Παρθένα Χοροζίδου: "Θέλουμε να λάμπει ο συνάδελφός μας πάνω στη σκηνή"
Παρθένα Χοροζίδου: "Θέλουμε να λάμπει ο συνάδελφός μας πάνω στη σκηνή"
-Τι σημαίνει η Σπείρα για σένα;
-Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο και γλυκανάλατο, αλλά εγώ εδώ βρήκα μια δεύτερη οικογένεια. Η σπείρα για μένα είναι ένα σχολείο μ’ έναν πολύ σημαντικό δάσκαλο, που εξελίσσεται, που μας κάνει καλύτερους και στη δουλειά και σαν ανθρώπους. Ζούμε τόσοι άνθρωποι μέσα σ’ ένα τόσο μικρό καμαρίνι, μαλώνουμε, αγαπιόμαστε, χτυπιόμαστε, τα ξαναβρίσκουμε, δημιουργούμε, χειροκροτούμε ο ένας τον άλλον ή το αντίθετο. Έχει τύχει πολλές φορές να “βρίσω” συνάδελφο, επειδή δεν περίμενα την τόσο λίγη απόδοση από αυτόν, γιατί περίμενα πολλά περισσότερα κι έχει κάτσει να σκεφτεί πράγματι. Και σε μένα έχουν κάνει το ίδιο, δηλαδή ότι δεν είναι σωστό αυτό που έχεις κάνει, δεν σου αξίζει αυτό, πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο, με λίγα λόγια σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον για το καλύτερο. Θέλουμε να λάμπει ο συνάδελφός μας πάνω στη σκηνή, για τον λόγο του ότι μετά από πέντε λεπτά βγαίνουμε εμείς και πρέπει το θέαμα να πηγαίνει όλο και πιο πάνω. Δεν πρέπει να παίρνουμε την σκυτάλη από άσχημο σημείο.
-Πως δέχεται ένα παλιό μέλος τις αναχωρήσεις και τις αφίξεις;
-Είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες όλοι μας. Έχω ζήσει κάποιες αποχωρήσεις με συγκίνηση, αλλά ξέρω ότι μπορεί να έρθει και η δική μου σειρά να θελήσω να φύγω κάποια στιγμή, να κάνω κάτι άλλο. Καταλαβαίνω την ανάγκη των ανθρώπων να θέλουν να δοκιμαστούν, ν’ ανοίξουν τα φτερά τους σε κάτι άλλο. Μπορεί να φάνε τα μούτρα τους, μπορεί να κάνουν κάτι πολύ καλύτερο από εδώ. Θέλω οι άνθρωποι που ζήσαμε μαζί εδώ μέσα, τόσο δύσκολες και τόσο όμορφες καταστάσεις, όταν θελήσουν κάτι άλλο για τον εαυτό τους, για το καλό τους, να πηγαίνουν και να το ψάχνουν. Και πάντα εδώ θα είμαστε αν χρειαστούν κάτι. Αυτή η ασφάλεια, το ότι μπορούν να ξαναγυρίσουν με συγκινεί πολύ. Και πάντα θα τους παρακολουθούμε να δούμε αν τα πηγαίνουνε καλά ή όχι.
Οι αφίξεις τώρα. Ο καθένας αντιμετωπίζει τον καινούριο διαφορετικά. Υπάρχουν καλοί μπάτσοι, κακοί μπάτσοι! Πρέπει να μπαίνει ο καινούριος στη φιλοσοφία. Ευτυχώς αυτό το κύτταρο, αυτή η σπείρα, τους ανθρώπους που δεν την αγαπούν πραγματικά, τους διώχνει χωρίς φασαρία. Δηλαδή αισθάνονται ξένοι από μόνοι τους κι έτσι φεύγουν. Πάντως γενικότερα οι καινούριοι όταν έρχονται, τους αγκαλιάζουμε, αλλά πρέπει να μάθουν τους κανόνες μας, πρέπει να είναι φιλότιμοι, να βοηθούν την ομάδα. Πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό το πράγμα θέλει αγάπη και προσοχή απ’ όλους μας για να προστατευθεί και να συνεχίσει να υπάρχει.
