Μέρκελ: "Η πιο δύσκολη στιγμή της θητείας μου όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους Έλληνες"
Σε εξομολογητική διάθεση, η Καγκελάριος αναφέρθηκε σε συνέντευξή της στην περίοδο της ευρωκρίσης και στις συνέπειές της στους Έλληνες πολίτες.
Μιλώντας σε εκδήλωση με τη νιγηριανή συγγραφέα Τσιμαμάντα Νγκόζι Αντίτσι στο Ντίσελντορφ, η Άνγκελα Μέρκελ μίλησε περισσότερο για κοινωνικά, φιλοσοφικά και προσωπικά και λιγότερο για πολιτικά θέματα, ενώ, λίγες εβδομάδες πριν από τη λήξη της θητείας της, εμφανίστηκε με ασυνήθιστη εξομολογητική διάθεση.
Μεταξύ άλλων, αναγνώρισε το ζόρι που τράβηξε ο ελληνικός λαός κατά την περιόδο των Μνημονίων και της λιτότητας.
Την ευρωκρίση, «όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα», ανέφερε ως τη δυσκολότερη στιγμή της 16ετούς θητείας της στην Καγκελαρία, ενώ ως πιο ευχάριστες περιέγραψε τις στιγμές «που πετυχαίναμε συμβιβασμό», π.χ. για τη διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού ή για τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Στις πιο «άβολες» στιγμές της καριέρας της από την άλλη πλευρά, συμπεριέλαβε το γεγονός ότι έχασε τη μητέρα της ενώ βρισκόταν στη δημοσιότητα. «Κάποιες φορές με κοιτούν επίμονα και θέλω να πω, "βλέπεις κάτι;" Το βρίσκω πολύ δύσκολο αυτό. Πρέπει κανείς να φτιάχνει τον χώρο του και να τον προστατεύει. Σε αυτόν τον χώρο δεν επιτρέπω να μπει κανείς ο οποίος δεν έχει δουλειά εκεί», είπε χαρακτηριστικά.
«Τι σας καθόρισε;», ρώτησε η δημοσιογράφος που συντόνιζε τη συζήτηση. «Το γεγονός ότι μεγάλωσα από μικρή με άτομα με διανοητική αναπηρία και έτσι δεν είχα ποτέ φοβία απέναντί τους. Και το γεγονός ότι σπούδασα Φυσική. Το 80% των συμφοιτητών μου ήταν άνδρες (…) Έμαθα να παλεύω για τη θέση μου σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον», δήλωσε η ίδια.
Το 2017, όταν είχε ερωτηθεί αν είναι φεμινίστρια, είχε με αμηχανία απαντήσει ότι δεν θέλει «ταμπέλες». Αυτή τη φορά, στην ίδια ερώτηση, δήλωσε ότι, υπό την έννοια ότι φεμινισμός είναι άνδρες και γυναίκες να συμμετέχουν στον ίδιο βαθμό στην κοινωνία, «τότε είμαι φεμινίστρια».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μεταξύ άλλων, αναγνώρισε το ζόρι που τράβηξε ο ελληνικός λαός κατά την περιόδο των Μνημονίων και της λιτότητας.
Την ευρωκρίση, «όταν ζήτησα τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα», ανέφερε ως τη δυσκολότερη στιγμή της 16ετούς θητείας της στην Καγκελαρία, ενώ ως πιο ευχάριστες περιέγραψε τις στιγμές «που πετυχαίναμε συμβιβασμό», π.χ. για τη διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού ή για τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Στις πιο «άβολες» στιγμές της καριέρας της από την άλλη πλευρά, συμπεριέλαβε το γεγονός ότι έχασε τη μητέρα της ενώ βρισκόταν στη δημοσιότητα. «Κάποιες φορές με κοιτούν επίμονα και θέλω να πω, "βλέπεις κάτι;" Το βρίσκω πολύ δύσκολο αυτό. Πρέπει κανείς να φτιάχνει τον χώρο του και να τον προστατεύει. Σε αυτόν τον χώρο δεν επιτρέπω να μπει κανείς ο οποίος δεν έχει δουλειά εκεί», είπε χαρακτηριστικά.
«Τι σας καθόρισε;», ρώτησε η δημοσιογράφος που συντόνιζε τη συζήτηση. «Το γεγονός ότι μεγάλωσα από μικρή με άτομα με διανοητική αναπηρία και έτσι δεν είχα ποτέ φοβία απέναντί τους. Και το γεγονός ότι σπούδασα Φυσική. Το 80% των συμφοιτητών μου ήταν άνδρες (…) Έμαθα να παλεύω για τη θέση μου σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον», δήλωσε η ίδια.
Το 2017, όταν είχε ερωτηθεί αν είναι φεμινίστρια, είχε με αμηχανία απαντήσει ότι δεν θέλει «ταμπέλες». Αυτή τη φορά, στην ίδια ερώτηση, δήλωσε ότι, υπό την έννοια ότι φεμινισμός είναι άνδρες και γυναίκες να συμμετέχουν στον ίδιο βαθμό στην κοινωνία, «τότε είμαι φεμινίστρια».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
