37 λόγοι να αγαπάμε την άνοιξη

της Ηρώς Κουνάδη

Καμιά φορά, το μόνο που χρειάζεται για να εκτιμήσεις την άνοιξη είναι ένας βαρύς χειμώνας –όπως αυτός που (ελπίζουμε ότι) μόλις πέρασε. Ίσως γι’ αυτό φέτος μετρήσαμε περισσότερους λόγους να αγαπάμε την ωραιότερη εποχή του χρόνου απ’ ό,τι πέρυσι. Ίσως πάλι ο λόγος να μην είναι αυτός, αλλά το ότι υπάρχουν τόσα πράγματα να αγαπήσεις στην άνοιξη που αν ξανασυντάσσαμε αυτή τη λίστα σε ένα μήνα από τώρα θα μας έβγαινε διπλάσια.

Όπως και να ‘χει, εμείς γιορτάζουμε την επίσημη έναρξη της πιο χρωματιστής εποχής του χρόνου, συγκεντρώνοντας τριανταεφτά λόγους για τους οποίους μας κάνει χαρούμενους, και περιμένουμε τους δικούς σας στα σχόλια, στο τέλος του κειμένου.

* Τα αγαπημένα μας στέκια βγάζουν τραπεζάκια σε πεζόδρομους, πλατείες, αυλές, ταράτσες και μπαλκόνια, και μας προσκαλούν για καφεδάκι ή ουζοποικιλίες στη λιακάδα.

* Σε αυτές τις ουζοκατανύξεις στη λιακάδα γεννιούνται οι πρώτες εμπνεύσεις και γίνονται οι πρώτες συζητήσεις για τις καλοκαιρινές διακοπές, εκδρομές και εξορμήσεις.

* Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, κάποιος θυμάται –και δηλώνει– ότι δεν έχουμε λεφτά. Μυστηριωδώς, όμως, κανενός η διάθεση δεν χαλάει. Δεν πειράζει, έχουμε ήλιο.

* Έχουμε την τέλεια δικαιολογία για να δραπετεύουμε κάθε τόσο από την πόλη. Κι ας μην φεύγουμε απαραίτητα για μια αγαπημένη εξοχή κάπου στην Πελοπόννησο, αλλά για ένα καταπράσινο λοφάκι, όπως αυτά της Καισαριανής ή του Φιλοπάππου, δίπλα μας.

* Σε αυτές τις βόλτες στην εξοχή, ανακαλύπτουμε κάθε φορά ένα χρωματιστό λουλούδι, μία κρυφή γωνιά ιδανική για πικνίκ, ή ένα σημείο με πανοραμική θέα που δεν (θυμόμαστε να) έχουμε ξαναδεί.

* Μετά από τέτοιο χειμώνα, γίνεται να μην αγαπήσεις το γεγονός ότι βγαίνεις από το σπίτι και δεν τρέμεις από το κρύο;

* Το κρύο που μας αποχαιρετά σιγά-σιγά παίρνει μαζί του και τα έξοδα του πετρελαίου/ φυσικού αερίου/ ηλεκτρικού ρεύματος ή όποιας άλλης ενέργειας ξοδεύαμε –και πληρώναμε– για να ζεσταθούμε. Κι αν πριν από μερικά χρόνια τα μειωμένα κοινόχρηστα ή ο χαμηλότερος λογαριασμός της ΔΕΗ μπορεί να περνούσαν και απαρατήρητα, πλέον έχουμε κάθε λόγο να πανηγυρίζουμε.

* Θυμόμαστε ξαφνικά ότι η Αθήνα έχει πάρκα. Βολτάρουμε στον Εθνικό Κήπο, το Πεδίο του Άρεως και το Δάσος Συγγρού χωρίς να γκρινιάζουμε για τον κακό φωτισμό/ τις ελλιπείς υποδομές/ το ποσοστό διαύγειας των νερών στη λίμνη με τα παπάκια.

* Τα ρολόγια γυρίζουν μια ώρα μπροστά, η μέρα μεγαλώνει, και οι πιθανότητες να έχει ακόμα φως την ώρα που φεύγουμε από το γραφείο είναι με το μέρος μας. Κάπως έτσι, το «δουλεύω από το πρωί ως το βράδυ» είναι ένας λόγος γκρίνιας λιγότερος στη λίστα μας.

* Το καλοκαίρι είναι πιο κοντά –και ο χειμώνας πιο μακριά– από ποτέ. Όσοι σκεφτήκατε ότι ο χειμώνας είναι μόλις μία εβδομάδα πίσω μας, θυμηθείτε ότι ο χρόνος κινείται μόνο προς μία κατεύθυνση: ο χειμώνας είναι εννιά μήνες μακριά.