-Ανοίγει τις πόρτες το όνομα "σπείρα";
-Κοίταξε, τώρα τελευταία επειδή είναι θεσμός, λες, παράδειγμα, κάπου έξω στη δουλειά ότι "είμαι στη σπείρα" και ενθουσιάζονται . Έχει μαθευτεί δηλαδή. Δεν νομίζω όμως ότι ανοίγει ακριβώς πόρτες, απλά αφήνει μια αίσθηση ότι αυτά τα παιδιά μπορούμε να τα εμπιστευτούμε για κάτι. Γιατί εδώ, κακά τα ψέματα, πηδάμε δύσκολα χαντάκια, είμαστε λίγο κομάντος! Νομίζω ότι ναι, θα μπορεί κάποιος να μας εμπιστευτεί πιο εύκολα αν γνωρίζει ότι περάσαμε από τα χέρια του Σταμάτη.
-Ένα σχόλιο για τον Σταμάτη;
-Ο Σταμάτης είναι ένας ποταμός! Με την έννοια ότι δεν τον σταματάει τίποτα, είναι σαρωτικός. Είναι πανέξυπνος, είναι άνθρωπος με όραμα, έχει χιλιάδες ιδέες το δευτερόλεπτο, το μυαλό του τρέχει συνέχεια, είναι πολύ σκληρός στη δουλειά, πολύ απαιτητικός, πολύ γενναιόδωρος. Είναι και "μπαμπάς" όμως! Δεν θέλει να αρρωσταίνουμε, ανησυχεί για μας. Όπως, παράδειγμα, θυμώνω εγώ με την αδερφή μου! Της λέω "γιατί κρύωσες;" Τα έχει, δηλαδή, αυτά τα πατρικά τα ένστικτα πολύ! Είναι ένας αγαπημένος μου άνθρωπος. Είναι της οικογένειάς μου.
-Μετά τη Σπείρα, τι;
-Εμένα το μόνο που με νοιάζει συγκεκριμένα είναι όπου και να πηγαίνω να γνωρίζω ανθρώπους που να έχουν όρεξη για τη δουλειά, να ζητάνε πράγματα από μένα ώστε να πιέζομαι και να γίνομαι καλύτερη. Δεν θέλω να πηγαίνω κάπου όπου γίνονται τα πράγματα λίγο άρπα-κόλα. Θέλω δηλαδή στη δουλειά με την ιδιωματική την έννοια που λέμε να χτυπηθούμε κάτω! Δεν θέλω πια να βλέπω θεάματα που να πει κάποιος "α, εντάξει το είδαμε" και μετά να το ξεχάσει! Θέλω να συμβαίνουν πράγματα που να κάνουν τον άνθρωπο που έρχεται να τα δει, να αισθάνεται ότι ξεκουράστηκε, ότι γνώρισε κάτι καινούριο, ότι θα κουβαλήσει κάτι από αυτό στη ζωή του, θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο, θα δει τον συνάνθρωπό του με καλύτερο μάτι, θα του ανοίξει την καρδιά! Θέλω οι δουλειές να αφήνουν κάτι καλό.
-Ποια είναι τα όρια της σάτιρας;
-Πιστεύω ότι όταν ένας άνθρωπος έχει εκτεθεί με δικιά του πρωτοβουλία, έχει πει κάποια πράγματα που πιστεύει και τα έχει δει αυτά ο κόσμος, είναι εντελώς νόμιμο όταν κάποιος το σατιρίζει. Αν ένας άνθρωπος όμως σατιρίζει κάποιον που δεν μπορεί να προστατευτεί εκεί το θεωρώ λίγο απάνθρωπο. Αλλά γενικά είμαι φίλος της σάτιρας πολύ. Δηλαδή νομίζω ότι είναι όπλο μεγάλο για να ταρακουνιούνται μερικοί άνθρωποι. Από τα παλιά τα χρόνια μέχρι και τώρα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει.
-Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο και γλυκανάλατο, αλλά εγώ εδώ βρήκα μια δεύτερη οικογένεια. Η σπείρα για μένα είναι ένα σχολείο μ’ έναν πολύ σημαντικό δάσκαλο, που εξελίσσεται, που μας κάνει καλύτερους και στη δουλειά και σαν ανθρώπους. Ζούμε τόσοι άνθρωποι μέσα σ’ ένα τόσο μικρό καμαρίνι, μαλώνουμε, αγαπιόμαστε, χτυπιόμαστε, τα ξαναβρίσκουμε, δημιουργούμε, χειροκροτούμε ο ένας τον άλλον ή το αντίθετο. Έχει τύχει πολλές φορές να “βρίσω” συνάδελφο, επειδή δεν περίμενα την τόσο λίγη απόδοση από αυτόν, γιατί περίμενα πολλά περισσότερα κι έχει κάτσει να σκεφτεί πράγματι. Και σε μένα έχουν κάνει το ίδιο, δηλαδή ότι δεν είναι σωστό αυτό που έχεις κάνει, δεν σου αξίζει αυτό, πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο, με λίγα λόγια σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον για το καλύτερο. Θέλουμε να λάμπει ο συνάδελφός μας πάνω στη σκηνή, για τον λόγο του ότι μετά από πέντε λεπτά βγαίνουμε εμείς και πρέπει το θέαμα να πηγαίνει όλο και πιο πάνω. Δεν πρέπει να παίρνουμε την σκυτάλη από άσχημο σημείο.
-Πως δέχεται ένα παλιό μέλος τις αναχωρήσεις και τις αφίξεις;
-Είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες όλοι μας. Έχω ζήσει κάποιες αποχωρήσεις με συγκίνηση, αλλά ξέρω ότι μπορεί να έρθει και η δική μου σειρά να θελήσω να φύγω κάποια στιγμή, να κάνω κάτι άλλο. Καταλαβαίνω την ανάγκη των ανθρώπων να θέλουν να δοκιμαστούν, ν’ ανοίξουν τα φτερά τους σε κάτι άλλο. Μπορεί να φάνε τα μούτρα τους, μπορεί να κάνουν κάτι πολύ καλύτερο από εδώ. Θέλω οι άνθρωποι που ζήσαμε μαζί εδώ μέσα, τόσο δύσκολες και τόσο όμορφες καταστάσεις, όταν θελήσουν κάτι άλλο για τον εαυτό τους, για το καλό τους, να πηγαίνουν και να το ψάχνουν. Και πάντα εδώ θα είμαστε αν χρειαστούν κάτι. Αυτή η ασφάλεια, το ότι μπορούν να ξαναγυρίσουν με συγκινεί πολύ. Και πάντα θα τους παρακολουθούμε να δούμε αν τα πηγαίνουνε καλά ή όχι.
Οι αφίξεις τώρα. Ο καθένας αντιμετωπίζει τον καινούριο διαφορετικά. Υπάρχουν καλοί μπάτσοι, κακοί μπάτσοι! Πρέπει να μπαίνει ο καινούριος στη φιλοσοφία. Ευτυχώς αυτό το κύτταρο, αυτή η σπείρα, τους ανθρώπους που δεν την αγαπούν πραγματικά, τους διώχνει χωρίς φασαρία. Δηλαδή αισθάνονται ξένοι από μόνοι τους κι έτσι φεύγουν. Πάντως γενικότερα οι καινούριοι όταν έρχονται, τους αγκαλιάζουμε, αλλά πρέπει να μάθουν τους κανόνες μας, πρέπει να είναι φιλότιμοι, να βοηθούν την ομάδα. Πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό το πράγμα θέλει αγάπη και προσοχή απ’ όλους μας για να προστατευθεί και να συνεχίσει να υπάρχει.
