της Σοφίας Ζαφείρη
Θα πρέπει εξ αρχής να είμαι ειλικρινής. Ποτέ δεν υπήρξα «φανατική» της τηλεόρασης. Ταυτόχρονα, όμως, ποτέ δεν την αποκάλεσα και «χαζοκούτι», πιθανώς για καθαρά εγωιστικούς λόγους: εάν παρακολουθώ ένα «χαζοκούτι», ποιος θα είναι, δηλαδή, ο χαρακτηρισμός που με αντιπροσωπεύει; Το αφήνω σε εσάς ως «άσκηση μυαλού».
Όμως, μετά από μία «μακροσκελή» γρίπη, η οποία με «έριξε ανάσκελα» για μερικές ημέρες και με δεδομένο του 38,9, το μόνο που μου έμεινε ήταν να παρακολουθήσω τηλεόραση. Ανάγνωση βιβλίων είχε αποκλεισθεί, λόγω του ότι τα γράμματα είχαν στήσει τσάμικο. Η μουσική αποτέλεσε εναλλακτική λύση, αλλά είχα και πονοκέφαλο. Οπότε έκανα την καρδιά μου πέτρα και πάτησα το καταραμένο πλήκτρο του τηλεκοντρόλ.
Μέγα λάθος, γιατί εκτός από την δική μου γρίπη, σε ανάλογη κατάσταση βρίσκονταν και τα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα. Ατύχησα. Η ελληνική TV είχε εμπλακεί στον δολοφονικό συνδυασμό εξέτασης της υπόθεσης Ζαχόπουλου και απιστίας του πάλαι ποτέ «νεανικού» Πασχάλη.
Άντε την υπόθεση Ζαχόπουλου να την ανεχθείς. Αλλά του Πασχάλη; Πόσο δηλαδή μπορούν να αντέξουν τα νεύρα του θεατή, ακόμη και σε ημιθανή κατάσταση λόγω γρίπης; Έτσι πήρα τη μεγάλη απόφαση. Αφού δεν μπορώ να κόψω το κάπνισμα θα κόψω την τηλεόραση.
Το μεγάλο, όμως, πρόβλημα προέκυψε όταν το ανακάλυψαν φίλοι, οικογένεια και συνάδελφοι. Η ανακάλυψη πολύ εύκολη, δεν συμμετείχα σε καμία συζήτηση περί των πεπραγμένων επί της τηλεοπτικής οθόνης. Οπότε κάποια στιγμή άρχισαν – δεδομένου ότι κανείς δεν θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει και «λιγομίλητο» άνθρωπο – να με κοιτούν περίεργα.
Τι να κάνω και εγώ; Το ξεστόμισα: «Ξέρετε παιδιά σταμάτησα να βλέπω τηλεόραση. Την έκλεισα. Α, και έβαλα και εκείνο το ρημαδοσεμέν της μάνας μου από πάνω, το οποίο καλύπτει τα 2/3 της οθόνης».
-«Καλά εσύ πάντα ήσουν περίεργη»….
Όπως κατανοείτε οι αντιδράσεις ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές. Η πρώτη από την «μάνα-κουράγιο», τη δική μου, σε τηλεφωνική μας συνομιλία. «Τι άποψη έχεις για την υπόθεση Κούγια;», ρώτησε η μητέρα. «Ποια υπόθεση Κούγια, ρε μάνα;», ρώτησε η άσωτη κόρη. «Καλά παιδί μου, χαζό είσαι;», κατέφθασε η αφοπλιστική απάντηση-ερώτηση, «πανικός γίνεται στην τηλεόραση».
Πήρα βαθιά ανάσα και το ξεστόμισα: «ξέρεις, ρε μάνα, σταμάτησα να βλέπω τηλεόραση». Η απάντηση απόλυτα αφοπλιστική, «καλά, από μικρή εσύ ήσουν περίεργη». Για να το λέει η μάνα-κουράγιο κάτι θα ξέρει, πιθανώς!
-«Ποιος είναι, ρε τυχερή;»…
Το πραγματικό σοκ κατέφθασε, ένα Σάββατο βράδυ, σε έξοδό μου για φαγητό με φίλους. Και εδώ ήρθε η ερώτηση-σταθμός: «Τι γίνεται, ρε, με το Θέμο; Εσύ που είσαι και του επαγγέλματος θα ξέρεις».
