Ο Λικ Μπεσόν δήλωσε κάποτε ότι θα κάνει δέκα ταινίες ως σκηνοθέτης. Αυτό σημαίνει ότι η τελευταία ταινία του Μπεσόν, το ”Angel-A”, είναι όντως η… τελευταία. Μπορεί όμως να το ξανασκεφτεί αφού η ταινία του δεν είναι κακή αλλά όχι για κύκνειο άσμα και μάλιστα προγραμματισμένο.
Ο Αντρέ είναι ένας κακορίζικος μικροαπατεώνας που τα χρέη τον έχουν βυθίσει στην απελπισία και την αυτολύπηση. Ως λύτρωση επιλέγει να φουντάρει στο Σηκουάνα. Την ώρα που παίρνει θέση έξω απ’ τη γέφυρα ανακαλύπτει ότι έχει παρέα. Μια πανέμορφη αγγελική ξανθιά που ακούει στο όνομα Άντζελα βουτάει πριν απ’ αυτόν κι έτσι αυτός βουτάει για να τη σώσει. Όσο στεγνώνουν εκείνη σκέφτεται ότι απ’ τη ζωή της λείπει ένας σκοπός και αποφασίζει να βοηθήσει τον Αντρέ… με το δικό της τρόπο.
Η ιστορία του καλού αλλά παραστρατημένου τύπου που φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού παρουσιάζεται μπροστά του μια τελευταία ευκαιρία, ως αναγνώριση φυσικά της ευγενούς του φύσης, έχει εξαντληθεί. Πόσο μάλλον όταν αυτή η ευκαιρία έρχεται με τη μορφή… αγγέλου. Το σενάριο του Μπεσόν, είναι κατά συνέπεια προβλέψιμο, γλυκανάλατο κι ενίοτε ηθικοπλαστικό.
Ευτυχώς, η παρουσία του πολύ καλού Τζαμέλ Ντεμπούζ ανεβάζει την ποιότητα των κλισέ κωμικών σκηνών δίνοντας ένα λόγο να διασκεδάσει κανείς. Δυστυχώς, η εντυπωσιακή Ρίε Ρασμούσεν, αν και ξέρει να παίρνει πόζες, δεν δίνει ούτε ένα δείγμα υποκριτικού ταλέντου. Οι δυο τους πάλι, αν και συζητάνε συνεχώς δε φαίνεται να ταιριάζουν ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Ο άλλος λόγος να μείνει κάποιος ικανοποιημένος είναι σαφώς η φωτογραφία. Το ασπρόμαυρο Παρίσι του Μπεσόν είναι απολαυστικό για το μάτι ενώ τα πλάνα του το κολακεύουν ακόμα περισσότερο, αν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο.
Τελικά, η πόλη γίνεται ο πιο ενδιαφέρον πρωταγωνιστής, σε βάρος της έτσι κι αλλιώς κοινότοπης ιστορίας.
Οι υπόλοιπες
Βγαίνουν ακόμα, το δανέζικο δράμα ”Μετά το Γάμο”, το σίκουελ της ”Κατάρας” και η ”μη-βιογραφική” ταινία ”Το Πορτρέτο: Η Αλλόκοτη Ματιά της Ντιάν Άρμπους”. Ενδιαφέρουσα προσπάθεια, μόνο που το λαβ στόρι της Κίντμαν με τον τριχωτό Ρόμπερτ Ντάουνι είναι αβανταδόρικο και υπερκαλύπτει την όποια σχέση της Ντιάν με την ίδια τη φωτογραφική τέχνη. Οι μύστες της δουλειάς της Άρμπους υποθέτω πως θα βρουν πολύ περισσότερα ψεγάδια.
Λουκάς Τσουκνίδας
