Great Directors: Σινεμά για το σινεμά

του Λουκά Τσουκνίδα

Ένας σκηνοθέτης που παρουσιάζει άλλους σκηνοθέτες μπορεί να γίνει από καθηλωτικός έως βαρετός, ανάλογα με το πώς θα διαχειριστεί το, ενδιαφέρον αναμφισβήτητα, υλικό του. Στο δικό της ανάλογο εγχείρημα, η Άντζελα Ισμαήλος παρουσιάζει δέκα σκηνοθέτες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γούστων και ηλικιών με τρόπο που δεν καθηλώνει μεν, αλλά σίγουρα σε προκαλεί να ψάξεις ή και να ξαναδείς τις δουλειές τους, ακόμη και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά για άλλες συνεντεύξεις τους. Το “Great Directors” είναι μια ταινία για το σινεμά, που πρέπει να δουν όλοι όσοι αρέσκονται να δηλώνουν τακτικοί θεατές του.

Οι δέκα δημιουργοί που χαρίζουν το χρόνο και την ειλικρίνειά τους στην πρωτάρα (στα 40 της) ντοκιμαντερίστρια είναι ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, η Κατρίν Μπρεγιά, η Λιλιάνα Καβάνι, ο Στίβεν Φρίαρς, ο Τοντ Χέινς, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, ο Κεν Λόουτς, ο Ντέιβιντ Λιντς, ο Τζον Σέιλς και η Ανιές Βαρντά.

Μεταξύ άλλων, ο Ιταλός βετεράνος μιλά για τις πολιτικές καταβολές του και για το “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι”, η Μπρεγιά για τον αρνητισμό και τη λογοκρισία που συνάντησε στην αυγή της καριέρας της, η Καβάνι για την απρόβλεπτη πορεία μιας ταινίας που δε γίνεται για να πετύχει εμπορικά, ο Φρίαρς για την επίδραση του θατσερισμού στην καριέρα του, ο Χέινς για την επιρροή του Φασμπίντερ στη δουλειά του, ο Λινκλέιτερ για την είσοδο του στην έβδομη τέχνη ως τέκνο της αμερικάνικης επαρχίας, ο Λόουτς για το πολιτικό σινεμά, ο Λιντς για τη σχέση του με τη δημιουργική διαδικασία, ο Σέιλς για τους μύθους και τις αλήθειες σ' ένα σενάριο κι η γιαγιά της Νουβέλ Βαγκ για τις δικές της προσδοκίες απ' τον εαυτό της μιας και δημιουργεί ακόμη, στα γεράματά της.
 
[Το trailer της ταινίας]

Αυτό που καταφέρνει πρωτίστως η Ισμαήλος είναι να μαζέψει μια σειρά ιστορικών συνεντεύξεων, μιας και δεν είναι καθόλου εύκολο να φέρεις αυτούς τους ανθρώπους σε διάθεση να μιλήσουν με την ειλικρίνεια και την αγωνία να γίνουν κατανοητοί που φαίνεται στην οθόνη μας. Υποθέτω δε, ότι το υλικό που δεν μπήκε στο τελικό κατ είναι εξίσου ενδιαφέρον και στο DVD θα μπορεί κανείς να βρει πολλά περισσότερα. Όσο για το μοντάρισμα και τη σύνθεσή αυτού του υλικού, η σκηνοθέτης κάνει μια συρραφή όλων των αποσπασμάτων, τέτοια, που ο ρυθμός δε χάνεται ποτέ και κανείς απ' τους μετέχοντες δεν εξαντλεί όσα έχει να πει. Ενδιάμεσα, παραβάλλει κλιπάκια από ταινίες τους, σπάζοντας ευχάριστα τη μονοτονία μιας ομιλούσας κεφαλής που γεμίζει την οθόνη και δίνοντας αφορμές στον θεατή για περαιτέρω ανακαλύψεις, αφού, πάνω απ' όλα, αυτή είναι μια ταινία για την τέχνη του κινηματογράφου.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η διάρκεια είναι σχετικά μικρή για το ενδιαφέρον που προκαλούν οι σκηνοθέτες που εμφανίζονται και τον αντίκτυπο που θα φιλοδοξούσε κανείς να έχει ένα τέτοιο εγχείρημα, ενώ κι ο τίτλος είναι πομπώδης και γενικόλογος σε σχέση με το ταπεινό αποτέλεσμα που, αναπόφευκτα, μοιάζει σε κάποιες στιγμές έως και ημιτελές, σαν ορεκτικό για κάτι μεγαλύτερο.

Ίσως τελικά, μια σειρά ωριαίων επεισοδίων με όλο το υλικό κομμένο και ραμμένο κατά τον ίδιο τρόπο να ήταν πιο αποτελεσματική και πιο χορταστική. Στα πλην της ταινίας, θα έβαζα και τις εμφανίσεις της Ισμαήλος σε κάποια εμβόλιμα πλάνα που μοιάζουν με βινιέτες του FashionTV και δεν εξυπηρετούν σε τίποτε απολύτως την αφήγηση ή την ατμόσφαιρα του ντοκιμαντέρ της. Απλώς επιβεβαιώνουν την υποψία μας ότι πρόκειται για μια ωραία και στιλάτη Νεοϋορκέζα.

Παρά τα ελαττώματά του, το “Great Directors” είναι απολαυστικό, βλέπεται ευχάριστα κι είναι σίγουρα μια απ' τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που μπορεί να δει κανείς αυτές τις ημέρες στις ελληνικές αίθουσες.

Βγαίνουν ακόμη: 
- Το εξαιρετικό ριμέικ της ταινίας τρόμου “Piranha” σε 3D εκδοχή απ' τον Αλεξάντρ Αζά, έκλυτο, αιματηρό, αυτοσαρκαστικό, καρτουνίστικο και πραγματικά τρισδιάστατο. Η διασκεδαστική μαύρη κωμωδία του Ζανγκ Γιμού “A Simple Noodle Story - The First Gun” και το μουσικό ντοκιμαντέρ που πήρε το βραβείο στις Νύχτες Πρεμιέρας “Benda Bilili”.
-Το αργόσυρτο, γλυκερό “The Switch” με τις γνωστές περσόνες της Τζένιφερ Άνιστον και του Τζέισον Μπέιτμαν στους κεντρικούς ρόλους, το βαρετό “I Am Love” με την Τίλντα Σουίντον να προσπαθεί να ερμηνεύσει ενώ συλλαβίζει ιταλικά και ρώσικα, το υπερβολικό οικογενειακό δράμα “Mother and Child”, το γελοίας σύλληψης και πομπώδους εκτέλεσης θρίλερ επιστημονικής φαντασίας “Splice”, η νέα ταινία του Άγγελού Φραντζή “Μέσα στο Δάσος” και η ταινία κινουμένων σχεδίων “Tinker Bell and the Great Fairy Rescue”.