Τα πιο σοκαριστικά εγκλήματα παιδεραστίας όλων των εποχών

Μόνο εύκολο δεν είναι να γράφεις για εγκλήματα παιδεραστίας, μιας και πρόκειται δίχως άλλο για το πιο ειδεχθές έγκλημα που μπορεί να διαπράξει ποτέ άνθρωπος. Ασυναίσθητα στο άκουσμα και μόνο μιας είδησης, στο μυαλό μας φέρνουμε ένα τερατόμορφο κτήνος ως θύτη, μα δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Στην μεγάλη τους πλειοψηφία οι παιδεραστές είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις προβεβλημένων stars κι επιτυχημένων επαγγελματιών που έχουν οδηγηθεί στη φυλακή, για αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα που δύσκολα χωρά σε ανθρώπινο νου, τραυματίζοντας για πάντα τις ψυχές και τα σώματα των άτυχων θυμάτων.

Συγκεντρώσαμε κάποιες από τις πιο σοκαριστικές ιστορίες εγκλημάτων παιδεραστίας που συγκλόνισαν τον κόσμο.

Μάικλ Τζάκσον

Ίσως το πλέον διάσημο σκάνδαλο παιδεραστίας σχετιζόμενο με κάποιον διάσημο, ήταν αυτό με τον Μάικλ Τζάκσον. Το Leaving Neverland (η παραμυθένια χώρα που είχε για σπίτι ο Τζάκσον), ήταν ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που περιέγραφε τις μαρτυρίες του Γουέιντ Ρόμπσον και του Τζέιμς Σέιφτσακ, οι οποίοι δήλωσαν μπροστά στις κάμερες ότι ο Μάικλ Τζάκσον τους κακοποιούσε σεξουαλικά από τα 7 και 9 τους χρόνια αντίστοιχα. Ο ποπ σταρ είχε κατηγορηθεί όσο ζούσε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου το 1993 από την οικογένεια του 7χρονου Τζέισον Φράνκια και το 2003 από το 13χρονο Γκάβιν Αρβίζο. Στην πρώτη περίπτωση η υπόθεση έκλεισε με εξωδικαστικό συμβιβασμό, ενώ στη δεύτερη ο Τζάκσον απαλλάχθηκε των κατηγοριών λόγω έλλειψης στοιχείων.

Το Leaving Neverland ωστόσο, έφερε στο φως ανατριχιαστικά στοιχεία από όλη τη δράση του διάσημου τραγουδιστή, που ανάγκασε πολλά μέλη της μουσικής βιομηχανίας να εκφράσουν δημόσια τον αποτροπιασμό τους, παρότι ο Τζάκσον είχε πεθάνει 10 χρόνια πριν. Δεν ήταν λίγοι οι σταθμοί μάλιστα που απέσυραν τραγούδια του από την playlist τους. Παρόλα αυτά, κάποιοι φανατικοί οπαδοί του τραγουδιστή προσπαθούν ακόμη και τώρα να αντικρούσουν τα λεγόμενα των θυμάτων, για να μην σπιλωθεί η μνήμη του λατρεμένου τους ειδώλου.

Μαρκ Ντιτρού

Στον αριθμό 128 της οδού Φιλιπβίλ, στο προάστιο του Σαλερουά, στις 15 Αυγούστου 1996, η βελγική αστυνομία βρίσκει δύο κορίτσια, κουρνιασμένα και γυμνά στο σκοτάδι σε ένα υπόγειο κελί κάτω από ένα τριώροφο τούβλινο σπίτι.

