Ο Γιώργος Κοντραφούρης και το Trio στον Κήπο του Μεγάρου

Ο Γιώργος Κοντραφούρης, είναι ένας από τους σπουδαιότερους πιανίστες της χώρας, που έχει καταφέρει μέσα από το έργο του να κερδίσει παγκόσμια φήμη. 

Μετά από μια δημιουργική περίοδο, αναζήτηση, και διεθνή -όπως τόσα χρόνια- παρουσία, ο ταλαντούχος πιανίστας και οργανίστας έρχεται να παίξει για την πρωτεύουσα της γενέτειρας Ελλάδας, στον πιο όμορφο κήπο της. 12 Ιουλίου λοιπόν ο Γιώργος Κοντραφούρης και το Trio του, που αποτελείται από τον ίδιο στο πιάνο, τον Κίμωνα Καρούτζο στο μπάσο και τον Jason Wastor στα ντραμς, θα μας παρουσιάσουν την τελευταία τους δουλειά με τίτλο «The Passing» θα εμφανιστούν στον Κήπο του Μεγάρου.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2020 με πέντε νέες συνθέσεις του δημιουργού αλλά και δύο διασκευές, σε αγαπημένα του παλιότερα κομμάτια. Με αφορμή τη συναυλία του λοιπόν, μιλήσαμε με τον Γιώργο Κοντραφούρη, ο οποίος μας είπε αρκετά ενδιαφέροντα. 

Πως θα περιγράφατε σε κάποιον που δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή μαζί της τη μουσική σας και τον τελευταίο σας δίσκο;

«Νομίζω ότι είναι ένας δίσκος που περιγράφει τις δικές μου εντυπώσεις από μια περίοδο του παρελθόντος, αλλά και τις προσδοκίες για το μέλλον, μάλλον το κοντινό, αποτυπωμένες στη μορφή του κλασικού piano trio (δηλ. Πιάνο, κοντραμπάσο και drums), ένα σχήμα που η δυναμική του μου αρέσει πάρα πολύ. Οι δύο διασκευές είναι εντυπώσεις του παρελθόντος και τα υπόλοιπα κομμάτια είναι η γέφυρα για τις προσδοκίες του μέλλοντος».

Τι είναι πιο δύσκολο άραγε να μεταλαμπαδεύεις τις γνώσεις περί μουσικής στους φοιτητές/ μαθητές που διδάσκετε ή να χτίσεις ένα πιστό τζαζ κοινό που θα σε ακολουθεί στη χώρα μας;

«Τώρα οι φοιτητές έρχονται πολύ πιο συνειδητοποιημένοι σ’ αυτό που θέλουν να μάθουν. Άρα, νομίζω ότι αυτό έχει γίνει πιο εύκολο, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο. Μετά είναι προσωπικό και στον καθένα πόσο θέλει να ασχοληθεί και να συνεχίσει.

Για το κοινό, ποτέ δεν το έχω σκεφτεί. Πιστεύω όμως ότι αν είσαι συνεπής σ’ αυτό που κάνεις πάντα θα βγαίνει ένα στέρεο μήνυμα ή μια κεντρική ιδέα για κάποιους».

Το φυσικό format (βινύλιο, cd) αντιστέκεται κι αντεπιτίθεται. Θα καταφέρει να μείνει ζωντανό στη λαίλαπα του streaming/ Spotify/ itunes κτλ;

«Νομίζω ότι το βινύλιο θα παραμείνει σαν ένα είδος «εκλεκτικής» και συλλεκτικής ενασχόλησης με τη μουσική. Το cd, κατά τη γνώμη μου, μάλλον θα φύγει. Παρ’ όλα αυτά το format για μένα δεν παίζει κανένα ρόλο για το πώς ο καθένας θα επηρεάζεται και θα απολαμβάνει και θα ακούει τη μουσική».