We Are Your Friends: Βίντεο κλιπ στο σινεμά

του Λουκά Τσουκνίδα

Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ο Μαξ Τζόζεφ αφηγείται ένα καλιφορνέζικο “σαξές στόρι” κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του πρωταγωνιστή του, Ζακ Έφρον. Το “We Are Your Friends” είναι μια ταινία που βγαίνει στις αίθουσες στον απόηχο του καλοκαιριού, ενώ θα έπρεπε να βγει στην ακμή του. Στερεοτυπικό αλλά καλοστιλιζαρισμένο, επιφανειακό μα αρκούντως καλοπαιγμένο, το μίνι χορευτικό έπος του Τζόζεφ δεν μένει χαραγμένο στη μνήμη μας. Τουλάχιστον, μας φτιάχνει τη διάθεση.

Η υπόθεση

Ο Κόουλ, ένας νεαρός ντιτζέι και οι τρεις κολλητοί του βράζουν στο καλιφορνέζικο προάστιό τους ψάχνοντας το επόμενο βήμα τους στη ζωή. Θα δουλέψουν άραγε για τον τοπικό μεγαλομεσίτη που κλέβει τα σπίτια των οικονομικά στριμωγμένων ή θα ακολουθήσουν το όνειρό τους να φύγουν από 'κει και να κάνουν κάτι σπουδαίο; Για τον Κόουλ η απάντηση δίνεται τη νύχτα που γνωρίζει τον Τζέιμς Ριντ, παγκοσμίου φήμης συνάδελφό του, και την υπέροχη προσωπική βοηθό του...



Η κριτική

Δεν υπάρχουν και πολλά θετικά να πει κανείς για μια ταινία που βιντεοκλιπίζει τόσο απροκάλυπτα χωρίς ν' αφήνει οπτικοακουστικό κλισέ ανεκμετάλλευτο ούτε για δείγμα. Κι όμως, ο Μαξ Τζόζεφ δείχνει να διασκεδάζει με όσα μας αφηγείται τουλάχιστον όσο κι οι ήρωές του, οι οποίοι, παράταιροι όπως είναι μεταξύ τους, αποδίδουν μια χαρά το συναίσθημα εκείνο της παρατεταμένης εφηβείας και της αναγκαστικής προσκόλλησης στα συνηθισμένα μέχρι τη στιγμή που η κατάλληλη πόρτα θ' ανοίξει και κανείς δε θα κοιτάξει ξανά πίσω του.

Κανείς, δηλαδή ο Κόουλ, μιας και αυτός είναι ο χαρισματικός της παρέας, ο χαμηλών τόνων μα φιλόδοξος νεαρός, το βραδύκαυστο ταλέντο που, ευκαιρίας δοθείσης, θα αφήσει τους υπόλοιπους στη σκόνη του. Βέβαια, η χορευτική μουσική, αυτή που σιχαθήκαμε στα νάιντιζ, όταν βομβαρδιζόμασταν από συλλογές με ριμίξ και ατμοσφαιρικά μέντλεϊ κατευθείαν απ' τα ηλιοκαμένα ντεκς της Ίμπιζα, έχει αποδειχτεί πεδίο δόξης λαμπρό για λογής λογής κομπογιαννίτες και διάττοντες αστέρες. Κάτι που ο ήρωάς μας αναγνωρίζει εμμέσως όταν δηλώνει πώς το μόνο που χρειάζεται ένας ντιτζέι, είναι ένα εμβληματικό κομμάτι που περικλείει και επικοινωνεί με ειλικρίνεια την μέχρι τότε ανθρώπινη εμπειρία του.

Προφανώς, ο Κόουλ θα τα καταφέρει, όχι όμως χωρίς απώλειες και συγκρούσεις, τις οποίες ο Τζόζεφ, συν-σεναριογράφος εκτός από σκηνοθέτης, εκμεταλλεύεται αφηγηματικά με τρόπο που δίνει στον κολοφώνα της ταινίας του το συναισθηματικό βάρος που απαιτείται. Κλισέ ξεκλισέ λοιπόν, το “We Are Your Friends” λειτουργεί, υπό τη σκιά πάντα της ελαφρότητας που χαρακτηρίζει την προσέγγισή του όσο και τη μουσική σκηνή που χρησιμοποιεί ως όχημα. Σαν ένα καλό χορευτικό κομμάτι, διαθέτει τα πάνω του και τα κάτω του, όλα όμως δένουν καθώς κλιμακώνεται προς το μεγάλο φινάλε, εκεί όπου ο πρωτοεμφανιζόμενος ντιτζέι μετουσιώνει την εμπειρία του σε μουσική και ξεσηκώνει τα πλήθη που, εδώ που τα λέμε, δε μοιάζουν και ιδιαίτερα “δύσκολα”.

Την ταινία κάνει αισθητά πιο συμπαθή έως και διασκεδαστική ο Ζακ Έφρον, με την άνεση κυρίως με την οποία ενδύεται το ρόλο του φιλόδοξου νεαρού με την υποδόρια αυτοπεποίθηση και την προσγειωμένη προσήλωση στον άπιαστο, φαινομενικά, στόχο. Τι να πω, είναι φτιαγμένος για τέτοια σκηνικά και δύσκολα δεν θα τυποποιηθεί σε παρόμοιους ρόλους. Ίσως πάλι, να μην κατάφερνε να κρατήσει το χαλαρό οικοδόμημα του Τζόζεφ στις πλάτες του, αν δεν είχε απέναντί του τον Γουές Μπέντλεϊ, που είναι εξαιρετικός στο ρόλο του Τζέιμς Ριντ, του υποψήφιου μέντορα που γρήγορα αποδεικνύεται άνθρωπος αντί θεός, όπως μπορούμε να υποθέσουμε ότι φάνταζε κάποτε στα ντεκς. Οι δυο τους δίνουν ένα άλλο βάρος στους συσχετισμούς της ταινίας και τη σώζουν, κατά κάποιον τρόπο, απ' το να καταλήγει εντελώς κενόδοξη και προσχηματική, σαν το μέσο χορευτικό κομμάτι.

Το “We Are Your Friends” δε διεκδικεί καμία δάφνη. Είναι ό,τι πρέπει όμως για μια κουλ ποστ-καλοκαιρινή βραδιά.

Βγαίνουν ακόμη:
Η ταινία δράσης “The Transporter Refueled”, η κωμωδία “Vacation”, το θρίλερ μυστηρίου “Solace” και η ταινία κινουμένων σχεδίων “Inside Out”.