του Λουκά Τσουκνίδα
Αν δεν ήμουν σίγουρος πως η λέξη ”επανάσταση” είναι η πιο παρωχημένη και κατσιασμένη απ’ την πολύ χρήση στην ιστορία, η δεύτερη επιλογή μου θα ήταν η ”αγάπη”.
Απ’ την αδερφική και τη χριστιανική μέχρι την παθιασμένη ”με απ’ όλα”, η αγάπη ταυτίστηκε με κάποιου είδους δύναμη που σώζει πάντα την κατάσταση -στο ελληνικό μελόδραμα μάλιστα τυφλοί έχουν βρει το φως τους. Μπράβο! Η δημοφιλής κουλτούρα βοήθησε για άλλη μια φορά στον εκφυλισμό μιας έννοιας και την εκτόξευσή της στη σφαίρα της γραφικότητας.
Τουλάχιστον εκείνα τα παλιά στριπάκια με τον τίτλο ”Αγάπη Είναι...” δεν έπαιρναν τον εαυτό τους στα σοβαρά.
Στο ”The Painted Veil”, ο Τζον Κούραν παίρνει ένα βιβλίο του Σόμερσετ Μομ, μια ιστορία απ’ τους καιρούς της αποικιοκρατίας που μεταφέρεται για δεύτερη φορά στη μεγάλη οθόνη –η πρώτη ήταν με την Γκρέτα Γκάρμπο- ψάχνει τις παραλλήλους ανάμεσα στο πολιτικό υπόβαθρο της εποχής και το δράμα των πρωταγωνιστών και νομίζω ότι τις βρίσκει.
Η Κίτι (Ναόμι Γουότς) είναι η ανύπαντρη κόρη Βρετανικής μεγαλοαστικής οικογένειας. Η μητέρα της δεν το εγκρίνει αυτό κι εκείνη μιζεριάζει περιμένοντας τον μεγάλο έρωτα. Όταν η πίεση στο σπίτι γίνεται ανυπόφορη δέχεται την πρώτη πρόταση γάμου που της γίνεται για να φύγει μακριά. Τυχερός είναι ο Γουόλτερ Φέιν (Έντουαρντ Νόρτον), βακτηριολόγος, διορισμένος στη Βρετανοκρατούμενη Σαγκάη, πάνω στην άνοδο του Κινέζικου εθνικισμού. Μέσα στις βαρετές συναναστροφές με την αποικιοκρατική αριστοκρατία, η Κίτι ερωτεύεται τον Τσάρλι (Λιβ Σράιμπερ), υψηλόβαθμο διπλωμάτη και παντρεμένο.
Όταν ο Γουόλτερ το αντιληφθεί, την αναγκάζει να τον ακολουθήσει στην Κινέζικη επαρχία όπου προσφέρεται να βοηθήσει στην αντιμετώπιση μιας επιδημίας χολέρας. Η αλλαγή αυτή και οι δυσκολίες θα φέρουν το αποξενωμένο ζευγάρι πιο κοντά και η ζωή τους θα πάρει άλλη τροπή…
Ένα ζευγάρι καταδικασμένο ν’ αποτύχει, πρέπει να πεθάνει και ν’ αναγεννηθεί μέσα σε μια αποικιοκρατία σε πτώση, γεμάτη από ψευδαισθήσεις εξουσίας και ελέγχου. Μια κυριαρχία καταδικασμένη να καταρρεύσει, πάνω στις απλοϊκές θεωρίες του εκπολιτισμού και της διάδοσης του ευγενούς δυτικού τρόπου ζωής που χρησίμευσαν ως προπέτασμα καπνού.
Το ίδιο απλοϊκή είναι και η εντύπωση των δυο νέων για τη ζωή, η απότομη προσγείωση αναπόφευκτη όπως και η βεβιασμένη ωρίμανση. Η ρομαντική εικόνα που είχε η Κίτι για την αγάπη διαλύεται από τον γόη υποπρόξενο και ανασυντίθεται από μια σοφή καλόγρια...
Όσο ο Γουόλτερ και η Κίτι περνούν τη δοκιμασία τους, ο εθνικισμός και το μίσος για τους ξένους φουντώνει στην ενδοχώρα. Ένας Κινέζος ρωσοθρεμμένος στρατηγός, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα ”αισθήματά” του για τους Βρετανούς και την ανάγκη για αντιμετώπιση της αρρώστιας.
Πρέπει να προστατέψει το γιατρό, γιατί όταν φύγει εκείνος -και όλοι οι Βρετανοί αντίστοιχα- το χάος θα μείνει στα χέρια του και των δικών του για να το ελέγξουν.
Πολύ καλές ερμηνείες από Νόρτον, Γουότς αλλά και από τους υπόλοιπους ηθοποιούς με τον Τόμπι Τζόουνς να ξεχωρίζει στο ρόλο του τοπικού δημόσιου λειτουργού με την Κινέζα ερωμένη, που περιμένει στωικά το τέλος -της Βρετανικής κυριαρχίας ή της ζωής του.
Καλοπαιγμένη, καλογυρισμένη και με όμορφη μουσική, δεν εκβιάζει ποτέ τη συγκίνηση και δεν κουράζει με βαριές πολιτικές δηλώσεις.
Βγαίνουν ακόμα:
* Η παλιομοδίτικη ταινία δράσης ”Shooter” με τον Μαρκ Γουόλμπεργκ να ανατινάζει ότι βρει μπροστά του αλλά να δίνει και το κάτι παραπάνω στην έννοια ”action hero”. Εξαιρετικός ρυθμός από τον Αντουάν Φουκουά.
* Η όμορφη Βρετανική οικογενειακή ταινία ”Miss Poter” βασισμένη στη ζωή μιας διάσημης συγγραφέως παιδικών βιβλίων. Καλή η Ρενέ Ζελβέγκερ αλλά ακόμα καλύτερη η Έμιλι Γουότσον.
* Η ενδιαφέρουσα καινούργια ταινία του Μπρούνο Ντιμόν ”Flandres”, η Βρετανική κωμωδία ”Driving Lessons”, ”Ο Γιος του Φύλακα” του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου και μια ταινία ”τρόμου” με τον γελοίο τίτλο ”Blood and Chocolate”.