Άλλη μία βαθιά ανάσα και το «μυστικό» βγήκε στο φως: «Δεν βλέπω τηλεόραση». Οι εκφράσεις-αντιδράσεις εντυπωσιακές. Οι μισοί με κοίταξαν με αυτό το κλασσικό χαμόγελο που πάντα συνοδεύεται από την έκφραση «καλά, κόψε τις μ…», μερικοί με το ύφος του «καλά, αυτή ξέφυγε νωρίς» και υπήρξε και μία αντίδραση εντυπωσιακή.
Πολύ καλή φίλη με κοίταξε με το βλέμμα που θα πρέπει να είχε ο Ιούλιος Καίσαρας όταν είπε το περίφημο «Και εσύ, Βρούτε;» και με προσγείωσε στην πραγματικότητα: «Νόμιζα ότι είμαστε πολύ καλές φίλες. Ότι τα μοιραζόμαστε όλα». Πάγωσα, δηλαδή εάν δεν βλέπω τηλεόραση θα χάσω και τους φίλους μου; «Μα», ήρθε η μουδιασμένη απάντηση, «ούτε εσύ είσαι φανατική της τηλεόρασης». «Σταμάτα τις υπεκφυγές. Ποιος είναι ο καινούργιος;».
Ο «καινούργιος»; Ποιος καινούργιος; Και τότε ήρθε η έμπνευση. Οι φίλοι μου θεώρησαν ότι «έκλεισα» την τηλεόραση γιατί είχα βρει νέο amore, το οποίο πιθανώς θεώρησαν εξαιρετικά προικισμένο (καταλάβατε τώρα τι υπονοώ εντάξει, μην το κάνουμε και hard core).
Τώρα το γεγονός ότι εγώ ποτέ δεν είχα συνδέσει την υγεία της σεξουαλικής μου ζωής, με τον Κουίκ, την Τρέμη και τον Τσίμα, είναι περίεργο; Δηλαδή όποιος δεν βλέπει τα βράδια τηλεόραση, επιδίδεται σε αχαλίνωτο σεξ (με τον «καινούργιο»); Δεν το είχα σκεφθεί ως εναλλακτική λύση, αλλά αρχίζετε να μου βάζετε ιδέες.
-«Και πώς ενημερώνεσαι;»
Άντε την μάνα-κουράγιο την ξεπέρασα. Η αντίδραση των φίλων μάλλον με κολάκευσε. Αχαλίνωτο σεξ αντί για Ζαχόπουλο, Πασχάλη, Κούγια και άλλα τινά πτηνά της τηλεόρασης, δεν ήταν και κακή εναλλακτική. Όμως «μικρή, αθώα μου υπάρχουν και χειρότερα». Έφθασε και η ερώτηση-σταθμός: «καλά και πώς ενημερώνεσαι;». Ερώτηση μαχαίρι στην καρδιά, καθώς είμαι και «αγνή πλην τιμία» συντάκτης εφημερίδας.
«Ε, διαβάζω εφημερίδα. Υπάρχει και το Internet», είπα η τρελή. Για το Internet άντε να το δεχθούν, αλλά στο «διαβάζω εφημερίδα», κινδύνεψα να τον χάσω τον ερωτώμενο. Ξερός από τα γέλια έπεσε και προσέθεσε και την νέα ερώτηση-μπαλτά στην καρδιά μου: «καλά εσύ αγοράζεις εφημερίδα για να την διαβάζεις; Όχι για τις προσφορές;». Τι απαντάς, τώρα, μου λέτε; Τα «γαλλικά» αποκλείστηκαν. Βουβαμάρα. Έσκυψα το κεφάλι και συνέχισα τον μοναχικό μου δρόμο.
Πάντως το ρημάδι το τηλεκοντρόλ δεν πρόκειται να το αγγίξω. Άλλωστε έχω και την εναλλακτική του αχαλίνωτου σεξ με τον «καινούργιο». Δηλαδή εσείς τι θα διαλέγατε: Τον Κακαουνάκη ή τον «προικισμένο»; Για να ‘μαστε και σοβαροί…