Ακούμε: Τσαλιγοπούλου - Μίκρο σε "Secret Concert" & Χρήστο Λεοντή

της Φιλουμένας Ζλατάνου

* Ένας δίσκος του καλοκαιριού που έχει λόγο ύπαρξης να δροσίσει τις καλοκαιρινές νυχτιές μας, να θρέψει συναισθήματα ανάλογα με αυτά που γεννιούνταν εις τις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου δεκαετίας 1960.
 
Το Mad επιμελήθηκε τα επονομαζόμενα Mad Secret Concerts τα οποία ανέδειξαν φωνητικές ικανότητες και επιλογές διαφορετικές από τις συνηθισμένες για τους καλλιτέχνες που τραγούδησαν σε αυτά. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου που τα τελευταία χρόνια κάνει μια πιο ποπ στροφή, επιλέγει μαζί με τους Μίκρο να διασκευάσει τραγούδια του Χατζιδάκι, του Πλέσσα και άλλων, παλιά και αγαπημένα και να αποδείξει για ακόμη μία φορά τη διαχρονική αξία τους.
 
Η ενορχήστρωση των Μίκρο, με τα εφέ, τα samples και την, με μέτρο, επεξεργασία των μελωδιών και της φωνής της Τσαλιγοπούλου καταφέρνει να αναδείξει τη φωνή της τραγουδίστριας, χωρίς περιττά τσιρίγματα και ενοχλητικές εξάρσεις – αν και ορισμένες φορές ξεφεύγει μέσα στην ερμηνεία της , είναι ελάχιστα τα σημεία αυτά, όπως το βουκολικό «το φεγγάρι κάνει βόλτα», που θα μπορούσε και να μην υπάρχει. Ερμηνεύει με περίσσια χάρη και τσαχπινιά όπως άλλωστε χρειάζονται αυτά τα τραγούδια.
 
Η τραγουδίστρια των Μίκρο, Ρία, τη σιγοντάρει σε ορισμένα κομμάτια , ενώ η ερμηνεία της στο χιλιοδιασκευασμένο “These boots are made for walking”, ταιριάζει με το electro ύφος των Μίκρο, χωρίς να έχει το στοιχείο, όμως, του αισθησιασμού που είχαν οι πρώτες διασκευές και που είναι ο στόχος του κομματιού.

Φρεσκάδα και καλοκαιρινή διάθεση, σε ένα δίσκο που δεν προσφέρει τίποτα σε μουσικό επίπεδο, καινούριο, όμως σίγουρα προκαλεί χαρωπή διάθεση, που φαίνεται να είναι και ο στόχος του.

Mad Secret Concert, Ελένη Τσαλιγοπούλου+Μίκρο, Sony BMG 2007

* Δευτέρα πρωί και στα χέρια μου έρχεται το νέο cd του Χρήστου Λεοντή. Ένα cd με έναν εξαιρετικό πίνακα για εξώφυλλο σε γήινα χρώματα και με ερμηνευτές τους Νίκο Δημητράτο, Μαρία Σουλτάτου, Δημήτρη Μητροπάνο, Παντελή Θαλασσινό, Δώρο Δημοσθένους και Ιωάννα Φόρτη, που σε προϊδεάζουν για το καλύτερο. Οι ελπίδες αποδεικνύονται φρούδες στο πρώτο άκουσμα.
 
Δεκαπέντε τραγούδια, στην πλειοψηφία τους ζεϊμπέκικα, σε στίχους Δημήτρη Λέντζου και μουσική του Λεοντή τα οποία δεν κάνουν την έκπληξη. Τραγούδια που πατάνε σε γνώριμα μονοπάτια που θυμίζουν έντονα παλιά κομμάτια.

Η μουσική σε πολλά σημεία επαναλαμβάνεται ενώ σε άλλα είναι άνευρη και ζημιώνει τους πολύ καλούς στίχους –ενώ διαβάζοντας τους στο βιβλιαράκι προκαλούν συναισθήματα, δε στέκεσαι σε αυτούς ακούγοντας τα τραγούδια. Οι ερμηνείες θεατρικές και λίγο πιο πομπώδεις από ότι θα έπρεπε σε ορισμένα τραγούδια προσθέτουν παρ' όλα αυτά δυναμική.

Πολύ δυνατό το ομότιτλο τραγούδι σε ερμηνεία Μητροπάνου ενώ ξεχωρίζουν και τα «Μαρακές», «Αχ Ελλάδα μου που πας» και «Με παλιά μοτοσικλέτα». Οι εισαγωγές των τραγουδιών και το παίξιμο των μουσικών ανήκουν σίγουρα στα ατού του δίσκου.
Ένας δίσκος αξιοπρεπής όχι όμως αντάξιος της μεγάλης κλάσης ενός δημιουργού όπως ο Χρήστος Λεοντής. Ες αναμονή πιο σπουδαίων δημιουργημάτων.

Χρήστος Λεοντής, «Έρωτας Αρχάγγελος», Μετρονόμος 2007