66χρονος έδωσε Πανελλήνιες και πάει για Γυμναστική Ακαδημία

Μια από τις πιο ελπιδοφόρες αλήθειες της ζωής είναι προφανώς ότι: «ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις τα όνειρά σου». Η ζωή του Βασίλη Τσίμα επαληθεύει την παραπάνω ρήση καθώς ο συμπαθής αυτός 66χρονος διάλεξε να επιστρέψει στα θρανία προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να μπει στη Γυμναστική Ακαδημία.

 «Κάτι πάντα μου έλειπε... Όλα τα χρόνια όσο εργαζόμουν δεν αισθανόμουν καλά. Από πολύ μικρός βγήκα στη βιοπάλη, αναγκάστηκα να εργαστώ για να αυτοσυντηρηθώ και όταν στα 58 χρόνια μου αποκαταστάθηκα επαγγελματικά και οικονομικά, αποφάσισα να τελειώσω το σχολείο και τώρα δίνω πανελλήνιες εξετάσεις», δήλωσε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Τσίμας.

Ο κ. Τσίμας πρόσθεσε ακόμη ότι ένιωσε μεγάλη χαρά γιατί ήταν μαζί με την εγγονή του στην 1η Γυμνασίου. «Για μένα, το ευτυχές γεγονός, ήταν ότι από την πρώτη γυμνασίου ήμουν με την εγγονή μου. Είχαμε ανταγωνισμό μεταξύ μας και τελικά τελειώσαμε μαζί. Μάλιστα, κατάφερα και την πέρασα στον βαθμό του απολυτηρίου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Παρά το γεγονός ότι εργαζόταν ως δάσκαλος πολεμικών τεχνών και έμπορος αθλητικών ειδών, ο 66χρονος έβαλε τα δυνατά του και διαβάζοντας συνεχώς προσπαθεί να πετύχει τον μεγάλο του στόχο ως μαθητής στο 1ο Εσπερινό σχολείο της Θεσσαλονίκης.

Αντίστοιχη περίπτωση είναι κι εκείνη του 55χρονου κομμωτή, Χρήστου Στάγγου, ο οποίος αποφάσισε με τη σειρά του να διεκδικήσει μια δεύτερη ευκαιρία στην εκπαίδευση με στόχο να περάσει  αποφάσισε σε μεγάλη ηλικία να αλλάξει τη ζωή του και δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό το και να περάσει στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, της Θεολογικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Όπως επισήμανε ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από πολύ μικρή ηλικία ήταν πολύ κοντά στον Θεό και στην Εκκλησία και ήταν η υπόσχεση που είχε δώσει στην μητέρα του, όταν την έχασε σε ηλικία 13 ετών.

«Ήταν μεγάλο αγκάθι για μένα που τόσα χρόνια δεν είχα καταφέρει να υλοποιήσω το όνειρό μου. Κάθε χρόνο έλεγα πως θα ξεκινήσω το σχολείο και η δουλειά, οι υποχρεώσεις, όλα, δεν μ' άφηναν να το κάνω», τόνισε ο κ. Στάγγος.

«Υπηρέτησα τον χώρο της ομορφιάς, όμως πάντα ήθελα να σπουδάσω. Ήταν πολύ δύσκολη προσπάθεια, διάβαζα 4-5 ώρες τα βραδιά, για να συμπληρώσω τα κενά. Διάβασμα παντού, ακόμα και στο κομμωτήριο... Οι πελάτισσές μου με βοηθούσαν, κρατούσαν το βιβλίο και τους έλεγα την ιστορία, με στήριξαν σαν να ήταν η οικογένεια μου», λέει χαρακτηριστικά.

Σε ερώτηση σχετικά με τις αντιδράσεις των συνυποψηφίων του στις Πανελλήνιες, όταν τον βλέπουν στο διπλανό θρανίο ο κ. Στάγγος δήλωσε πως: «Όταν μπαίνω στη αίθουσα, νομίζουν ότι είμαι καθηγητής και μάλιστα με ρωτάνε: "Κύριε καθηγητά τι θα γράψουμε;". Είναι όμορφο και μετά όταν τους λέω είμαι "και εγώ μαζί σας, είμαι μαθητής και θα δώσω εξετάσεις", τους φαίνεται πολύ περίεργο, αλλά τους αρέσει».

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ ΜΠΕ