Πρώτη μου μέρα χτες στις… νύχτες πρεμιέρας με νεοζηλανδικό και ιαπωνικό χιούμορ να διαδέχονται το ένα τ’ άλλο. Αν είχε και γαλλικό ενδιάμεσα δε θα τ’ άντεχα με τίποτε. Ευτυχώς οι επιλογές μου με κράτησαν ξύπνιο και στη θέση μου μέχρι τέλους.
Eagle vs Shark
Ήταν θέμα χρόνου –και άργησε κιόλας- να εμφανιστεί κάποια ταινία με εμφανή την επιρροή από το αλλόκοτο δημιούργημα του Τζάρεντ Χες, «Napoleon Dynamite». Το «Eagle vs Shark» του νεοζηλανδού Ταίκα Γουατίτι είναι μια ταινία του είδους που δεν έχει όνομα –αλά Χες δηλαδή- κι ακροβατεί ανάμεσα στην ανεξήγητα κωμική αμηχανία του «Napoleon» και στη συμβιβασμένη εκδοχή της στην επόμενη ταινία του Χες –θυσία στο βωμό της συμβατικής πλοκής- το «Nacho Libre».
Μια κοπέλα κι ένας λεβέντης με ανύπαρκτες επικοινωνιακές ικανότητες αλλά καλοί βίντεο-γκέιμερς, η Λίλι και ο Τζάροντ, έρχονται ιδιαίτερα κοντά σ’ ένα πάρτι με κοστούμια ζώων. Αυτή τον γουστάρει όμως εκείνος ζει την ψευδαίσθηση ότι είναι γαμάτος τύπος και σχεδιάζει να εκδικηθεί τον νταή που τον έδερνε στο σχολείο. Η Λίλι τον ακολουθεί και γνωρίζει την εξίσου αλλόκοτη οικογένειά του. Έχει λοιπόν μια άλφα πλοκή, οι ήρωες διαθέτουν στόχους, αλλά η πορεία τους προς την επίτευξη είναι σαφώς χειρότερη απ’ την αδράνεια. Όμως και πιο κωμική τελικά.
Οι δύο πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, το χιούμορ ακροβατεί ανάμεσα σε Τζάρεντ Χες και Γουές Άντερσον, το υπόλοιπο καστ αρκούντως αλλόκοτο και το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι συγκρατημένα αισιόδοξο.
Funuke Show Some Love, You Losers!
Μια γιαπωνέζικη μαύρη οικογενειακή κωμωδία δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει ανικανοποίητο. Είναι μάλλον αυτός ο κυνισμός στις αφηγήσεις τους, που ακόμα κι αν η ταινία σε κουράσει σε κάποια φάση, δεν ξέρεις τι ανατροπή να περιμένεις, τι μπορεί να περάσει απ’ το μυαλό τους.
Το πρώτο πλάνο είναι μια γάτα σ’ έναν επαρχιακό δρόμο, ένα φορτηγάκι έρχεται καταπάνω της, μένει ακίνητη, την πατάει και ντεραπάρει, οι γονείς πεθαίνουν, το κοριτσάκι σώζεται. Η μικρή Κιόμι, που είναι κι ανερχόμενη μαγκάκα*, πρέπει να ζήσει με τον ετεροθαλή αδελφό της και τη γυναίκα του. Από πάνω, έρχεται και η αποτυχημένη στάρλετ αδελφή της απ’ το Τόκιο, η Σουμίκα, με αξιώσεις για λεφτά που δεν υπάρχουν. Η νύφη τους, η Ματσίκα, προσπαθεί με αφέλεια να φτιάξει την οικογένεια που της έλειψε στη ζωή της. Οι Φουνούκε όμως έχουν τα μυστικά τους.
Μια υπέροχη τετράδα ηθοποιών, ερμηνεύουν με την απαραίτητη υπερβολή τους δραματικούς ρόλους, που συνθέτουν αυτή την τραγική κωμωδία. Η οποία εκεί που φαίνεται να «κάθεται», πετάει τη μια ανατροπή πάνω στην άλλη, και κερδίζει την παρτίδα. Πολύ ωραία και η σκηνή της δράσης μέσα σε καρέ μάνγκα, όπως τα ζωγραφίζει η μικρή Κιόμι.
Σήμερα θα δοθώ στο γαλλικό σασπένς που με πάει φέτος και θα δω το «Pas Douce», αφού μου είπαν λανθασμένα προχτές ότι το «Dr Plonk» δε θα παιχτεί και το έβγαλα απ’ το πρόγραμμά μου. Τελικά, αναβλήθηκε μόνο η επαναληπτική της Δευτέρας στον Δαναό 2 για τεχνικούς λόγους.
Το μεσημέρι (14.00) στον Ιανό συζητάει με το κοινό η Νίνα Μένκες και προτείνω ανεπιφύλακτα το «Ratatouille» για όσους θέλουν καθαρή διασκέδαση και το «Dr Plonk», που εγώ θα χάσω, για τους λάτρεις της βωβής ασπρόμαυρης κωμωδίας. Για πιο «πειραματικούς» τύπους το «Bloody Child» της Μένκες ίσως έχει ψωμί. Οι κοσμικοί, να μην ξεχάσουν ότι το Disco πάρτι γίνεται στο Bar Guru Bar στην πλατεία Θεάτρου.
