Χειριστείτε σωστά μια ακυρωμένη συναυλία

Γραφείο, 18.56. Κουτρουβάλα στις σκάλες. «Δαχτυλίδι» Κηφισίας, 19.19. «Καθυστερήσεις προς Λαμία». Αττική Οδός, έξοδος 8, 20.03. Ξεχάστε τα support. Διόδια Μαλακάσας, 20.26. Τα ξεχάσατε, έτσι; Εθνική, 20.45. Δύο λωρίδες στα δεξιά μπλοκαρισμένες. Το ρισκάρουμε; Το ρισκάρουμε, οδηγούμε στην αριστερή άλλα 5 χιλιόμετρα. Χωράφι στη μέση του πουθενά, 20.59. Παρκάρουμε και τρέχουμε σαν τρελοί μέσα στο δάσος. Είσοδος. Κόσμος. Εισιτήρια.Terra Vibe, 21.34. Ακύρωση.

Αν έχεις περάσει έστω και ένα καλοκαίρι στην Αθήνα από το 2004 και μετά, δεν τίθεται θέμα σοκ. Προφανώς και σου έχει συμβεί τουλάχιστον άλλες δύο φορές, προφανώς και το έχεις πάντα κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου όταν ξεκινάς τον δίωρο μαραθώνιο για την (οποιαδήποτε) συναυλία.

Για τους υπερβολικά αισιόδοξους, που ξεκινούν απροετοίμαστοι, ή τους υπερβολικά τυχερούς, που έρχονται από μακριά μια στις τόσες και δεν τους έτυχε ποτέ, συνοψίσαμε όλη την πολύτιμη εμπειρία που αποκομίσαμε σε ώρες και ώρες χαμένες στα περίχωρα της Αττικής σε αυτόν τον βήμα προς βήμα οδηγό. Γιατί η γνώση είναι πρόληψη. Κι έχουμε μακρύ καλοκαίρι μπροστά μας…

* Κατ’ αρχάς, δεν ξεκινάμε ποτέ χωρίς τη σωστή παρέα. Ο δρόμος της επιστροφής θα είναι μακρύς –είτε ακυρωθεί η συναυλία είτε όχι– και σίγουρα δε θέλετε στο πίσω, ή ακόμα χειρότερα στο διπλανό, κάθισμα του αυτοκινήτου κάποιον να μουρμουράει για τη διοργάνωση, την κακοτυχία, την κούραση, την ταλαιπωρία, τον ανάδρομο και πάει λέγοντας. Δεν πηγαίνουμε ποτέ σε συναυλίες με κάθε γνωστό/ γείτονα/ μακρινό συγγενή που τυγχάνει να έχει εισιτήρια, σκεπτόμενοι «συναυλία είναι, δε θα μιλάμε και πολύ». Θα μιλάτε. Επί τέσσερις τουλάχιστον ώρες.

* Το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου δε μένει ποτέ ανεκμετάλλευτο όταν ξεκινάμε για συναυλία. Δείτε το σαν εκδρομή: ένα sleeping bag –ή και μια σκηνή, για τους πιο extreme τύπους– εξασφαλίζει άνετη διανυκτέρευση στο δάσος, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που θα στρωθεί είτε στην πλησιέστερη πλατεία είτε σε κάποιο ξέφωτο του προαναφερθέντος δάσους –στην οποία περίπτωση θα χρειαστείτε και φακό– βοηθά την ώρα να περάσει ευχάριστα όταν οι συζητήσεις εξαντληθούν, ή αν δεν μπορέσετε να αποφύγετε να έρθετε με τη λάθος παρέα, και μια αλλαξιά ρούχα είναι εξαιρετικά χρήσιμη αν τελικά ξημερώσει μέχρι να σπάσει η κίνηση και χρειαστεί να πάτε κατ’ ευθείαν στο γραφείο.

* Ένα «κονέ» που θα κάνετε σε ανύποπτο χρόνο, περνώντας από τη Μαλακάσα εκτός συναυλιακού schedule και κάνοντας μια στάση για φαγητό σε κάποιο από τα ταβερνάκια της, θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμο όταν ακυρωθεί η επόμενη συναυλία και χρειαστεί να βρείτε τραπέζι. Και περνάτε ευχάριστα δυο – τρεις ώρες μέχρι να αδειάσουν οι έξοδοι προς την Εθνική, και αποφεύγετε τα βρώμικα των καντινών.

* Αν πάλι κάνατε το (μέγα) λάθος να φάτε πριν τη συναυλία, και κανείς από την παρέα δεν πεινάει ώστε να περάσετε απαρατήρητοι πίνοντας μόνο κρασί, μην απογοητεύεστε, πάντα υπάρχουν λύσεις. Κατ’ αρχάς, το χωριό διαθέτει γύρω από την πλατεία ένα- δυο συμπαθητικά café κι ένα εξαιρετικό ψιλικατζίδικο, τα οποία αναλαμβάνουν να σας προμηθεύσουν τα απαραίτητα σε αλκοόλ, και μια πλατεία ιδανική για την ιδιαίτερα πιθανή περίπτωση να μη βρείτε τραπέζι στα προαναφερθέντα café. Μπαράκι, θα σας στεναχωρήσουμε, αλλά όσο κι αν ψάξαμε δεν καταφέραμε να βρούμε.

* Σε κάθε περίπτωση, σκεφτείτε δημιουργικά. Ο σκοπός είναι να μην μπείτε στο αυτοκίνητο: αν κολλήσετε στην κίνηση δεν υπάρχει γυρισμός, κι ο δρόμος από την πίσω πλευρά του Terra Vibe προς την Εθνική περνά (επικίνδυνα κοντά) από το ψυχιατρείο. Μπορείτε να το δείτε σαν ευκαιρία για να κάνετε καινούριες γνωριμίες (πού αλλού θα βρείτε μαζεμένους τριάντα χιλιάδες Αθηναίους; Ούτε στο Facebook!), για νυχτερινή πεζοπορία στο δάσος, για εξερεύνηση μιας άγνωστης εν πολλοίς περιοχής, για να μας βοηθήσετε στην ολοκλήρωση αυτού του οδηγού ανακαλύπτοντας το μοναδικό bar που, δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει κρυμμένο στην περιοχή.

* Αν περάσουν, μ’ αυτά και μ’ εκείνα, μερικές ώρες και αποφασίσετε να μπείτε στο αυτοκίνητο –με δική σας πάντα ευθύνη– μόνο και μόνο για να διαπιστώσετε ότι εξακολουθεί να μην κινείται τίποτα, μην ενδώσετε στον πειρασμό να εξερευνήσετε τα επαρχιακά δρομάκια πίσω από το Terra Vibe, με την ελπίδα ότι «κάπου θα βγαίνουν». Με την πείρα που μας χάρισαν δύο συναπτές ώρες, μπορούμε να σας πληροφορήσουμε χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη ότι όλα, μα όλα, οδηγούν είτε σε αδιέξοδα είτε σε χωματόδρομους –που με τη σειρά τους οδηγούν μέσα σε δάση. Αν, πάλι, είστε εφοδιασμένοι με ένα GPS και μία ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, μπορείτε να το επιχειρήσετε –δύο ώρες σπαταλημένες σε οδήγηση σε σκοτεινούς επαρχιακούς δρόμους που καταλήγουν σε αδιέξοδα είναι με διαφορά καλύτερες από δύο ώρες σπαταλημένες στην κίνηση.

Ηρώ Κουνάδη