι συγγενείς των θυμάτων την υποδέχθηκαν, φωνάζοντάς την «φαρμακούλα», ενώ η ίδια δήλωσε αθώα. Το δικαστήριο την καταδίκασε σε τρις ισόβια. Τον Ιανουάριο του 2011, το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο Θήβας έκανε δεκτή αίτησή της για υφ’ όρων απόλυση, λόγω της καλής συμπεριφοράς της στη φυλακή.
Η εμβληματικότερη υπόθεση στην Ελλάδα με την χρήση δηλητηρίου πάντως, είναι αυτή της 42χρονης
Αικατερίνης Δημητρέα από την Μάνη, η οποία σε διάστημα τρεισήμισι μηνών το 1962 δηλητηρίασε συνολικά τέσσερα άτομα με παραθείο και αποπειράθηκε να δηλητηριάσει άλλα δύο. Θύματά της ήταν η 80χρονη μητέρα της Στεφούλα, η θεία της Ποτούλα Τσιλιγγονέα, ο αδελφός της Κωσταντίνος και ο 5χρονος ανιψιός της Ηλίας Πιτσούλας. Μετά την σύλληψή της τον Σεπτέμβριο του ’62, η Δημητρέα ομολόγησε τα εγκλήματά της ενώπιον των αξιωματικών της χωροφυλακής λέγοντας πως «έπρεπε να πεθάνουν γιατί με κακομεταχειρίζονταν, αν και δεν ήθελα να κάνω κακό σε κανέναν εκτός από τον αδελφό μου». Στις 8 Μαΐου 1963 το δικαστήριο την καταδίκασε τετράκις στην ποινή του θανάτου και σε 15ετή κάθειρξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Δύο χρόνια αργότερα, η Δημητρέα εκτελέστηκε στο Γουδί περνώντας στην ιστορία ως η «δηλητηριάστρια της Μάνης».