* Τα ψυγεία δίπλα στα περίπτερα γεμίζουν χρωματιστά παγωτά, κι εμείς θυμόμαστε τους Απριλίους των παιδικών μας χρόνων –τότε που δε μας άφηναν να τρώμε παγωτά όλο τον χρόνο γιατί «θα αρρωστήσουμε». Όσα χειμωνιάτικα βράδια κι αν έχεις περάσει μπροστά στην τηλεόραση αγκαλιά με το Ben & Jerry’s, η στιγμή που ξετυλίγεις το Magnum στο πεζοδρόμιο μετράει επίσημα ως «το πρώτο παγωτό του χρόνου».

* Οι γειτονιές της Αθήνας –όλες οι γειτονιές, όχι μόνο οι ειδυλλιακές, τύπου Πλάκα και Πετράλωνα– μυρίζουν άνθη νεραντζιάς.

* Τα κοκτέιλ μας είναι πολύ απολαυστικότερα όταν ανακατεύονται με φρέσκα φρούτα εποχής, αντί για χυμούς του εμπορίου και γλυκερά σιρόπια.

* Οι φρουτοσαλάτες μετατρέπονται, για μία και μοναδική φορά τον χρόνο, από βαρετό απογευματινό σνακ σε ενδιαφέρουσα γευστικά πρόταση.

* Οι φράουλες που έχουν γεύση και άρωμα φράουλας (και όχι απλά σχήμα φράουλας και γεύση θερμοκηπίου) είναι από μόνες τους ένας λόγος να αγαπάμε την άνοιξη.

* Το Πάσχα φέρνει δώρο το μοναδικό επίσημο τετραήμερο του χρόνου. Κι αυτό δεν το ανταλλάσσουμε με κανένα κομμένο δώρο ή δέκατο-τρίτο-και-μισό μισθό.

* Η Πρωτομαγιά είναι μια ακόμα έξτρα ανοιξιάτικη αργία στα ημερολόγιά μας.

* Οι τιμές των ξενοδοχείων πέφτουν, βάζοντάς μας ιδέες για ένα weekend στην εξοχή: Για τους χειμερινούς προορισμούς είναι το τέλος της σαιζόν, για τους καλοκαιρινούς η (πολύ) αρχή της. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό σημαίνει εκπτώσεις.

* Περιορίζονται, αν όχι εξαφανίζονται, τα καιρικά φαινόμενα που δημιουργούν κίνηση στους δρόμους της πόλης (βλέπε βροχή) και έξω από αυτήν (βλέπε χιόνι).

* Ανακοινώνονται τα πρώτα ονόματα των καλοκαιρινών φεστιβάλ και συναυλιών. Και μαζί με τις καλοκαιρινές διακοπές, έχουμε ένα ακόμη λόγο να συζητάμε πώς θα μαζέψουμε λεφτά για να πάμε σε όλα τα αθηναϊκά φεστιβάλ.

* Οι πρώτες βόλτες δίπλα στη θάλασσα, μας βάζουν στον πειρασμό να κάνουμε και τις πρώτες μας βουτιές. Οι τολμηρότεροι εξ ημών ενδίδουν στον πειρασμό, και επιχειρούν μια γρήγορη βουτιά στα σχετικά ζεστά (σε σχέση με τις ανοιχτές θάλασσες του Αιγαίου) νερά του Σαρωνικού.

* Ανοίγουν τα θερινά σινεμά. Και μέχρι να ανοίξουν, έχουμε κάνει τουλάχιστον πέντε συζητήσεις σχετικά με το πότε ανοίγουν.

* Τα χοντρά πουλόβερ, τα βαριά παλτό, τα ζεστά παντελόνια, οι μάλλινες κάλτσες και όλα εκείνα τα ρούχα που δεν άφηναν εκτεθειμένο στο κρύο ούτε ένα τετραγωνικό εκατοστό δέρματος βρίσκουν επιτέλους τη θέση που τους αρμόζει: εκείνη στο ψηλότερο ράφι της ντουλάπας, ή ακόμα καλύτερα στο πατάρι.

* Περισσότερο δέρμα εκτεθειμένο σημαίνει περισσότερο φλερτ. Θα υπήρχαν, πιθανότατα, κι άλλοι παράγοντες που συνέβαλλαν στη δημιουργία και την επιβεβαίωση του επαίσχυντου κλισέ ότι η άνοιξη είναι η πιο ερωτική εποχή: Επίπεδα ορμονών, εποχές ζευγαρώματος και λοιπά επιστημονικά. Ο πρώτος, όμως, είναι αυταπόδεικτος, και δεν χρειάζεται επιστημονικές μελέτες για να τον στηρίξουν.