Ήταν η απαρχή της αποκάλυψης του πιο στυγνού εγκλήματος που συντάραξε το Βέλγιο, με την περίπτωση του παιδόφιλου Μαρκ Ντιτρού. Μέσα σε ένα χρόνο ανακαλύφθηκε πως έξι κορίτσια είχαν κακοποιηθεί από τον Ντιτρού - έναν άνθρωπο που είχε στην πλάτη του σωρεία καταδίκες και είχε αφεθεί ελεύθερος υπό όρους από τη φυλακή, παρόλο που είχε καταδικαστεί για απαγωγή και κακοποίηση ανηλίκων. Καθώς η αστυνομία συνέχιζε τις ανακρίσεις, τέσσερα από τα θύματα του Ντιτρού πέθαναν, ενώ ο ίδιος βρισκόταν στη φυλακή για άλλο αδίκημα. Ένα από τα θύματά του πέθανε από ασιτία, κλειδωμένο στο

υπόγειο του σπιτιού του αποτρόπαιου βιαστή.

Η υπόθεση έκανε 8 χρόνια να φτάσει στη δικαιοσύνη με τους Βέλγους να ξεσπούν σε διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις άνω των 300 χιλιάδων ανθρώπων. Τέσσερις μήνες αργότερα καταδικάστηκε σε ισόβια, ενώ έχει κάνει 2 φορές αίτηση αποφυλάκισης, η οποία απορρίφθηκε.

Μανώλης Δουρής

Στην Ελλάδα ανάμεσα στις απεχθείς υποθέσεις παιδεραστίας, οι οποίες έχουν συμβεί εδώ και πολλά χρόνια ξεχωρίζει η περίπτωση του Μανώλη Δουρή, τον οποίο τα μέσα της εποχής αποκαλούσαν Τέρας της Ερμιόνης. Ο 6χρονος γιος του Μανώλη και της Γεωργίας Δουρή, βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά. Το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, ο μικρός Νίκος άργησε να επιστρέψει στο σπίτι, κάνοντας την οικογένειά του να ανησυχήσει επειδή δεν εμφανίστηκε. Τελικά ο Μανώλης Δουρής μαζί με ένα γιο του βρήκαν το παιδί νεκρό και κακοποιημένο.  Σύντομα οι αντιφάσεις και ότι βρήκε ο ίδιος ο Δουρής, το νεκρό παιδί του, σε σημείο που ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί κανείς, χωρίς να το ξέρει, οδήγησαν τις αρχές  στη σύλληψή του.

Παρόλα αυτά υπήρχαν στοιχεία που υποστήριζαν την υπόθεση του συνηγόρου ότι ο Δουρής ήταν αθώος, όπως ισχυρίζεται κι ο ένας του γιος μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, ο καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης, ύστερα από μεγάλη έρευνα είχε δηλώσει τα εξής «από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης των εγκληματολογικών εργαστηρίων μπορεί να τεθεί εν αμφιβόλω η ταυτότητα του δολοφόνου του παιδιού. Μπορεί άλλος να είναι ο βιαστής κι άλλος ο δολοφόνος». Ο Δουρής κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 1 έτους για ασέλγεια, κάθειρξης 20 ετών για βιασμό και ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1996 αυτοκτόνησε στη φυλακή μιας κι οι άγραφοι νόμοι των φυλακών απέναντι στους παιδεραστές τον ανάγκασαν να αλλάξει 4 ιδρύματα σε 2 μόλις χρόνια.

Ρίτσαρντ Χακλ

Μια από τις πιο σιχαμερές περιπτώσεις ανθρώπων που πάτησαν ποτέ στη γη, ήταν αυτή του Ρίτσαρντ Χακλ, ο οποίος είχε συλληφθεί το 2014 στο αεροδρόμιο του Γκάτγουικ, ενώ επέστρεφε από την Μαλαισία όπου δούλευε ως freelance φωτογράφος. Στη Μαλαισία ο Χακλ είχε διαπράξει τα περισσότερα από τα εγκλήματά του. Ο ίδιος έγραφε για τις κακοποιήσεις παιδιών που διέπραττε σε ένα blog που διατηρούσε στο dark web. O Χακλ παρουσιαζόταν ως χριστιανός δάσκαλος αγγλικών και κακοποιούσε παιδιά, ανάμεσά τους και ένα βρέφος έξι μηνών, σε μία φτωχή κοινότητα της Μαλαισίας. Παρόμοια εγκλήματα είχε διαπράξει το ανθρωπόμορφο τέρας και στην Καμπότζη. Συνολικά είχε κακοποιήσει 191 παιδιά, μοιράζοντας μάλιστα φωτογραφικό και βίντεο υλικό στο dark web, από την αποτρόπαια δράση του.