* Μανγκάκα: Ο σχεδιαστής μάνγκα. Κατά το καρατέκα, τζουντόκα κλπ.
Eagle vs Shark
Ήταν θέμα χρόνου –και άργησε κιόλας- να εμφανιστεί κάποια ταινία με εμφανή την επιρροή από το αλλόκοτο δημιούργημα του Τζάρεντ Χες, «Napoleon Dynamite». Το «Eagle vs Shark» του νεοζηλανδού Ταίκα Γουατίτι είναι μια ταινία του είδους που δεν έχει όνομα –αλά Χες δηλαδή- κι ακροβατεί ανάμεσα στην ανεξήγητα κωμική αμηχανία του «Napoleon» και στη συμβιβασμένη εκδοχή της στην επόμενη ταινία του Χες –θυσία στο βωμό της συμβατικής πλοκής- το «Nacho Libre».
Μια κοπέλα κι ένας λεβέντης με ανύπαρκτες επικοινωνιακές ικανότητες αλλά καλοί βίντεο-γκέιμερς, η Λίλι και ο Τζάροντ, έρχονται ιδιαίτερα κοντά σ’ ένα πάρτι με κοστούμια ζώων. Αυτή τον γουστάρει όμως εκείνος ζει την ψευδαίσθηση ότι είναι γαμάτος τύπος και σχεδιάζει να εκδικηθεί τον νταή που τον έδερνε στο σχολείο. Η Λίλι τον ακολουθεί και γνωρίζει την εξίσου αλλόκοτη οικογένειά του. Έχει λοιπόν μια άλφα πλοκή, οι ήρωες διαθέτουν στόχους, αλλά η πορεία τους προς την επίτευξη είναι σαφώς χειρότερη απ’ την αδράνεια. Όμως και πιο κωμική τελικά.
Οι δύο πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, το χιούμορ ακροβατεί ανάμεσα σε Τζάρεντ Χες και Γουές Άντερσον, το υπόλοιπο καστ αρκούντως αλλόκοτο και το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι συγκρατημένα αισιόδοξο.
Funuke Show Some Love, You Losers!
Μια γιαπωνέζικη μαύρη οικογενειακή κωμωδία δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει ανικανοποίητο. Είναι μάλλον αυτός ο κυνισμός στις αφηγήσεις τους, που ακόμα κι αν η ταινία σε κουράσει σε κάποια φάση, δεν ξέρεις τι ανατροπή να περιμένεις, τι μπορεί να περάσει απ’ το μυαλό τους.
Το πρώτο πλάνο είναι μια γάτα σ’ έναν επαρχιακό δρόμο, ένα φορτηγάκι έρχεται καταπάνω της, μένει ακίνητη, την πατάει και ντεραπάρει, οι γονείς πεθαίνουν, το κοριτσάκι σώζεται. Η μικρή Κιόμι, που είναι κι ανερχόμενη μαγκάκα*, πρέπει να ζήσει με τον ετεροθαλή αδελφό της και τη γυναίκα του. Από πάνω, έρχεται και η αποτυχημένη στάρλετ αδελφή της απ’ το Τόκιο, η Σουμίκα, με αξιώσεις για λεφτά που δεν υπάρχουν. Η νύφη τους, η Ματσίκα, προσπαθεί με αφέλεια να φτιάξει την οικογένεια που της έλειψε στη ζωή της. Οι Φουνούκε όμως έχουν τα μυστικά τους.
Μια υπέροχη τετράδα ηθοποιών, ερμηνεύουν με την απαραίτητη υπερβολή τους δραματικούς ρόλους, που συνθέτουν αυτή την τραγική κωμωδία. Η οποία εκεί που φαίνεται να «κάθεται», πετάει τη μια ανατροπή πάνω στην άλλη, και κερδίζει την παρτίδα. Πολύ ωραία και η σκηνή της δράσης μέσα σε καρέ μάνγκα, όπως τα ζωγραφίζει η μικρή Κιόμι.
Σήμερα θα δοθώ στο γαλλικό σασπένς που με πάει φέτος και θα δω το «Pas Douce», αφού μου είπαν λανθασμένα προχτές ότι το «Dr Plonk» δε θα παιχτεί και το έβγαλα απ’ το πρόγραμμά μου. Τελικά, αναβλήθηκε μόνο η επαναληπτική της Δευτέρας στον Δαναό 2 για τεχνικούς λόγους.
Το μεσημέρι (14.00) στον Ιανό συζητάει με το κοινό η Νίνα Μένκες και προτείνω ανεπιφύλακτα το «Ratatouille» για όσους θέλουν καθαρή διασκέδαση και το «Dr Plonk», που εγώ θα χάσω, για τους λάτρεις της βωβής ασπρόμαυρης κωμωδίας. Για πιο «πειραματικούς» τύπους το «Bloody Child» της Μένκες ίσως έχει ψωμί. Οι κοσμικοί, να μην ξεχάσουν ότι το Disco πάρτι γίνεται στο Bar Guru Bar στην πλατεία Θεάτρου.
* Μανγκάκα: Ο σχεδιαστής μάνγκα. Κατά το καρατέκα, τζουντόκα κλπ.