* Οι πεζόδρομοι γύρω από την Πλάκα και το Μοναστηράκι πλημμυρίζουν από τουρίστες, μυρίζουν αντηλιακό και εκπέμπουν εκείνη τη θετική ενέργεια που βρίσκεις μόνο ανάμεσα σε ταξιδιώτες.

* Ακόμη και υπό σκιάν να τους βλέπεις να κυκλοφορούν με τα σορτσάκια, τα καπέλα και τις σαγιονάρες τους, είναι δύσκολο να μην παρασυρθείς έστω και για λίγο να νομίσεις ότι είναι Αύγουστος –και να χαμογελάσεις ασυναίσθητα.

* Συνειδητοποιούμε έντρομοι πως απομένουν μόνο δύο μήνες μέχρι την παραλία, οπότε γραφόμαστε εσπευσμένα γυμναστήριο και ξεκινάμε υγιεινή διατροφή. Οι τύψεις για το ότι δεν το κάναμε (όπως θα έπρεπε) όλο τον χρόνο αντισταθμίζονται από την ενέργεια και την αισιοδοξία με την οποία μας γεμίζουν τα νέα ξεκινήματα.

* Η πρώτη φορά που νιώθουμε τις πρώτες λίγο επιθετικές ακτίνες του ήλιου να κοκκινίζουν τη μύτη στην οποία δεν βάλαμε αντηλιακό (γιατί δεν είχαμε προσέξει πως δεν είναι ακόμα χειμώνας) είναι και η μόνη που δε μας ενοχλεί. Εντάξει, ήλιε, αλλά να μην ξαναγίνει.

* Η πρώτη φορά που ακούμε τυχαία το κελάηδισμα ενός πουλιού σε μια βόλτα στην εξοχή –ή στον κήπο, για τους πιο τυχερούς– δεν συγκρίνεται με καμία από τις επόμενες.

* Πηγαίνουμε με τα πόδια ή με το ποδήλατο στη δουλειά, χωρίς να ανησυχούμε για το ποιος θα μας φέρει σπίτι άμα βρέξει.

* Οι κυριακάτικες βόλτες μας, ακόμα και στο κέντρο της πόλης, γίνονται ανάμεσα σε πλήθη κόσμου, παιδάκια που κρατούν πολύχρωμα μπαλόνια, ζευγαράκια που περπατούν χέρι-χέρι και παρέες που γελούν πάνω από χωνάκια παγωτό. Το να διασχίσουμε ένα δρόμο όπως η Αδριανού παίρνει τέσσερις φορές περισσότερο χρόνο –κι είναι μια από τις ελάχιστες φορές που δε μας ενοχλεί.

* Είναι η καλύτερη εποχή για πεζοπορίες –γιατί δεν κάνει κρύο, και δεν κάνει ούτε ζέστη– rafting και κανό (γιατί τα ποτάμια της χώρας γεμίζουν, επιτέλους, από τα χιόνια που λιώνουν) και άλλες υπαίθριες δραστηριότητες.

* Οι αρχαιολογικοί χώροι αλλάζουν, επιτέλους, ωράριο και μένουν ανοιχτοί μέχρι αργά το απόγευμα. Οι βόλτες στην Ακρόπολη και την Αρχαία Αγορά δεν προϋποθέτουν πλέον ξυπνητήρια, ή καυγάδες με δημοσίους υπαλλήλους που θέλουν στις 14.45 να πάνε σπίτι τους.

* Ό,τι και αν λέμε για την Παραλιακή, τις τιμές και το 90s ύφος της, το πρώτο ποτό δίπλα στη θάλασσα δε συγκρίνεται με τίποτα. Κι αν θέλουμε να αποφύγουμε τις παρενέργειες (βλέπε φουσκωμένους λογαριασμούς) των βαριών πυροβολικών της, όλο και κάποιο freestyle μπαράκι ξεφυτρώνει δίπλα στα clubs-μεγαθήρια.

* Τα θαλασσινά εδέσματα ταιριάζουν με τη διάθεσή μας να φάμε κάτι ελαφρύ, δίπλα στη θάλασσα. Και με το ούζο.

* Λίγο να απομακρυνθούμε από τα φώτα της πόλης ένα τυχαίο βράδυ και να κοιτάξουμε ψηλά, ο έναστρος ουρανός που μας είχε λείψει όλο τον χειμώνα μοιάζει η καλύτερη εγγύηση πως όλα θα πάνε καλά.

* Ο αέρας την ώρα που βραδιάζει έχει μια χαρακτηριστική μυρωδιά. Εκείνη του καλοκαιριού που πλησιάζει.