Οι πιο απολαυστικοί κακοί της ποπ κουλτούρας

Η Ντίσνεϊ φέρνει ξανά στις οθόνες μας την Κρουέλα, κι εμείς βρίσκουμε αφορμή να θυμηθούμε 11 κακούς που αγαπάμε να μισούμε.
Οι πιο απολαυστικοί κακοί της ποπ κουλτούρας
της Ηρώς Κουνάδη

Στον δεκάλογό του για το πώς να γράψεις ένα σωστό διήγημα, ο Κερτ Βόνεγκατ λέει μεταξύ άλλων πως «κάθε πρόσωπο στην ιστορία σου πρέπει να θέλει κάτι. Έστω, ένα ποτήρι νερό».

Όταν αυτό το πρόσωπο είναι ένας villain, ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται. Η εύκολη λύση είναι να τον βάλεις να θέλει ό,τι θέλουν οι περισσότεροι κακοί, να καταστραφεί ο κόσμος, επειδή έτσι. Χωρίς να το εξηγήσεις, χωρίς να σε νοιάζει, χωρίς να το κουράζεις και πολύ. Να φτιάξεις, δηλαδή, μια καρικατούρα. Το πρόβλημα με τις καρικατούρες είναι ότι υποβαθμίζουν την ιστορία σου, γιατί την απομακρύνουν από την πραγματικότητα.

Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα κακοί σαν τον Ιάγο (του Σαίξπηρ, όχι του Τζαφάρ): Κακοί χωρίς κίνητρο, χωρίς οπτική γωνία, χωρίς παρελθόν, χωρίς λόγο. Μπορεί ο λόγος να είναι μια ψυχική διαταραχή –ή το πώς φερόμαστε ως κοινωνία στους ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές, που είπε και ο Τζόκερ στη συγκλονιστικότερη ατάκα της ταινίας του. Αλλά πάντα υπάρχει λόγος.

Οι παρακάτω κακοί, ας πούμε, κάποιοι σε εισαγωγικά, κάποιοι κακοί σκέτο, είναι μερικοί από τους εμβληματικότερους χαρακτήρες του κινηματογράφου, της λογοτεχνίας, του θεάτρου και της μυθολογίας, ακριβώς επειδή ξέρεις πολύ καλά τι θέλουν και γιατί. Κι αν δεν ξέρεις, είναι γιατί ποτέ δεν μπήκες στον κόπο να ασχοληθείς.


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v