Ημέρα 7η: Η Επανάσταση των Αμνών

του Λουκά Τσουκνίδα

Βγαίνοντας πρώτος από το Αττικόν μετά την προβολή του «Waitress», παρατήρησα ότι η αίθουσα δεν ήταν γεμάτη. Τετάρτη βράδυ, στην πρεμιέρα μιας ταινίας, που έρχεται με τις καλύτερες συστάσεις από το ανεξάρτητο αλλά και από το χολιγουντιανό κοινό και χωρίς κάτι αβανταδόρικο να παίζεται την ίδια ώρα. Δεν ξέρω αν δείχνει κάτι αυτό, ίσως και τίποτα εν προκειμένω, πάντως το σινεφίλ κοινό δεν είναι και τόσο μεγάλο όσο θέλουμε να νομίζουμε στην Ελλάδα, οι φάτσες επαναλαμβάνονται αν αρχίσεις να τις παρατηρείς και οι φοιτητές δε δίνουν 6 ευρώ για να πειραματιστούν με φεστιβαλικές ταινίες.

Οι μουσικές και οι πιο διαφημισμένες σηκώνουν προφανώς το εισπρακτικό βάρος. Μήπως όμως να κόψουμε λίγο στα μεγαλεπήβολα σχέδια τύπου 15 ώρες σερί Φασμπίντερ και να θυμίσουμε στον κόσμο, ότι δεν πάει σινεμά για να το λέει στους άλλους, αλλά για να το φχαριστηθεί ο ίδιος;

Waitress

Οι σερβιτόρες είναι σίγουρα από τις πιο ερωτεύσιμες επαγγελματίες εκεί έξω. Η Κέρι Ράσελ είναι τελείως ερωτεύσιμη ως Τζένα σ’ αυτό το ανεξάρτητο φιλμ που έκανε το μπαμ στο αμερικάνικο μποξ-όφις και μάλλον θ’ αγαπηθεί κι εδώ.

Είναι μια ταινία που ενώ μοιάζει κλισέ καταφέρνει να τ’ αποφύγει μέσω των πρωτότυπων διαλόγων και χαρακτήρων της, ειδικά της ταλαντούχας στις πίτες ηρωίδας. Η Τζένα φτιάχνει μια διαφορετικής έμπνευσης πίτα κάθε μέρα και κατά την παράδοση της μαμάς της τους δίνει αλλόκοτα ονόματα. Μένει έγκυος από τον άξεστο άντρα της όμως δυστυχής όπως είναι, πέφτει στην αγκαλιά του γιατρού της. Για να ξεμπλέξει θα πρέπει πρώτα να σπάσουν τα νερά.

Εξαιρετικές ερμηνείες, συμπαθείς χαρακτήρες και αισιόδοξη ατμόσφαιρα παρά τα βάσανα της σερβιτόρας. Μεγάλη εμφάνιση του αειθαλή Μπεν Μάτλοκ σε ρόλο κλειδί.

Hallam Foe

Ο Ντέιβιντ Μακένζι του «Young Adam» σκηνοθετεί τον Τζέιμι Μπελ του «Billy Elliot» σ’ ένα αλλόκοτο δράμα με αρκετά άρρωστα θέματα όπως το «μάτι», η εμμονή με νεκρά πρόσωπα και η ενδο-οικογενειακή μοιχεία.

Ο Χάλαμ Φο είναι ματάκιας, βασανίζεται από το θάνατο της μητέρας του και τον αποδίδει στη μητριά του. Ο πατέρας του δεν συμμερίζεται την εμμονή του κι ο Χάλαμ το σκάει για το Εδιμβούργο όπου παθιάζεται με κάποια που μοιάζει στη μάνα του. Κάποια στιγμή όμως έρχεται πολύ κοντά της.

Ο Μπελ σηκώνει το βάρος κι αποδίδει πολύ καλά τον κεντρικό ρόλο με άψογη παρτενέρ τη Σοφίας Μάιλς. Εξαιρετική η φωτογραφία με το μουντό Εδιμβούργο να πρωταγωνιστεί στα ανοιχτά πλάνα και στις περιπλανήσεις του Χάλαμ πάνω στις στέγες του.

Black Sheep

Οικολογικό σπλάτερ από τη Νέα Ζηλανδία με καμία αίσθηση σοβαρότητας και κανένα σεβασμό ούτε στους κερδοσκόπους ούτε στους οίκο-ακτιβιστές.

Σε μια φάρμα προβάτων, μια μετάλλαξη κάνει χιλιάδες αρνιά ανθρωποφάγα ζόμπι και μια χίπισσα με έναν αμνοφοβικό πρέπει να σώσουν την κατάσταση.

Αίμα και γέλιο διαθέτει κι αυτό είναι αρκετό για μια τέτοια ταινία. Δεν είναι κορυφαία στο είδος της όμως είναι σίγουρα απ’ τις πιο πρωτότυπες κι επίκαιρες.

Σήμερα θα δω το δραματικό «Grace is Gone» με τον αγαπημένο Τζον Κιούζακ ενώ υπάρχει ακόμα το «Control», η ιστορία του τραγικού Ίαν Κέρτις, το προβοκατόρικο αλλά αμάσητο «Sicko» του Μάικλ Μουρ, η προβολή έκπληξη για τους περιπετειώδης τύπους και το ντοκιμαντέρ απάντηση στους αρνητές της οίκο-υστερίας, «Everything’s Cool». Και γιατί να μην είναι δηλαδή;