Οι καλύτερες sci-fi ταινίες εκτός Χόλυγουντ

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Συνήθως όταν ακούμε για μια «ταινία επιστημονικής φαντασίας» το μυαλό μας πάει κατευθείαν στις μπλοκμπάστερ παραγωγές του Χόλυγουντ. Τι γίνεται όμως με τις υπόλοιπες χώρες εκτός Αμερικής;

Τόσο ο ευρωπαϊκός όσο και ο ασιατικός κινηματογράφος έχουν κατά καιρούς βγάλει αρκετές ταινίες του είδους, όμως συνήθως το περιορισμένο μπάτζετ και τα μικρά στούντιο περιορίζουν σημαντικά τόσο τις παραγωγές όσο και τη χρήση ειδικών εφέ.

Και πάλι όμως, αν ψάξουμε καλά θα βρούμε μπόλικα παραδείγματα τέτοιων ταινιών. Παρακάτω συγκεντρώσαμε επτά από τις αγαπημένες μας.

Stalker (Ρωσία)
Το αριστούργημα του Ταρκόφσκι τοποθετείται σε ένα άγνωστο χρονολογικά, αλλά άμεσο μέλλον όπου κάτι παράξενο και εξωγήινο συνέβη σε μια ρωσική περιοχή με το όνομα «Η Ζώνη». Οι νόμοι της Φύσης εκεί είναι διαφορετικοί και οι παγίδες δεκάδες. Ένας οδηγός, ο Στάλκερ, αναλαμβάνει να οδηγήσει εκεί τον Επιστήμονα και τον Συγγραφέα με στόχο να βρουν ένα δωμάτιο, στο οποίο λέγεται πραγματοποιούνται οι πιο μύχιες επιθυμίες του ανθρώπου. Ο θεατής καλείται στο τέλος της ταινίας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για τα νοήματά της, γεγονός που κάνει το έργο του Ρώσου σκηνοθέτη ανοικτό σε κάθε ερμηνεία.


Fantastic Planet (Γαλλία)
Η ταινία που πιθανώς να είδατε κάποια στιγμή το καλοκαίρι στην ταράτσα του Bios, είναι ένα σουρεάλ έργο κινουμένων σχεδίων, το οποίο συναρπάζει με την αρκετά αλλόκοτη οπτική του. Το soundtrack του Alain Goraguer σε συνδυασμό με τις εικόνες του Rene Laloux εγγυώνται ένα σινεφίλ «τριπάρισμα», ενώ η αρκετά απλοϊκή υπόθεση του έργου μας μεταφέρει σε έναν φουτουριστικό πλανήτη όπου μεγάλοι γίγαντες με το όνομα Draags καταπιέζουν με κάθε τρόπο τους ανθρώπους. Μην τη δείτε αν σας αρέσει η δράση τύπου Alien, δείτε την αν σας αρέσουν οι ψυχεδελικές ταινίες.


Timecrimes (Ισπανία)
Ο τίτλος ενδεχομένως να αποκαλύπτει το περιεχόμενο αυτής της άκρως ενδιαφέρουσας Ισπανικής ταινίας επιστημονικής φαντασίας η οποία επικεντρώνεται γύρω από τα ταξίδια στο χρόνο. Το σενάριο είναι υποδειγματικό και όσα λιγότερα ξέρετε γι’ αυτό πριν δείτε την ταινία, τόσο το καλύτερο. Ίσως μία από τις καλύτερες ταινίες του είδους.


Alphaville (Γαλλία)
Ο Γκοντάρ μας ταξιδεύει σε μια πόλη ενός «άλλου» πλανήτη όπου οι καλλιτέχνες, οι μουσικοί και γενικά οι πάσης φύσεως δημιουργικοί τύποι δεν υπάρχουν πλέον. Μαθαίνουμε ότι ο Άλφαβιλ, ο πλανήτης, διοικείται από ένα δικτατορικό κομπιούτερ με το όνομα Άλφα 60 και ένας άνδρας, ο Lemmy Caution στέλνεται για να το σταματήσει. Η ταινία δεν διαθέτει ειδικά εφέ με όλες τις «φουτουριστικές» σκηνές να έχουν γυριστεί στο Παρίσι, ενώ γίνονται σαφείς αναφορές στον Όργουελ, στη Θεωρία της Σχετικότητας στον Μπόρχες και στον Νοσφεράτου.


Ghost in the Shell (Ιαπωνία)
Αριστουργηματικό manga animation και μία από τις ταινίες οι οποίες επηρέασαν τους δημιουργούς του Matrix, το Ghost in the Shell παρακολουθεί τα γεγονότα σε έναν φουτουριστικό κόσμο του 2029. Εκεί μία cyber μπατσίνα προσλαμβάνεται από την κυβέρνηση για να παρακολουθήσει τον Puppet Master, έναν ιό. Πρόκειται για την πρώτη ιαπωνική ανιμέ ταινία η οποία προβλήθηκε στις ΗΠΑ και στην Αγγλία την ίδια στιγμή με την πρεμιέρα της στην Ιαπωνία και περιέχει μπόλικες φιλοσοφικές ερωτήσεις για την ανθρωπότητα.


2046 (Κίνα)
Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα επιστημονικής φαντασίας έρχεται από την Κίνα. Μέρος της ταινίας λαμβάνει χώρο στο παρόν (την δεκαετία του ’60) ενώ το δεύτερο μέρος συμβαίνει το 2046. Οι δύο αυτοί κόσμοι μπλέκονται μεταξύ τους σε μια μη-γραμμική αφήγηση, μοναδικής τεχνικής από τον σκηνοθέτη Γουονγκ Καρ Γουάι και σιγά σιγά ο θεατής ενώνει τα κομμάτια για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Εξαιρετικό και το soundtrack του Ουμεμπαγιάσι.


Metropolis (Γερμανία)
Η ταινία του Φριτζ Λάνγκ αποτελεί ορόσημο της εποχής του βωβού κινηματογράφου, ένα εξπρεσιονιστικό φιλμ το οποίο παραδίδει μαθήματα ασπρόμαυρης κινηματογράφησης. Τα γεγονότα της ταινίας λαμβάνουν χώρα σε μια φουτουριστική πόλη. Εκεί ο Φρέντερ, ερωτεύεται τη Μαρία η οποία ανήκει στην «κατώτερη» κοινωνία, μια κοινωνία η οποία καταπιέζεται από τον πλούσιο πατέρα του και άλλους βιομήχανους. Η σύγκρουση μεταξύ της άρχουσας τάξης και της κατώτερης είναι αναπόφευκτη.