Hot Fuzz: Η παρωδία, όπως θα έπρεπε να είναι

του Λουκά Τσουκνίδα

Σε μια εποχή που η παρωδία είχε περάσει στην ανυποληψία λόγω φαινομένων τύπου «Scary Movie» και η λέξη «αμερικανιά» είχε γίνει καραμέλα στο στόμα των φίλων του νέου ιρανικού κινηματογράφου, δυο βρετανοί έσωσαν την παρτίδα με μια «βρετανιά» που τους έκανε διάσημους. Το «Shaun of he Dead» (2004) δεν ήταν εδώ για να παρωδήσει με νηπιακό τρόπο τις ταινίες τρόμου με ζόμπι, αλλά για να επενδύσει στο γεγονός ότι κανείς δεν τρομάζει πια με αυτές.

Η κωμωδία δράσης του Έντγκαρ Ράιτ και του συν-σεναριογράφου και πρωταγωνιστή Σάιμον Πεγκ έμεινε στην ιστορία για το χιούμορ της φυσικά, αλλά και την κινηματογραφική της αρτιότητα. Ουσιαστικά, αποκατέστησε την έννοια της παρωδίας.

Τέσσερα χρόνια μετά, όταν μια ταινία με το σλόγκαν «from the guys who saw every action movie ever made» σκάει μύτη μπροστά μας και τα ονόματα Ράιτ και Πεγκ τη συνοδεύουν, ξέρουμε τι να περιμένουμε. Το «Hot Fuzz» είναι όλες οι ταινίες δράσης που αγαπήσαμε σε μία, με το γνωστό χιούμορ, τις κοφτές ατάκες αλλά και τις λεπτομερείς καρικατούρες προσώπων και πραγμάτων. Κι από εκρήξεις τύφλα να’ χει ο Μάικλ Μπέι.

Ο Νίκολας Έιντζελ (Σάιμον Πεγκ) είναι ένας λονδρέζος αστυνομικός με ιδιαίτερο ζήλο. Τόσο που να κάνει τους συναδέλφους του να φαίνονται άχρηστοι. Αυτός είναι κι ο λόγος που οι ανώτεροί του τού δίνουν προαγωγή πακέτο με μια μετάθεση στη χαριτωμένη αγγλική επαρχία και στην κωμόπολη υπόδειγμα του Σάνφορντ. Εκεί, κάνει ζευγάρι με τον αδέξιο γιο του αρχηγού (Νικ Φροστ) και βυθίζεται στην τρέλα της ήσυχης βουκολικής ζωής εισπράττοντας τη διαρκή καζούρα των βαρετών και βαρεμένων νέων συναδέλφων του. Όμως κάτι νιώθει να συμβαίνει στην φαινομενικά τέλεια πόλη και όταν ξεσπάει μια σειρά φόνων αρχίζει να δικαιώνεται. Έλα όμως που κανείς δεν τον πιστεύει και τότε, πρέπει να πάρει το νόμο στα χέρια του…

Δείτε το trailer της ταινίας

Είναι απαραίτητο να τονιστεί η μαεστρία με την οποία ο Ράιτ εφαρμόζει το στιλιζάρισμα των ταινιών που παρωδεί μεταφέροντας την αναφορά, πέρα από τις ατάκες ή την πλοκή, και στη φόρμα. Τα περάσματα, τα κάδρα, η χρήση της μουσικής, το στήσιμο των ηθοποιών είναι, πέρα από απλή μίμηση, κλισέ στα χέρια του κι αυτό δείχνει πόσο καλά γνωρίζει το είδος. Ίσως και να είναι αλήθεια τελικά, να έχει δει δηλαδή όσες ταινίες δράσης έγιναν ποτέ.

Το σενάριο, γραμμένο μαζί με τον Πεγκ, βασίζεται κυρίως στην αστυνομική ταινία δράσης και το «μπάντι-μούβι», αλλά δε διστάζει να πιάσει το μυστήριο και τον τρόμο πριν καταλήξει σε αμερικάνικου τύπου πιστολίδια, που θα ζήλευε κι ο Τζον Γου. Όλα αυτά διαδραματίζονται στη βρετανική επαρχία, όπου όλα είναι αρρωστημένα όμορφα και η δράση είναι κατά γενική ομολογία κάτι άγνωστο. Αντίθετα με την κλισέ πρόσληψη της παρωδίας, το σενάριο εδώ είναι υπαρκτό, με πλοκή, χαρακτήρες, ανατροπές και κορυφώσεις. Δεν πατάει στην ανάμιξη γνωστών υποπλοκών από άλλες ταινίες και την διακωμώδησή τους. Είναι αυτόνομο κι έτσι κρατά το ενδιαφέρον παρά τη δίωρη διάρκειά του.

Ο Πεγκ είναι απολαυστικός κι εδώ, όπως κι Φροστ. Μοιάζουν να ξέρουν καλά τι κάνουν και διασκεδάζουν κάνοντάς το. Γύρω τους μια παρέα γνωστών βρετανών ηθοποιών, που σιγοντάρει άριστα και συχνά κλέβει την παράσταση. Ο Τϊμοθι Ντάλτον, ο Τζιμ Μπρόουντμπεντ, ο Έντουαρντ Γούντγουορντ, ο Πάντι Κονσιντάιν και οι άλλοι αποδίδουν πολύ καλά και αστεία τους ανθρώπους της μικρής πόλης, με την επιφανειακή ανεμελιά τους και τα καλά κρυμμένα μυστικά.

Δράση, χιούμορ, αίμα κι εκρήξεις. Μια από τις πιο διασκεδαστικές ταινίες της φετινής σεζόν.

Βγαίνουν ακόμα:

- Τα ντοκιμαντέρ «Earth» (ακατάλληλο για κινδυνολόγους) και «Sicko» (ακατάλληλο για υποχόνδριους), τα ριμέικ «Hairspray» (για λάτρεις του μιούζικαλ) και «Halloween» (για λάτρεις του αίματος) και η βιογραφία του βασιλιά της σάλσα Έκτορ Λαβό, με τίτλο «El Cantante» και τη Τζένιφερ Λόπες παρούσα.