Το 2016 καταδικάστηκε σε 22 φορές ισόβια (μια από τις βαρύτερες ποινές που έχει επιβληθεί ποτέ σε Βρετανικό δικαστήριο), ενώ τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε δολοφονημένος στο κελί του.

Kentler Project

Tη δεκαετία του 1970 ο καθηγητής ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ο οποίος πίστευε ότι σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών είναι εντελώς ακίνδυνη, πραγματοποίησε το «πείραμά» του.

Τα άστεγα παιδιά στο Δυτικό Βερολίνο τοποθετήθηκαν σκόπιμα με παιδεραστές στο ίδιο σπίτι, καθώς ο Κέντλερ υποστήριζε ότι αυτοί οι άντρες θα γίνονταν ιδιαίτερα στοργικοί θετοί γονείς.

Μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Χιλντεσχάιμ διαπίστωσε ότι οι αρχές στο Βερολίνο δέχτηκαν αυτήν την «πρακτική» για σχεδόν 30 χρόνια. Οι ανάδοχοι παιδεραστές μάλιστα, λάμβαναν τακτικό επίδομα φροντίδας.

Κάποια στιγμή 2 θύματα έσπασαν τη σιωπή τους, φέρνοντας στο φως μια από τις ανατριχιαστικές υποθέσεις παιδεραστίας που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη. Μια πρώτη έκθεση για το «πείραμα του Κέντλερ» δημοσιεύθηκε το 2016 από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Οι ερευνητές δήλωσαν τότε ότι η Γερουσία του Βερολίνου φάνηκε να μην ενδιαφέρεται να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Ίαν Γουάτκινς

O τραγουδιστής του συγκροτήματος Lost Prophets είχε σοκάρει την παγκόσμια κοινή γνώμη όταν είχε δηλώσει στη δίκη του το 2013 ότι ήταν ένας αφοσιωμένος και αποφασισμένος παιδεραστής. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 35 ετών για τις κατηγορίες παιδοφιλίας και σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων οι οποίες του είχαν αποδοθεί. Τον Νοέμβριο του 2012 είχε σοκάρει όλη τη μουσική κοινότητα όταν και είχε ομολογήσει τα εγκλήματα του, ανάμεσα του κι η απόπειρα βιασμού ενός βρέφους μόλις 11 μηνών, προκαλώντας μονάχα αηδία κι αποτροπιασμό.

Spotlight

Ο Τομ Μακάρθι με το Spotlight μας έδωσε μια από τις πιο σημαντικές ταινίες της εποχής μας. Κι αυτό συνέβη γιατί παρουσίασε την ιστορία της εφημερίδας Boston Globe που αποκάλυψε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα παιδεραστίας που συνέβησαν στην καθολική εκκλησία.

 Η δημοσιογραφική ομάδα Spotlight ξεκίνησε με την υπόθεση ενός ιερέα και, όταν τελικά κατέληξε να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα, είχε εντοπίσει 70 ιερείς που είχαν κακοποιήσει παιδιά. Μέχρι το 2002 δημοσίευσαν 600 άρθρα που αφορούσαν εκατοντάδες παιδιά, όχι μόνο στη Βοστώνη αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα. Συνολικά, 249 ιερείς της Αρχιεπισκοπής της Βοστώνης κατηγορήθηκαν για σεξουαλική κακοποίηση. Ενώ σε όλη την Αμερική, 6.427 ιερείς κατηγορήθηκαν για τη σεξουαλική κακοποίηση 17.259 θυμάτων.