του Λουκά Τσουκνίδα
Το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: (Α) Συνάντηση σινεφίλ ελιτιστών, (Β) Αξιοθέατο για περίεργους Θεσσαλονικείς, (Γ) Ευκαιρία για τους Αθηναίους να ζήσουν το μύθο της ”ερωτικής” πόλης, (Δ) Λίγο απ’ όλα.
Ό,τι και να απαντήσει κανείς, η Δευτέρα σήμανε το τέλος ενός από τα ωραιότερα φεστιβάλ της ”διεθνούς” περιόδου. Η γκρίνια που προηγήθηκε εκτονώθηκε σε ένα πανηγύρι, τα ερωτηματικά μπήκαν στο περιθώριο και για ένα δεκαήμερο πρωταγωνιστής ήταν το κοινό.
Οι αίθουσες γέμισαν και οι επιλογές της νέας διεύθυνσης δικαιώθηκαν. Ξεκίνημα με τα φετινά αφιερώματα. Ο Γουίντερμπότομ και ο Σερώ είναι πλέον κλασικοί, ο Χου Χσιάο Χσεν (φωτό) πραγματικός δάσκαλος, ο Κιμ Τζι Γουν ωραίος ως Κορεάτης και ο Σειτζούν Σουζούκι κάτι πέρα από ”καλτ”. Παράλληλα προβλήθηκε το έργο σημαντικών Ελλήνων δημιουργών, του Γ. Πανουσόπουλου, του Ν. Παπατάκη και της Αντουανέττας Αγγελίδη.
Πραγματικό ”σχολείο” δηλαδή, όπως και τα πρωινά masterclasses όπου μίλησαν για τη δουλειά τους επαγγελματίες από όλα τα στάδια της κινηματογραφικής παραγωγής. Έκτακτο μίνι σεμινάριο έδωσε για τους φοιτητές που βρέθηκαν στην ομιλία του ο Φράνσις Φόρντ Κόπολα (φωτό).
Είδαμε ακόμα νέο Ιρλανδικό και νέο Δανέζικο κινηματογράφο, όπου οι Δανοί έκλεψαν την παράσταση. Αναμενόμενα καλό το αφιέρωμα στο Μεξικάνικο σινεμά, ενώ οι καθιερωμένες ματιές στα Βαλκάνια έδωσαν στο κοινό μια γεύση από την περιορισμένη παραγωγή των γειτονικών χωρών. Πετυχημένο και το τμήμα που αντικατέστησε τους ”Νέους Ορίζοντες”, οι ”Ημέρες Ανεξαρτησίας”.
Στο Διεθνές Διαγωνιστικό, μια ταινία που δε συζητήθηκε ιδιαίτερα σάρωσε τα βραβεία μαζί με το Χρυσό Αλέξανδρο, ”Η ευτυχία του άλλου” της Φιν Τροχ. Αργυρό Αλέξανδρο πήρε το ”Αίμα” του Μεξικανού Αμάτ Εσκαλάντε ενώ το κοινό επιβράβευσε το ”Άνθρωπος σπρώχνει καρότσι του” Ραμίν Μπαχρανί. Οι ελληνικές ”Κινέττα” και ”Γλυκειά μνήμη” δίχασαν το κοινό.
Στο Ελληνικό τμήμα τα αποτελέσματα αναμενόμενα. ”Η χορωδία του Χαρίτωνα”, η ”Αγρύπνια” και ο ”Όμηρος” πήραν τα βραβεία και το χειροκρότημα. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Μ. Παπαδημητράτος με το ”Τσίου” έφυγε με 3 βραβεία, το σημαντικότερο για το σενάριό του. Από τις υπόλοιπες άρεσαν ”Η εύκολη Λία” του Β. Σειτανίδη και ”Η καρδιά του κτήνους” του Ρ. Χαραλαμπίδη.
Το φεστιβάλ είχε και άλλα πολλά: Εκθέσεις του Ντιν Ταβουλάρις και του Βιτόριο Στοράρο, ανοιχτά κινηματογραφικά φόρουμ, συναυλία της αγαπημένης Βικτόρια Αμπρίλ, Ξάξακες και Ντέιβιντ Χολμς, πάρτυ.
Ομολογουμένως, η αύρα του νέου προέδρου Γιώργου Χωραφά είναι θετικότατη και μας κέρδισε όλους, αλλά την επόμενη μέρα τα ερωτήματα παραμένουν: Ως πότε ο κινηματογράφος στην Ελλάδα θα είναι προσωπική Οδύσσεια και τι θα γίνει με το επερχόμενο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ;