-Ανοίγει τις πόρτες το όνομα "σπείρα";
-Κοίταξε, τώρα τελευταία επειδή είναι θεσμός, λες, παράδειγμα, κάπου έξω στη δουλειά ότι "είμαι στη σπείρα" και ενθουσιάζονται . Έχει μαθευτεί δηλαδή. Δεν νομίζω όμως ότι ανοίγει ακριβώς πόρτες, απλά αφήνει μια αίσθηση ότι αυτά τα παιδιά μπορούμε να τα εμπιστευτούμε για κάτι. Γιατί εδώ, κακά τα ψέματα, πηδάμε δύσκολα χαντάκια, είμαστε λίγο κομάντος! Νομίζω ότι ναι, θα μπορεί κάποιος να μας εμπιστευτεί πιο εύκολα αν γνωρίζει ότι περάσαμε από τα χέρια του Σταμάτη.
-Ένα σχόλιο για τον Σταμάτη;
-Ο Σταμάτης είναι ένας ποταμός! Με την έννοια ότι δεν τον σταματάει τίποτα, είναι σαρωτικός. Είναι πανέξυπνος, είναι άνθρωπος με όραμα, έχει χιλιάδες ιδέες το δευτερόλεπτο, το μυαλό του τρέχει συνέχεια, είναι πολύ σκληρός στη δουλειά, πολύ απαιτητικός, πολύ γενναιόδωρος. Είναι και "μπαμπάς" όμως! Δεν θέλει να αρρωσταίνουμε, ανησυχεί για μας. Όπως, παράδειγμα, θυμώνω εγώ με την αδερφή μου! Της λέω "γιατί κρύωσες;" Τα έχει, δηλαδή, αυτά τα πατρικά τα ένστικτα πολύ! Είναι ένας αγαπημένος μου άνθρωπος. Είναι της οικογένειάς μου.
-Μετά τη Σπείρα, τι;
-Εμένα το μόνο που με νοιάζει συγκεκριμένα είναι όπου και να πηγαίνω να γνωρίζω ανθρώπους που να έχουν όρεξη για τη δουλειά, να ζητάνε πράγματα από μένα ώστε να πιέζομαι και να γίνομαι καλύτερη. Δεν θέλω να πηγαίνω κάπου όπου γίνονται τα πράγματα λίγο άρπα-κόλα. Θέλω δηλαδή στη δουλειά με την ιδιωματική την έννοια που λέμε να χτυπηθούμε κάτω! Δεν θέλω πια να βλέπω θεάματα που να πει κάποιος "α, εντάξει το είδαμε" και μετά να το ξεχάσει! Θέλω να συμβαίνουν πράγματα που να κάνουν τον άνθρωπο που έρχεται να τα δει, να αισθάνεται ότι ξεκουράστηκε, ότι γνώρισε κάτι καινούριο, ότι θα κουβαλήσει κάτι από αυτό στη ζωή του, θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο, θα δει τον συνάνθρωπό του με καλύτερο μάτι, θα του ανοίξει την καρδιά! Θέλω οι δουλειές να αφήνουν κάτι καλό.
-Ποια είναι τα όρια της σάτιρας;
-Πιστεύω ότι όταν ένας άνθρωπος έχει εκτεθεί με δικιά του πρωτοβουλία, έχει πει κάποια πράγματα που πιστεύει και τα έχει δει αυτά ο κόσμος, είναι εντελώς νόμιμο όταν κάποιος το σατιρίζει. Αν ένας άνθρωπος όμως σατιρίζει κάποιον που δεν μπορεί να προστατευτεί εκεί το θεωρώ λίγο απάνθρωπο. Αλλά γενικά είμαι φίλος της σάτιρας πολύ. Δηλαδή νομίζω ότι είναι όπλο μεγάλο για να ταρακουνιούνται μερικοί άνθρωποι. Από τα παλιά τα χρόνια μέχρι και τώρα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει.
