Είδαμε: Ρόδες United στο Gagarin

«Ρε π*(&^( είναι πολύ μπροστά για Ελλάδα ο ΝΙκήτας», μονολογούσε ο φίλος Άγγελος καθώς το κρύο ξύριζε τα πηγούνια μας ξημερώματα Σαββάτου στη Λιοσίων. Ξέρω μπόλικα άτομα που θα συμφωνήσουν με αυτή τη θέση, κι άλλα τόσα που θα ορμήξουν.

Όπως και να’χει, οι Ρόδες United και ο Νικήτας Κλιντ έδωσαν για ακόμη μια φορά μουσική ψυχή επί σκηνής, και ερμήνευσαν κομμάτια δικά τους και άλλων όπως μόνο εκείνοι ξέρουν και ευλαβικά αποδίδουν εδώ και χρόνια.

Γιατί δεν έχει περάσει μέχρι στιγμής από τα μάτια μας (και τα αυτιά μας) καμία μπάντα που να ξέρει να μπλέκει τόσο απολαυστικά Παγκανίνι και Μπρεχτ,  Βαμβακάρη και Star Wars, Jean Michel Jarre και Μάνο Λοΐζο, Hip Hop και Reggae, dub και rock, ρεμπέτικα και metal.

Όλα τα παραπάνω φαντάζουν παράταιρα. Όμως σε ένα live των Ρόδες United όλοι οι καλοί (ήχοι) χωράνε και είναι τέτοια η μουσική περσόνα του Νικήτα Κλιντ που θα στους προσφέρει όπως πρέπει, χωρίς να κουράσει.

Στο live της 23ης Ιανουαρίου στο Gagarin περάσαμε όμορφα. Ακόμα κι αν η μπάντα βγήκε κάπου στις 23.30. Ακόμα κι αν το κοινό ήταν από τα πλέον αμήχανα που έχουμε συναντήσει. Ακόμα και αν το Gagarin δε γέμισε.

Περάσαμε όμορφα γιατί ακούσαμε ένα μουσικό σύνολο δεμένο όσο λίγα. Γιατί ακούσαμε το «Κιούμπρικ» με εισαγωγή από Strokes, γιατί μερακλώσαμε με την «Όμορφη μελαχρινή» του Βαμβακάρη και βαρέσαμε ντέφια «Μπακλαμαδάκι Song», γιατί κοπανηθήκαμε στην πανκ εκδοχή του «Ακορντεόν», γιατί αναπολήσαμε γκόμενες «Καταθλιπτικές», γιατί βγάλαμε τον ροκ geek που κρύβαμε μέσα μας στο instrumental «Star Wars» και τραγουδήσαμε αγκαλιασμένοι «Light up the sky tonight yeah» στο «Και τι έγινε».

Γιατί μας διαπέρασε ολίγη από κουλτούρα με τον «Μακ τον Μαχαιροβγάλτη» σε στίχους Μπρεχτ, γιατί χοροπηδήσαμε φωνάζοντας «εσένα θέλω» στο «Making my Name», γιατί – διάολε!- ακούσαμε ακόμα και Paganini σε σούπερ διασκευή.

Γιατί ακούσαμε και ωραία νέα τραγούδια από το «φρέσκο» άλμπουμ τους «Internet». Όλα τα παραπάνω σε ένα setlist που δεν έκανε κοιλιά. Που κράτησε μέχρι αργά και το ευχαριστηθήκαμε σε κάθε λεπτό του.

Κάθε live των Ρόδες United είναι εγγύηση μουσικής διασκέδασης, ακόμα και για τους «εκτός φάσης». Αναμένουμε το επόμενο.

ΥΓ: Σεβαστό το «μαύρο» αρκετών φαν στη συναυλία λόγω πολιτικών επιλογών του frontman. Όμως είναι χαζομάρα να γειώνεις τη μουσική, χρησιμοποιώντας σαν έρεισμα  την – σωστή ή λάθος – πολιτική. Στην τελική, όπως quotαρε ο Κλιντ στο Ράδιο Αρβύλα το Old Boy ντυμένος γορίλας:

«Μπορεί να είμαστε κτήνη αλλά δεν μας αξίζει κι εμάς να ζούμε;»

Ανταπόκριση: Νικόλας Γεωργιακώδης