του Λουκά Τσουκνίδα
Κατέβαινα κάποτε με το τρένο για το αλησμόνητο Ολυμπιακός – Άγιαξ και έπεσα πάνω σ’ έναν τύπο, από εκείνους που λένε τα πιο απίθανα πράγματα με το πιο σοβαρό ύφος. Θεσσαλονικιός γαύρος –σπάνιο είδος– κυρίως λόγω δέους ως προς το ”7”, αριθμό με σπουδαίο ρόλο στον αρχαίο κόσμο και την παραφιλολογία του αλλά και εμβληματικό για τους απανταχού Ολυμπιακούς.
Η εμμονή του ήταν γοητευτική στην αρχή, μα έγινε κουραστική λίγο αργότερα. Οι ακροατές του τέλειωσαν άρον άρον το τσιγάρο τους κι επέστρεψαν στις θέσεις τους. Ο Ολυμπιακός κέρδισε, όπως ακριβώς το είχε προβλέψει εκείνος...
Το ”Number 23” είναι η τελευταία ταινία του Τζόελ Σουμάχερ, ένα ψυχολογικό θρίλερ γύρω από την εμμονή που μπορεί να προκαλέσει ένα σύμβολο ή, στην προκειμένη περίπτωση, ένας αριθμός. Η επιλογή του Τζιμ Κάρι για τον κεντρικό ρόλο φαινόταν ενδιαφέρουσα. Δυστυχώς, δεν αποδεικνύεται συμβατή με το είδος που κλήθηκε να εξυπηρετήσει.
Ο Γουόλτερ Σπάροου (Τζιμ Κάρι) είναι ένας μπόγιας, με γυναίκα και παιδί. Η ζωή του είναι αρκετά συμβατική έως βαρετή (τι πρωτότυπο), μέχρι που πέφτει στα χέρια του ένα βιβλίο. Το νουάρ μυθιστόρημα απορροφά τον Γουόλτερ, που βρίσκει πολλά κοινά με τον ήρωα και γρήγορα ”κολλά” την εμμονή του τελευταίου με τον αριθμό ”23”.
Όσο βυθίζεται στον άρρωστο κόσμο του βιβλίου, η σύζυγός του Άγκαθα (Βιρτζίνια Μάντσεν) ανησυχεί. Για να μην χάσει ο άντρας της τον έλεγχο, πηγαίνει με τα νερά του. Το μυστικό όμως δε μπορεί να μείνει κρυφό για πολύ...
Το σενάριο του πρωτοεμφανιζόμενου Φέρνλεϊ Φίλιπς υπόσχεται πολλά. Ένας καθημερινός άνθρωπος, που τον συνεπαίρνει ένα βιβλίο κι αρχίζει να βλέπει στα κείμενα κάτι απ’ τον εαυτό του. Μπερδεύει την πραγματικότητα με τη φαντασία του συγγραφέα και νιώθει ότι του γίνεται κάποιου είδους αποκάλυψη, αισθάνεται ”εκλεκτός”. Μη όντας κυρίαρχος του εαυτού του, τα πάντα μπορεί να συμβούν.
Ο Σουμάχερ επιλέγει να μπλέξει την πραγματική ιστορία με την αφήγηση του βιβλίου, με ίδιους πρωταγωνιστές. Αυτό, εξυπηρετεί μεν την ταύτιση του ήρωά μας με τον ήρωα του βιβλίου αλλά μας επιφυλάσσει και κάποιες απροκάλυπτα κλισέ νουάρ σκηνές, στα όρια της παρωδίας. Δε βοηθά καθόλου το ότι ο πρωταγωνιστής διαθέτει χιούμορ, το αποτέλεσμα είναι να μη γίνεται ποτέ ιδιαίτερα πειστικός, γεγονός που επιβαρύνει ακούσια με την παρουσία του κι ο Τζιμ Κάρι.
Έχει αποδείξει ότι είναι πολύ καλός ηθοποιός, αλλά ένα ψυχολογικό θρίλερ έχει άλλου είδους απαιτήσεις. Ο Σουμάχερ εδώ, δε μπόρεσε να κρατήσει τις ισορροπίες, ασχολήθηκε περισσότερο με τη φαντεζί σκηνοθεσία του.
Τελικά, η εμμονή με το ”23” δεν παίζει και μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη, είναι περισσότερο μια υπό-πλοκή παρά το κυρίως θέμα. Παρ’ όλ’ αυτά, η ταινία έχει ένα ενδιαφέρον, κυρίως με την ύποπτη εμπλοκή στην ιστορία της γυναίκας του Γουόλτερ αλλά και του οικογενειακού φίλου, Δρ Μάιλς Φίνιξ (Ντάνι Χιούστον). Η απαραίτητη ανατροπή, είναι διχαστική, αφού φλερτάρει με την ”ευκολία”.
Το ”Number 23” είχε τα φόντα να το κάνει αλλά δε δίνει τελικά ό,τι υπόσχεται.
Βγαίνουν ακόμα:
* Το πολύ καλό δράμα ”Half Nelson”, με τον υποψήφιο για Όσκαρ Ράιαν Γκόσλινγκ και η καινούργια ταινία του πάντα εύστοχου Αλέν Ρενέ, ”Private Fears in Public Places”.
* Η περιπέτεια εποχής και πιο ακριβή ισπανόφωνη ταινία που έγινε ποτέ, το ”Κάπτεν Αλατρίστε” με τον Βίγκο Μόρτενσεν.
* Οι ταινίες κινουμένων σχεδίων ”Αζούρ και Ασμάρ” και ”Χελωνονιντζάκια”, καθώς και το γερμανικό ντοκιμαντέρ για τη βιομηχανία τροφίμων, ”Ο Αρτος Ημών ο Επιούσιος”.
