Edge of Tomorrow: To blockbuster της χρονιάς!

του Λουκά Τσουκνίδα

Έχοντας στο ενεργητικό του το εξαιρετικό πρώτο φιλμ της σειράς με ήρωα τον πράκτορα Τζέισον Μπορν, ο Νταγκ Λίμαν επιστρέφει δυναμικά, μετά από μερικές μέτριες δουλειές, στο τιμόνι μιας απ' τις πιο φιλόδοξες φετινές παραγωγές της αμερικάνικης βιομηχανίας του θεάματος. Το “Edge of Tomorrow”, βασισμένο στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας “All you Need is Kill” του Χιρόσι Σακουραζάκα, είναι μια απολαυστική πολεμική περιπέτεια, ένα ζωντανό βίντεο γκέιμ που μας βάζει στη θέση του χαρακτήρα-παίχτη πριν γίνουμε θεατές του τέλους που ο ίδιος έχτισε βήμα-βήμα, ζώντας τα ίδια γεγονότα ξανά και ξανά.

Η υπόθεση

Στην πιο κρίσιμη στιγμή του πολέμου με τους εξωγήινους εισβολείς, ο, κάθε άλλο παρά ετοιμοπόλεμος, Ταγματάρχης Κέιτζ υποβαθμίζεται σε στρατιώτη και ρίχνεται στη μάχη. Εκεί, σκοτώνεται μέσα σε λίγα λεπτά για να ξυπνήσει και πάλι ζωντανός στο ξεκίνημα της προηγούμενης ημέρας, ακριβώς πάνω στη στιγμή της άφιξής του στη καινούργια του μονάδα. Εκμεταλλευόμενος αυτή τη μοναδική του ιδιότητα θα προσπαθήσει να την τιθασεύσει για να προσαρμοστεί σε όσα του συμβαίνουν και να βρει τρόπο ν' αλλάξει το ρου του πολέμου και της ζωής του...



Η κριτική

Ξεκινώντας από μια πάρα πολύ απλή ιδέα, ο συγγραφέας του μυθιστορήματος έφτιαξε έναν χαρακτήρα που πρέπει ξαφνικά να ζήσει τη ζωή του σα να βρίσκεται μέσα σε ένα βίντεο γκέιμ. Έτσι, κάθε φορά που σκοτώνεται ξεκινά απ' την αρχή (αφού δεν υπάρχουν διαφορετικές “πίστες”) και με όπλο του την πλήρη επίγνωση των προηγούμενων “γύρων” προσπαθεί να προσαρμοστεί, να μείνει ζωντανός, να προχωρήσει λίγο παραπέρα και να βρει τον τρόπο να λύσει το γόρδιο δεσμό που τον κρατά φυλακισμένο σ' αυτή την ενδιάμεση χωροχρονική ζώνη.

Δεν ξέρω τι γίνεται στο βιβλίο, οι σεναριογράφοι όμως της ταινίας πήραν το πρωτογενές υλικό κι έβαλαν στη μέση έναν καλογραμμένο χαρακτήρα, έναν κλασικό “ήρωα κατά λάθος” ο οποίος, εκεί που έμοιαζε χαμένος από χέρι, οδηγείται απ' τις εξαιρετικές συνθήκες να υπερβεί τον εαυτό του, να σώσει τον κόσμο και να πάρει το κορίτσι.

Αντίθετα με προηγούμενες πρόσφατες ταινίες του, οι οποίες έμοιαζαν απλώς με “οχήματα” για την προώθηση της “γαματοσύνης” του, ο Τομ Κρουζ βρίσκεται εδώ να υποδύεται έναν ενδιαφέροντα ρόλο που περικλείει συγχρόνως όλα τα δυνατά του σημεία χωρίς να απαιτεί εκφραστικές υπερβολές: την πειστική εικόνα του ρωμαλέου αντρός, την γοητεία ενός γήινου ζεν-πρεμιέ και το ευρύ ρεπερτόριο υποκριτικών ικανοτήτων που συνδυάζει δυνητικά τη δράση με το δράμα και το χιούμορ. Το απολαυστικό αποτέλεσμα είναι σε ένα μεγάλο ποσοστό και δική του δουλειά, αφού επιβεβαιώνει τα διαπιστευτήρια του σταρ και, παρά την πληθωρική του παρουσία, δένει άψογα με την υπέροχη Έμιλι Μπλαντ χωρίς να την υποσκελίζει.

Το υπόλοιπο ποσοστό επιτυχίας, χρεώνεται φυσικά στον Νταγκ Λίμαν που αν δεν είχε υπογράψει το “The Bourne Identity” και το “Swingers” θα μπορούσαμε να μιλάμε για το προσωπικό του έπος. Παρ' ολ' αυτά, το “Edge of Tomorrow” συμπληρώνει την καλύτερη τριάδα του και τον φέρνει υποθέτω μέσα στο γκρουπ των περιζήτητων σκηνοθετών για την επόμενη φουρνιά χολιγουντιανών μπλοκμπάστερ. Μένει μόνο να διαλέξει ένα καλό σενάριο, όπως έκανε κι εδώ.

Ο Λίμαν, λοιπόν, αποθεώνει την ιδέα του βίντεο γκέιμ χωρίς να την εξαντλήσει ποτέ, αφού ξεπερνά το εμπόδιο της επαναλαμβανόμενης δράσης με μια υπέροχη αφηγηματική τεχνική, η οποία δεν αφήνει κανένα κενό για τα πιο σημαντικά γεγονότα της ημέρας που ο στρατιώτης Κέιτζ ζει ξανά και ξανά. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, κοιλιά απλώς δεν υπάρχει και το τάιμινγκ των ανατροπών που οδηγούν στην σύντομη, αλλά γεμάτη από συσσωρευμένη ένταση, τελική αναμέτρηση μοιάζει υπολογισμένο στην εντέλεια. Εξηγώντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα για το γενικότερο πλαίσιο, όσα γνωρίζει δηλαδή κι ο ίδιος ο Κέιτζ πριν μπει στη μάχη, μας κρατά στην αρχή σε συγχρονισμό μαζί του πριν αρχίσουμε να μένουμε πίσω στις εξελίξεις όπως η παρτενέρ του στη φαινομενικά παράλογη και ακατόρθωτη αποστολή τους, αλλάζοντας έτσι αριστοτεχνικά τη σχέση μας με την αφήγηση, αυξάνοντας την εμπλοκή κι εντείνοντας την αγωνία μας.

Το “Edge of Tomorrow” είναι μια εξαιρετική ταινία δράσης, και πιθανότατα το καλύτερο μπλοκμπάστερ της χρονιάς.

Βγαίνουν ακόμη:

Το μέτριο βιογραφικό δράμα “Yves Saint Laurent”, το ατμοσφαιρικό, αλλά στερεοτυπικό θρίλερ εκδίκησης “Out of the Furnace”, το βαρετό δικαστικό θρίλερ “Devil's Knot”, η γαλλική κωμωδία “Serial (Bad) Weddings” και το δράμα επιστημονικής φαντασίας “The Congress”.