Ακούμε: Δ. Ζερβουδάκη, "Πώς να Αναπνεύσω"

της Φιλουμένας Ζλατάνου

«Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
Από της λήθης τη χαρά
Μα δε μπορώ την ψυχή μου να βρω
Μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ’ αφήσει λειψό
Δεν πειράζει που είναι αργά
Εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
Απ’ της λήθης τη χαρά.»

Όταν ο Δημήτρης Ζερβουδάκης μας παρουσίασε το φθινόπωρο στο Μετρό ορισμένα από τα ανέκδοτα τραγούδια του, μας άφησε με την προσμονή να τα απολαύσουμε δισκογραφημένα, ώστε να τα ακούμε συχνά. Μας έχει συνηθίσει άλλωστε σε προσεγμένες δισκογραφικές δουλειές, οι οποίες αν και σεμνές δεν περνούν ποτέ απαρατήρητες.

«Πώς να αναπνεύσω» μας τραγουδά στο νέο του δίσκο, δώρο για το 2010, με ώριμο λυρικό λόγο και συνθέσεις που κινούνται από τα απτάλικα και τα ζεϊμπέκικα, στα καθαρόαιμα μπλουζ και τις μπαλάντες. Δεν είναι εύκολο να χαρακτηρίσεις το δίσκο και να τον κατατάξεις σε μια κατηγορία. Είναι καθαρά «ζερβουδακικός». Αν προσέξεις τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιεί στις ενορχηστρώσεις, ίσως πάρεις μία ιδέα: κιθάρες, βιολιά, κρουστά, τύμπανα, μπάσο, τζουράς, μπαγλαμάς, πιάνο και μπαγιάν δημιουργούν ένα πολύ μελωδικό και χορταστικό μελωδικό αποτέλεσμα στο γνωστό ύφος του τραγουδοποιού από τη Θεσσαλονίκη.

Οι στίχοι είναι κοφτεροί σα μαχαίρι και οι εικόνες που δημιουργούν πολύ έντονες. Τα κλασσικά θέματα του έρωτα, της προσμονής και της απόρριψης περιγράφονται με πολύ όμορφο τρόπο και παρά το ότι ξεγυμνώνονται από τα στολίδια τους βρίσκουν και πάλι τρόπο να μας αγγίξουν. Είναι τελικά μαγκιά να βρίσκεις νέους τρόπους να τραγουδάς ένα τόσο πολυφορεμένο θέμα, αγγίζοντας τον κόσμο που σε ακούει.

Εμπιστεύεται τη νέα τραγουδοποιό Σοφία Γεωργαντζή για τους στίχους και τη μουσική στα τραγούδια «είναι», «πώς να αναπνεύσω» (το ομότιτλο του δίσκου), «νύχτες», «μια αγωνία», τα οποία φανερώνουν ότι η κοπέλα έχει μέλλον. Η φωνή της είναι αραχνοΰφαντη και αγκαλιάζει τις νότες και τα νοήματα με περισσή χάρη. Για τον Δημήτρη Ζερβουδάκη και τις ερμηνείες του δεν έχουμε να αναφέρουμε τίποτα καινούριο καθώς η ξεχωριστή χροιά και ερμηνεία του έχει αποτελέσει σήμα κατατεθέν, όπως συμβαίνει και με τους Σ. Μάλαμα, Θ. Παπακωνσταντίνου, Γ. Αγγελάκα και Α. Ιωαννίδη.

Στίχους επίσης υπογράφουν οι Γιάννης Μήτσης και Χάρης Καφετζόπουλος, ενώ στη «Λήθη» συμμετέχει ερμηνευτικά και ο Θοδωρής Κοτωνιάς (Μακρινά Ξαδέρφια).
Να προσέξετε ιδιαίτερα την «Αράχνη», τη «Λήθη, το «Πώς να αναπνεύσω», το «Επιτέλους» και τις «Νύχτες». Έχει μια γλυκόπικρη διάθεση αυτός ο δίσκος και δε χαρίζεται στα λόγια, σε περνάει από κύματα, και τελικά σε λυτρώνει μέσω της «Λήθης». Είναι δίσκος θηλυκός και αρσενικός καθώς τα τραγούδια είναι ένα μίγμα των ανθρώπινων σχέσεων και αδιεξόδων.

Θα ακούσετε μουσικούς όπως ο Χρίστος Τσαπράζης, ο Γιώργος Τόλιος, ο Διαμαντής Καραγιαννακίδης, ο Θάνος Κολοκυθάς, ο Θανάσης Αρχανιώτης, ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Παυλίδης, ο Ηρακλής Βαβάτσικας,ο Στέργιος Γαργάλας, ο Γιάννης Ζευγώλης, ο Σπύρος Γκούμας και ο Βαγγέλλης Καρύπης να δένουν με μαεστρία το τελικό αποτέλεσμα και θα ευχαριστηθείτε.

Τέλος να τονιστεί ότι με αυτό το δίσκο εγκαινιάζεται η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία «Κύμα» του Δημήτρη Ζερβουδάκη. Όπως αναφέρει ο ίδιος, «η ανάγκη για δημιουργία δε λογίζεται από τα κέρδη».

Κύμα 2009