της Έλενας Μπούλια
Όταν πριν από σαράντα-πενήντα χρόνια οι θιασάρχες προσελάμβαναν ”διασκεδαστές” για να κρατούν το κοινό ”ζεστό” στις διακοπές και τα διαλείμματα των θεατρικών παραστάσεων, δε μπορούσαν σίγουρα να φανταστούν πως αυτοί οι εν δυνάμει κωμικοί θα κατάφερναν κάποτε να πρωταγωνιστούν σε one-man-shows αλλά και να μονοπωλούν βράδυα ολόκληρα το κοινό σε ”νύχτες κωμωδίας”.
Η δεκαετία του εβδομήντα επέτρεψε, κυρίως σε Αμερική και Αγγλία, τη χειραφέτηση, μεταξύ άλλων, της κωμωδίας και των αστείων χώρις τη λογοκρισία και τους φραγμούς του παρελθόντος. Έτσι, οι ”μοναχικοί κωμικοί” απέκτησαν την ελευθερία να προκαλούν το ξέφρενο γέλιο του, μέχρι τότε, ”σφιγμένου” κοινού, σπάζοντας τα ταμπού και τις προκαταλήψεις.
Από τότε και, με διάφορα σκαμπανεβάσματα, μέχρι σήμερα το stand-up-comedy έχει αποκτήσει θαυμαστές και λάτρεις που στηρίζουν πιστά την προσπάθεια των μοναχικών κωμικών και που συνεχώς ανεβάζουν τον πήχη στις προσδοκίες για γέλιο. Άλλωστε, η ”δουλειά” του stand-up-comedian για να τέρψει το κοινό του δεν είναι απλή, αφού πρέπει να προκαλέσει μία αδιάκοπη ροή επαναλαμβανόμενου γέλιου.
Αυτή την προσπάθεια σπεύσαμε να παρακολουθήσουμε μία Παρασκευή βράδυ στο, δωδεκάχρονο φέτος, Comedy Club της Αιόλου, και ιδού τα συμπεράσματά μας.
Όταν φτάσαμε, η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε να δούμε ουρά, κοσμοσυρροή, κάτι σαν αυτό που έχουμε δεί και στην τηλεόραση, αλλά καμία σχέση. Θα’μασταν δε θα’μασταν είκοσι άτομα, οι μισοί απ’αυτούς η ίδια μας η παρέα. Αυτό μας έκανε να αναρωτηθούμε αν η εποχή του stand-up-comedy έχει πια περάσει ή αν απλά η συγκεκριμένη παράσταση δεν είναι τόσο καλή.
Οι απορίες μας διακόπηκαν απότομα όταν ανακαλύψαμε ότι το τραπέζι που είχαμε κλείσει ήταν... το πρώτο, συνεπώς γίναμε και έμεις, έτσι ακριβώς όπως πρέπει άλλωστε, αλληλένδετο κομμάτι της θεατρικής πράξης.
Οι κωμικοί, τέσσερα νέα παιδιά, με φανερά υψηλό νοητικό και μορφωτικό επίπεδο, είχαν όλοι τουλάχιστον ένα άσχετο πτυχίο πριν διαλέξουν τον αγκαθόστρωτο δρόμο του ηθοποιού. Αυτό μας έκανε να τους θαυμάσουμε ακόμα περισσότερο όταν ίδρωναν και ξε-ίδρωναν για να μας δώσουν μια επιτυχημένη παράσταση. Συμπέρασμα: δικαιολογημένα θεωρείται το stand-up-comedy μία από τις πιο δύσκολες μορφές τέχνης.
Ο Δημήτρης Δημόπουλος αποτέλεσε τον κύριο άξονα της παράστασης. Αυτός μας καλωσόρισε, μας σύστησε/ξεμπρόστιασε, μας συστήθηκε/ξεμπροστιάστηκε, και μας έβαλε σε κλίμα εγρήγορσης. Τη σκυτάλη πήρε η Ευγενία Σασσάλου, που με άριστη ευγλωττία και έναν αποκαλυπτικό μονόλογο μας αποκάλυψε τα της προσωπικής- άγαμης ζωής της και μας προέτρεψε να μην παντρευτούμε ποτέ.
Μετά, αφού έκλεισε ταμείο με τα εισητήρια που έκοβε, ήρθε ο star της βραδυάς Μπεμπέκος (Μίλτος Τζαλαγιάννης) και πρόσθεσε τις απαραίτητες μουσικές νότες με αποκορύφωμα το περίφημο άσμα του ”Μυρίζει Ψάρι”. (Πλάκα στην πλάκα όλοι σχεδόν τραγουδούσαν -κλαίγοντας από τα γέλια- μαζί του.) Τέλος παρουσιάστηκε η ”μαμά” της παρέας, Καρίνα Ρου, για να εμπολουτίσει το πρόγραμμα με τα συνηθισμένα και απαραίτητα σόκιν-σεξουαλικού περιεχομένου αστεία.
Τα παιδιά ήταν φοβερά, μέσα σε δυόμιση ώρες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και έκαναν πολλούς από έμας να γελάνε μέχρι δακρύων. Εντάξει, ίσως τα σεξουαλικά υπονοούμενα και οι ”κακιές πεθερές” να μην ανήκουν πλέον στα τοπ ”θέματα” που θα μπορούσαν να προκαλέσουν γέλιο στη δική μας γενιά (25-35). Παρατηρήσαμε δηλαδή πως, ίσως λόγω των βιομάτων μας, συγκινούμαστε περισσότερο με την πολιτικο-οικονομική κρίση, την ανεργία και τη δυσκολία εύρεσης καλού/-ής συντρόφου.
Πέρα από την πλάκα, λοιπόν, τα παιδιά κατάφεραν να ”παίξουν” με ευστροφία πάνω στη διάθεση και τα ενδιαφέροντά μας, σαν τυχαίο -και καθόλου εύκολο- κοινό εκείνο το βράδυ, και να προσαρμόσουν το πρόγραμμά τους ανάλογα. Και ενώ στο παρελθόν το να είναι κανείς κωμικός θεωρείτο χρήσιμο -αν όχι απαραίτητο- σκαλοπάτι για μια κανονική καριέρα στη show business, στην περίπτωση του stand-up-comedy βλέπουμε πως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Βλέπουμε δηλαδή μία παρέα αξιόλογων νέων ηθοποιών που για κάποιους λόγους δεν κατάφεραν, ή δεν θέλησαν συνειδητά, να ενταχθούν στο σύστημα της show biz, και που μάχονται με τον ίδιο τους τον εαυτό για να επιτύχουν αυτό που ο διάσημος κωμικός Will Ferrell έχει χαρακτηρίσει ώς ”σκληρό, μοχθηρό και μοναχικό”, το καλό stand-up-comedy. Γι’αυτά τα παιδιά και γι’αυτή τους την προσπαθεία δικαιολογήσαμε τελικά τα 18 ευρώ του εισιτηρίου που στην αρχή μας είχαν φανεί πολλά.
Comedy Club, Αιόλου 48-50, Σύνταγμα, τηλ. κρατήσεων: 210 3311009, 6973371601
Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη εώς Κυριακή στις 22.00
Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ Παρασκευή και Σάββατο, 15 ευρώ τις καθημερινές (στην τιμή περιλαμβάνεται και ένα κέρασμα)
